Κοινωνικά μέτωπα σε υποχώρηση

Η ακτινοβολία του Στέφανου  Κασσελάκη φαίνεται να περιορίζεται στη ζώνη των πρωινών εκπομπών «κοινωνικής κριτικής», ενώ το ΠΑΣΟΚ του Νίκου παραμένει ευάλωτο, στην επεκτασιμότητα του Κυριάκου. Τελευταίο παράδειγμα  η προσχώρηση της  Εύης Χριστοφιλοπούλου, που εξέφρασε την απογοήτευσή της για τον Ανδρουλάκη που «κάνει αντιπολίτευση της δεκαετίας του 80».

Είναι εντυπωσιακό που από ό,τι δείχνουν οι δημοσκοπήσεις – και – της τελευταίας σοδειάς, οι ίδιοι οι πολίτες δεν νιώθουν ασφυξία από έλλειψη οξυγόνου. Γι’ αυτό οι σύντροφοι ανέλαβαν τον ρόλο του οξύμετρου, προκειμένου να τους προειδοποιήσουν για την έλλειψή του!

Πώς θα συγκροτηθεί αυτό το κοινωνικό μέτωπο; «Με πανελλαδική άρθρωση και ισότιμη συμμετοχή όλων (κομμάτων, κινημάτων, συλλογικοτήτων, φορέων μαζικού κινήματος και μεμονωμένων προσώπων»). Και «Με μοναδική προϋπόθεση τον αντινεοφιλελεύθερο προσανατολισμό».

Εδώ εντοπίζεται η διαχρονική παθογένεια της Αριστεράς. Ζώντας φαντασιακά σε παλαιότερους καιρούς, τότε που τα κινήματα καθοδηγούνταν μεν, αλλά ξεπηδούσαν από πηγαίες λαϊκές ανάγκες, θεωρούν ότι μπορούν να τα νεκραναστήσουν και να παραστήσουν τους εμβρυουλκούς τους.

Όμως τα κινήματα δεν δημιουργούντα κατ΄ εντολήν των επαγγελματιών της λαϊκής οργής. Είναι ώριμα τέκνα της όταν αυτή φουντώνει. Αλλιώς καταντούν άνευρες καρικατούρες σε εξεγερσιακό κουκλοθέατρο.

Ποιος θα περίμενε π.χ. να ξεσηκωθούν οι Γερμανοί αγρότες, μέλη της πλέον οργανωμένης, πειθήνιας και νομοταγούς ευρωπαϊκής κοινωνίας; Και ποιος θα περίμενε επίσης να αρχίσει να σβήνει τόσο άδοξα των κίνημα των παρ΄ ημίν καταλήψεων, με το 1/3 μόνο των σχολών υπό κατάληψη, και  με τους επαγγελματίες καταληψίες όχι μόνο να μιλάνε εις ώτα μη ακουόντων φοιτητών, αλλά να έλκουν τη δυσαρέσκεια, την καταγγελία, και ενίοτε την μήνι τους;

Φυσικά γεννάται και το ερώτημα: Αφού το ΠΑΣΟΚ εντάσσεται στα «προοδευτικά κόμματα», γιατί το εγκατέλειψαν; Και γιατί το θυμήθηκαν τώρα; Μήπως επειδή το νέο κόμμα τους βρίσκεται σε κατάσταση αφασίας και δεν βλέπουν ελπιδοφόρο τον ορίζοντα;

Και αφού ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ παραμένουν καθηλωμένα, αφού η «πρωθυπουργησιμότητα» των αρχηγών τους βρίσκεται στα τάρταρα (λιγότερο από το εν τρίτον του Μητσοτάκη και οι δυο μαζί), πως η κοινή τους δράση θα τους περιβάλλει με φωτοστέφανο μέλλοντος πρωθυπουργού;