Δάφνη Λαμπρόγιαννη: «Έχω μια απέχθεια για τη σελεμπριτοκατάσταση” δεν είναι αυτό υποκριτική»

Η Δάφνη Λαμπρόγιαννη ήταν καλεσμένη το βράδυ της Τρίτης 16/1 στον Γρηγόρη Αρναούτογλου και το The 2Night Show, όπου παραχώρησε μια συνέντευξη εφ’όλης της ύλης.

«Έχω μια απέχθεια για τη σελεμπριτοκατάσταση. Η υποκριτική δεν είναι σελεμπριτοκατάσταση, αυτό είναι πάρεργο, κι αν δε ξέρεις να το κάνεις, δε σημαίνει ότι δε ξέρεις να κάνεις το άλλο. Έτσι ήμουν πάντα… Στην υποκριτική θεωρώ ότι έχω καταφέρει να κάνω τα απολύτως απαραίτητα. Για μένα είναι απολύτως απαραίτητα, για άλλους όχι και όσο περνούν τα χρόνια είναι όλο και χειρότερα… Δε μπορώ να με βαθμολογήσω ως ηθοποιό» είπε η ηθοποιός.

Και συνέχισε, εξηγώντας: «Γιατί να ξέρει ο κόσμος τι κάνω, που είμαι και που πάω. Δουλειά τους και δουλειά μου. Είχα stalker στο παρελθόν, δε θέλω να το αναλύσω γιατί παίρνει και μεγαλύτερη αξία από αυτή που θα έπρεπε, κι ένας stalker ουσιαστικά αυτό προσπαθεί. Δε θεωρώ ότι έφτασε σε επικίνδυνο επίπεδο. Κάποια στιγμή έβρισα και απλώς σταμάτησε».

Η απόφαση να γίνει ηθοποιός

«Μεγάλωσα σε μια οικογένεια που ο πατέρας μου δούλευε έξω από το σπίτι από τις 5 το πρωί μέχρι τις 12 το βράδυ. Ήταν τσαγκάρης και στήνανε τότε μια βιοτεχνία, και η μάνα μου δούλευε στο σπίτι, κράταγε το νοικοκυριό. Δεν ένιωσα ποτέ να μου λείπει τίποτα. Αυτό που έμαθα από το σπίτι μου είναι η αξία των πραγμάτων. Στο σχολείο δεν ήμουν ούτε καλή, ούτε κακή. Δε με ενδιέφερε να είμαι καμιά ιδιαίτερη μαθήτρια. Δεν πήγα στο Πανεπιστήμιο. Ήξερα από πάντα ότι θέλω να κάνω αυτή τη δουλειά, δε ξέρω γιατί. Ήξερα όμως ότι δεν ήθελα να είναι απλώς λάμψη, ότι κάτι άλλο υπάρχει εκεί, πιο βαθύ και ουσιαστικό» ανέφερε για την οικογένειά της η Δάφνη Λαμπρόγιαννη.

View this post on Instagram

A post shared by ANT1 (@ant1tv)

Το «προξενιό» με τον Γρηγόρη Αρναούτογλου

Σε άλλο σημείο της συνέντευξης, ο Γρηγόρης Αρναούτογλου αναφέρθηκε στο «προξενιό» που προσπάθησε να τους κάνει ένας κοινός τους φίλος πριν χρόνια με τη Δάφνη Λαμπρόγιαννη να σχολιάζει, «Εγώ τώρα κατάλαβα ότι ήθελε να μας κανονίσει ραντεβού. Εγώ νόμιζα ότι ήθελε να βγούμε έτσι, να φάμε. Μεγάλη πλάκα θα είχε αυτό… Αν έφτασε στη γυναίκα του αυτή η τέλεια ιδέα που είχε, θα του είπε, “τι λες μωρέ, πας καλά;”

«Δε μου κάνουν “προξενιά οι φίλοι μου. Με ξέρουν. Και κάποιοι που έχουν την πρόθεση τους εξηγώ ότι μάλλον δεν είμαι γι’ αυτό το πράγμα. Δεν λέω τίποτα για τίποτα. Τα πάντα μπορούν να συμβούν αλλά όσο μεγαλώνεις και γίνεσαι ένας πιο συγκεκριμένος άνθρωπος, τόσο λιγοστεύουν οι επιλογές και για μένα και για τον άλλον άνθρωπο σε σχέση με εμένα» ανέφερε σε άλλο σημείο η ηθοποιός.

Γιατί τη θεωρούν «παράξενη»

«Εμάς τους παλιούς μας έχουν λίγο κόψει από τις τηλεοράσεις. Ίσως γιατί νομίζουν ότι πληρωνόμαστε πάρα πολύ, ίσως γιατί έχουμε απαιτήσεις ανθρώπινες, δε ξέρω. Φυσικά και υπάρχει περίπτωση στον χώρο να με θεωρούν παράξενη, “είναι παράξενη γιατί θα μας ζητάει θέρμανση και κ@@@χαρτο”. Περί αυτού πρόκειται. Γιατί αυτά που ζητάει η Δάφνη, αυτά είναι.

Δε θεωρείται δεδομένο ότι θα πηγαίνουμε κάπου με τις στοιχειώδεις συνθήκες υγιεινής. Τι; Πέφτεις από τα σύννεφα; Είναι όλο και χειρότερα. Μιλάω και για τα θέατρα και την τηλεόραση. Δε πάμε προς το καλύτερο. Πάμε σε μια όλο και πιο χαμηλή ποιότητα των πραγμάτων. Φέτος έχει 45 σήριαλ. Ποιος τα βλέπει και τα 45; Υπάρχει η λογική ότι έχει περισσότερος κόσμος δουλειά. Ναι, αλλά αν πληρώνονται ψίχουλα είναι σαν να μην έχει κανείς» είπε η Δάφνη Λαμπρόγιαννη.

«Δεν έχω παράπονο. Εντοπίζω πράγματα. Κανένα παράπονο δεν έχω. Είναι πολύ σημαντικό να ξέρεις που βρίσκεσαι και που είσαι… Φυσικά υπάρχει και η αίσθηση του “φτάνει, να έρθει και κάποιος άλλος”. Όπως και στη δική μου γενιά όμως, από τους 10, οι 2 θα ήταν οι παρουσιάσιμοι, έτσι και τώρα. Μπορεί να είναι και ο ένας μόνο που καταλαβαίνει τι κάνει γιατί δεν έχουν και την παιδεία που είχαμε εμείς… Κι εμείς ερχόμασταν δίπλα από κάποιον που ήξερε για να μάθουμε κάποια πράγματα. Δε γίνεται να βγει κάποιος και να σύρει αμέσως το καράβι… Δε ξεκινάς μια μέρα και γίνεσαι καρπός από λουλουδάκι, πρέπει να περάσει από το φρούτο.

Δε φταίνε τα νέα παιδιά. Τα καίνε. Στενοχωριέμαι γι’ αυτά περισσότερο, γιατί τους καταναλώνουν και σε τρία χρόνια δε θα τους ξαναδείς. Τους βάζουν πρωταγωνιστές και μετά, τι θα κάνουν: Δε θα τους βάλουν σε κάτι μικρότερο, και τι, θα πάνε σπίτι τους;» κατέληξε.