Η ΝΔ και ο ορίζοντας μιας τρίτης συνεχόμενης τετραετίας

Πόσο θα διαρκέσει η παντοδυναμία του Κυριάκου Μητσοτάκη; Αυτό είναι το ερώτημα που βρίσκεται στην καρδιά των προβληματισμών στο επιτελείο των δυνάμεων της αντιπολίτευσης. Η Κεντροαριστερά έχει βάλει στόχο την ανάκτηση της εξουσίας, ενώ οι “δεξιές δυνάμεις” στοχεύουν στην “πίτα” του 41%.

Η διακυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας αρχίζει το 2019, υπό την παρούσα ηγεσία. και έκτοτε δεν έχει αντίπαλο, ο ΣΥΡΙΖΑ “ατόνησε” το περασμένο καλοκαίρι και το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να αποκτήσει δυναμική ενόψει των ευρωεκλογών.

Τα δεδομένα έχουν ως εξής: Η καθημερινότητα πιέζει πολύ τη γαλάζια κεντροδεξιά πλειοψηφία. Η ακρίβεια στα τρόφιμα, τα προβλήματα του ΕΣΥ, η υψηλή φορολόγηση, τα λεγόμενα “κόκκινα δάνεια” και η στεγαστική κρίση δίνουν αξιοπρόσεκτα περιθώρια στην αντιπολίτευση να κινηθεί.

Αυτά τα προβλήματα υπήρχαν και την προηγούμενη τετραετία, μαζί με την πανδημία, αλλά ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάφερε να επαναφέρει το κόμμα στην εξουσία. Αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης καταφέρει να φτάσει αλώβητος σε αυτά τα επίπεδα μέχρι το 2027, θα είναι ο πρώτος μεταπολιτευτικός πρωθυπουργός που θα μπορέσει να αναλάβει με επιτυχία την εξουσία για τρεις συνεχόμενες θητείες. Αυτό από μόνο του είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο Ανδρέας Παπανδρέου, ο Κώστας Σημίτης και ο Αλέξης Τσίπρας κέρδισαν δύο συνεχόμενες θητείες για διαφορετικούς λόγους, αλλά δεν συνέχισαν να κερδίζουν άλλη μία. Ωστόσο, είχαν ισχυρούς αντιπάλους. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης “παίζει μόνος του στο γήπεδο”, παίζει εν ου παικτοίς, και οι υποστηρικτές του τονίζουν πως αυτό είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολούθησε.

Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι αν ο σημερινός συσχετισμός αποτυπωθεί στην κάλπη των ευρωεκλογών, η σημερινή κυβέρνηση θα πάρει το μήνυμα ότι θα ανανεώσει τη θητεία της το 2027. Δεν υπάρχει κανένας λόγος για τον οποίο η κεντροδεξιά δεν θα πρέπει να δώσει έμφαση σε πιο φιλολαϊκές πολιτικές τα τρία εναπομείναντα χρόνια. Τα στελέχη της θα πρέπει να δώσουν μεγαλύτερη προσοχή στους κοινωνικά ευάλωτους, τους χαμηλοσυνταξιούχους, τους εργαζόμενους και, φυσικά, τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Άλλωστε, η πλειοψηφία επιμένει ότι ο προϋπολογισμός, ο οποίος ψηφίστηκε αυτές τις μέρες, χαρακτηρίζεται από κοινωνική ευαισθησία, οικονομική ανάπτυξη και δημοσιονομική πειθαρχία.  Όλοι παρακολούθησαν τις τελευταίες ημέρες και τα συνεχόμενα πυρά του πρώην πρωθυπουργού και πρώην προέδρου της ΝΔ Αντώνη Σαμαρά. Η ευθεία κριτική που άσκησε στις τροπολογίες για το μεταναστευτικό, τα ομόφυλα ζευγάρια και τις ελληνοτουρκικές σχέσεις τον οδήγησαν να τραβήξει από το “δεξί μανίκι” τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Και είναι φυσικό, μετά την παρουσία του πρώην πρωθυπουργού στη Βουλή και την καταψήφιση της ρύθμισης, να αναρωτιούνται στην πλειοψηφία αν έχουν αποκτήσει για το υπόλοιπο της τετραετίας μια ενεργή εσωκομματική αντιπολίτευση.

Όλα αυτά όμως συμβαίνουν όταν δεν υπάρχει “χημεία” στην Κεντροαριστερά που θα παρήγαγε κάτι ισχυρό την επομένη των ευρωεκλογών, με επικεφαλής τον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, την Ελευθερία, τη Νέα Αριστερά και το ΜέΡΑ25. Ο κοινός βηματισμός των δυνάμεων αυτών θα μπορούσε να θέσει ουσιαστικά υπό αμφισβήτηση την προοπτική μια τρίτης συνεχόμενης θητείας για το κυβερνών κόμμα.