Η επόμενη ημέρα

Μόλις μία μέρα πριν το επίσημο κλείσιμο της πλατφόρμας των think tanks, η Μυρτώ Κοροβέση, δικηγόρος, περιφερειακή σύμβουλος και ένα εκ των 11 νέων προσώπων που θέλει να αναδείξει ο Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, ο Στέφανος Κασσελάκης, γράφει στο pagenews :

Η αλήθεια είναι ότι η επιθυμία των πολιτών να συμμετάσχουν στα think tanks του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ και η μαζική αποστολή βιογραφικών, όχι μόνο από παλιά, αλλά και από πληθώρα νέων μελών είναι κάτι το οποίο με κάνει αισιόδοξη για τη συνέχεια. Ειδικά, σε μία περίοδο όπου η ενασχόληση με την πολιτική γίνεται ολοένα και λιγότερη ελκυστική, κυρίως για τους νέους ανθρώπους, το να είσαι αποδέκτης τριών και πλέον χιλιάδων βιογραφικών ανθρώπων που θέλουν εμπράκτως να συμβάλλουν στην παραγωγή πολιτικών θέσεων, ο καθένας στο κομμάτι της ειδικότητάς του, μας γεμίζει με ευθύνη και χρέος να ανταποκριθούμε στις κοινωνικές απαιτήσεις και να αρθρώσουμε σοβαρό, συνεπή, σύγχρονο και προοδευτικό λόγο, με γνώμονα τον άνθρωπο και την καλυτέρευση της ποιότητας της ζωής του.

Ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μέσω των αιτήσεων των think tans έδειξε όχι μόνο ότι πιστεύει στον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, αλλά και ότι χρειάζεται έναν ΣΥΡΙΖΑ ισχυρό και ενδυναμωμένο για να προασπίσει τα δικαιώματά της. Ειδικά, μέσα στις σύγχρονες συνθήκες τις οποίες βιώνουμε νέοι και μεγαλύτεροι, με τους μισθούς να παραμένουν εξαιρετικά χαμηλοί σε σύγκριση με τις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες, το κόστος ζωής και ο πληθωρισμός να αυξάνονται ραγδαία και τα ενοίκια να είναι αναλογικά με τους μισθούς και το κόστος διαβίωσης τα υψηλότερα στην ΕΕ, η φωνή του κόσμου χρειάζεται να ακουστεί. Και εμείς οφείλουμε να προσπαθήσουμε να δώσουμε λύσεις και απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματά του.

Ένα μεγάλο στοίχημα για μένα είναι, επίσης, το πώς θα καταφέρουμε να πείσουμε τους νέους να ασχοληθούν με την πολιτική. Υπάρχουν, και βρίσκονται γύρω μας, πολλοί άξιοι νέοι επιστήμονες, επαγγελματίες, εργαζόμενοι, με βαθιά κοινωνικο-πολιτική συνείδηση και ενσυναίσθηση, που όμως αποστρέφονται κάθε τί πολιτικό. Και για να είμαστε ειλικρινείς, δεν μπορούμε και να τους κατηγορήσουμε. Το πρόβλημα αυτό έχει διάφορες προεκτάσεις και εκφάνσεις. Από την μία πλευρά, η εργασιακή πραγματικότητα στην Ελλάδα έχει μετατραπεί σε αγώνα επιβίωσης, με πολλούς από εμάς να αναγκαζόμαστε να δουλέψουμε υπερωρίες (συνήθως απλήρωτες), για να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε σε βασικές καθημερινές οικονομικές ανάγκες, όπως πχ το “γέμισμα” του ψυγείου μας και την πληρωμή της βενζίνης και των λογαριασμών μας. Άρα, υπό αυτό το πρίσμα, η ακρίβεια δημιουργεί έναν φαύλο κύκλο που οδηγεί στο να γίνεται ο “ελεύθερος χρόνος” είδος πολυτελείας. Από την άλλη, πολλοί νέοι νιώθουν ότι οι πολιτικές αποφάσεις δεν τους συμπεριλαμβάνουν, ότι η πολιτική είναι ένας χώρος άφυλλος και ξύλινος και ότι ακόμα και για ζητήματα που τους αφορούν, ο ιθύνοντες νομοθετούν “χωρίς τον ξενοδόχο”.

Εδώ είναι, λοιπόν, η μεγάλη πρόκληση, και εδώ είναι που ο ρόλος των think tanks αλλά και η βασική γραμμή μας, αυτή της “αδιαμεσολάβητης” επαφής με την κοινωνία, θα παίξει καταλυτικό παράγοντα στο να ενδυναμώσουμε τους δεσμούς μας με την κοινωνία. Σκοπός μας είναι να ακούσουμε και μετά να δράσουμε. Σκοπός μας είναι να αφουγκραστούμε και να είμαστε χρήσιμοι.

Και κλείνοντας, έχουμε ήδη καταλάβει ότι η πολιτική δεν είναι ένα 100άρι αγώνα δρόμου, αλλά είναι ένας διαρκής καθημερινός μαραθώνιος συνέπειας, σοβαρότητας και προγράμματος. Και για μένα, είναι ένας μαραθώνιος προσφοράς. Γι αυτό και στόχος μας είναι να προσφέρουμε. Γιατί μόνο έτσι θα αποτελέσουμε όχι μέρος της κρίσης, αλλά της λύσης, που τόσο πολύ έχει ανάγκη αυτή η χώρα.