ΣΥΡΙΖΑ και Νέα Αριστερά σε αναζήτηση στρατηγικής

Η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι σαφώς ένας από τους βασικούς λόγους της δημοσκοπικής πτώσης του. Και αυτό, όχι επειδή τα στελέχη που τον εγκατέλειψαν έχουν ιδιαίτερη απήχηση στους ψηφοφόρους (οι δημοσκοπήσεις δίνουν ποσοστό στη Νέα Αριστερά κάτω του 3% , αλλά ακόμη και μια μακρά περίοδος εσωστρέφειας και μια μικρή απώλεια εξουσίας έχουν αποδειχθεί καθοριστικές για την αλλαγή του συσχετισμού των πολιτικών δυνάμεων. Έτσι, σε κάποιες δημοσκοπήσεις το ΠΑΣΟΚ εμφανίζεται ήδη επάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ, έστω και με ρυθμό που κινείται στα όρια του στατιστικού λάθους. 

Το ασφαλές συμπέρασμα από όσα έχουμε δει μέχρι τώρα είναι ότι η κοινή γνώμη δεν έχει συγκινηθεί ιδιαίτερα από το δράμα που διαδραματίζεται τους τελευταίους μήνες στο χώρο της αριστεράς, που άνοιξε ανάμεσα σε κορυφαία στελέχη από την εποχή του Αλέξη Τσίπρα και το έντονο εσωκομματικό καυγά που έγινε μέσα από την εκκαθάριση των πολιτικών λογαριασμών που αποφάσισαν να τους τακτοποιήσουν μετά την εκλογή του Στέφανου Κασσελάκη στην ηγεσία της Κουμουνδούρου.

Παρά την τεράστια δημοσιότητα που έλαβε η σύγκρουση, οι πολίτες δεν φαίνονται ιδιαίτερα συγκινημένοι. Αλλά μέσα από αυτή τη σύγκρουση αποδεικνύεται ότι εδώ και καιρό η αριστερά, αν δεν μπορεί να υπερβεί τον εαυτό της, δεν έχει πολιτικό μέλλον στη χώρα, αν δεν ξεπεράσει ορισμένα στερεότυπά της, δεν μπορεί να δώσει πειστικές λύσεις στα πραγματικά προβλήματα των πολιτών του εκλογικού σώματος.

Οι «11» έφυγαν από τον ΣΥΡΙΖΑ με βασικό επιχείρημα ότι ο Κασσελάκης, που εξελέγη αρχηγός από τη βάση, δεν είναι αρκετά Αριστερός. Γι’ αυτό, άλλωστε, αποφάσισαν να ονομαστούν «Νέα Αριστερά». Ενώ, όμως, υποτίθεται ότι αποχώρησαν για να τιμήσουν το αριστερό τους παρελθόν και να διεκδικήσουν το αριστερό τους μέλλον, πριν καλά – καλά συγκροτήσουν κοινοβουλευτική ομάδα, εμφανίζονται πρόθυμοι να ανοίξουν πολιτικό διάλογο με το ΠΑΣΟΚ, το οποίο κινείται πιο δεξιά συγκριτικά με τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ας αφήσουμε όμως τη “Νέα Αριστερά” και ας δούμε κάπως περισσότερο τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο πρόεδρος Στέφανος Κασσελάκης επιμένει στην αριστερή του ταυτότητα, αλλά θέλει να σπάσει κάποια “ταμπού”, με επισκέψεις σε τραυματίες αστυνομικούς που παλεύουν για τη ζωή τους.  Στο ίδιο πλαίσιο μπορεί να δει κανείς και την διαφαινόμενη απόφαση του Κασσελάκη να υπερψηφίσει τις αμυντικές δαπάνες αλλά και την προσπάθεια του να… αποστιγματίσει την αριστεία, την οποία ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετώπιζε ως κάτι ταξικό και ελιτίστικο. Ακόμη πιο «σκληρός» με τα αριστερά στερεότυπα είναι όταν αναφέρεται στην Οικονομία. Στον ΣΕΒ είπε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει σε νέα φάση της ιστορίας του, που δεν δαιμονοποιεί πλέον το κεφάλαιο αλλά το βλέπει ως εργαλείο για την ευημερία. Επίσης τάχθηκε υπέρ της καθιέρωσης της πρακτικής stock option για τον κόσμο της εργασίας.

Η ελληνική αριστερά με προοπτική άσκησης κυβερνητικής εξουσίας αναζητεί τη νέα της ταυτότητα σε μια εποχή κανονικότητας. Αν μπορεί να την βρει, μπορεί να είναι σε θέση να κυβερνήσει ξανά. Διαφορετικά, φαίνεται προορισμένη να επιστρέψει εκεί που ξεκίνησε, αν και μικρή και διαιρεμένη, αλλά πιστή… στις θέσεις της.