Όλα αυτά απαιτούσαν άφθονο κεφάλαιο, γεγονός που εξηγεί την παράλληλη τάση για οριζόντια ολοκλήρωση στον κλάδο. Η LVMH στεγάζει σήμερα 75 μάρκες πολυτελείας. Αν και αυτές λειτουργούν ως επί το πλείστον αυτόνομα, το μοντέλο παρέχει οικονομίες κλίμακας σε τομείς όπως το μάρκετινγκ και οι λειτουργίες back-office. Παρέχει επίσης στον όμιλο την οικονομική δύναμη πυρός για να επενδύσει σε προνομιακά ακίνητα. Τον Ιούλιο η LVMH αγόρασε το κτίριο στα Ηλύσια Πεδία που στεγάζει τη ναυαρχίδα της Louis Vuitton. Η Swatch, στην οποία ανήκουν μάρκες ρολογιών από την Blancpain έως την Omega, ελέγχει επίσης ένα χαρτοφυλάκιο προμηθευτών εξαρτημάτων. «Το μοντέλο του ομίλου συμβάλλει επίσης στην προσέλκυση κορυφαίων ταλέντων, προσφέροντας ευκαιρίες στους σχεδιαστές και τους τεχνίτες να μετακινούνται μεταξύ των εμπορικών σημάτων», σημειώνει η Stefania Saviolo του Πανεπιστημίου Bocconi.
Εξαιρέσεις Ο ενθουσιασμός για την οριζόντια ολοκλήρωση μεταξύ των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων πολυτελείας δεν ήταν καθολικός. Στις αρχές της δεκαετίας του 2010 η Hermès απέκρουσε μια προσπάθεια εξαγοράς από την LVMH. Τα έχει καταφέρει μια χαρά μόνη της – οι μετοχές της έχουν υπεραποδώσει περισσότερο από το ήμισυ της LVMH τα τελευταία πέντε χρόνια.
Άλλες ανεξάρτητες μάρκες πολυτελείας, ωστόσο, δυσκολεύτηκαν να ακολουθήσουν. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τις ιταλικές επιχειρήσεις, οι οποίες αντιπροσωπεύουν το 23% των 100 μεγαλύτερων επιχειρήσεων πολυτελείας, αλλά μόνο το 8% των συνδυασμένων πωλήσεών τους, σύμφωνα με την Deloitte. Πολλές από αυτές είναι οικογενειακές επιχειρήσεις πολλών γενεών που έχουν διστάσει να ενώσουν τις δυνάμεις τους με παλιούς αντιπάλους. Αν θέλουν να διατηρήσουν τη θέση τους στο πιο αριστοκρατικό άκρο της πολυτέλειας, ίσως χρειαστεί να καταπιούν την υπερηφάνειά τους.
Πηγή ΟΤ