Αλιβιζάτος: Αναχρονιστική η άποψη που δεν δέχεται τα Μη Κρατικά Πανεπιστήμια

Τις απόψεις του για τα μη κρατικά πανεπιστήμια αλλά και για το νομοσχέδιο που αφορά το γάμο στα ομόφυλα ζευγάρια εξέφρασε στο Πρώτο Πρόγραμμα της Ελληνικής Ραδιοφωνίας, όπου βρέθηκε καλεσμένος ο Νίκος Αλιβιζάτος, Ομότιμος Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Αθηνών.

«Αναχρονιστική η άποψη που δε δέχεται τα Μη Κρατικά Πανεπιστήμια-Έχει ρίζες στον εμφύλιο και στο Γεώργιο Παπαδόπουλο»

Όπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο κ. Αλιβιζάτος στην αρχή της συνομιλίας του με το δημοσιογράφο «η ιστορία του άρθρου 16 είναι παλιά και ξεκινάει από την εποχή του εμφυλίου πολέμου. Τότε για πρώτη φορά μπήκε στο Σύνταγμα μια διάταξη που έλεγε ότι οι καθηγητές πανεπιστημίου είναι δημόσιοι υπάλληλοι. Ποιος ήταν ο σκοπός αυτής της διάταξης; Να γίνεται έλεγχος νομιμοφροσύνης και να μη μπουν κομμουνιστές καθηγητές στο πανεπιστήμιο. Δηλαδή, αυτό ελέχθη στη Βουλή. Τότε η δικτατορία των συνταγματαρχών, το 1968, επεξέτεινε αυτή τη ρύθμιση και είπε ρητά ότι τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα θα είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου. Δηλαδή κρατικά πανεπιστήμια, τα οποία θα έχουν μεν αυτοδιοίκηση, αλλά θα λειτουργούν περίπου ως Δημόσιο, δηλαδή να μην μπορούν και πάλι να μπουν στα πανεπιστήμια, μη εθνικόφρονες, για να το πω έτσι. Ουσιαστικά στρέφεται κατά της Αριστεράς αυτό το μέτρο. Αυτό όμως, το οποίο έχει πολύ ενδιαφέρον είναι να δει κανείς τα πρακτικά του υπουργικού συμβουλίου της χούντας για να μη ‘’διαφθαρεί’’ η ελληνική νεολαία από ξένες ιδέες και ξένα πανεπιστήμια κάτι το οποίο και αποτελεί και μια διάχυτη από παλιά νοοτροπία στην Ελλάδα».

«Είναι αναχρονισμός να επιμένουμε στα Κρατικά Πανεπιστήμια»

«Είναι τεράστιος αναχρονισμός. Δυστυχώς, ήταν και το κλίμα τέτοιο μετά τη μεταπολίτευση που μπήκε στο δημοκρατικό Σύνταγμα του 1975 και τότε έχει πολύ ενδιαφέρον να δει κανείς πώς και η Νέα Δημοκρατία που είχε τότε 215 βουλευτές επί συνόλου 300, το ψήφισε, δηλαδή όλο το πολιτικό φάσμα. Σας θυμίζω ότι ήταν μία φάση που η Αριστερά ζητούσε να κλείσουν τα ιδιωτικά σχολεία και τα υπεράσπισε ο Ανδρέας Παπανδρέου (ο οποίος είχε φοιτήσει σ’ ένα από αυτά), τα ιδιωτικά σχολεία, ειδικά το Κολλέγιο Αθηνών, λέγοντας όχι για τα υπάρχοντα, τα υπάρχοντα δηλαδή να συνεχίσουν, αλλά να μην επιτραπεί εφεξής η ίδρυση νέων. Έτσι μπήκε στο Σύνταγμα αυτή η διάταξη, η οποία έκτοτε παραμένει ατόφια, παρά το γεγονός ότι έχουν γίνει διάφορες απόπειρες για την τροποποίησή της και παρά την είσοδό μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που ουσιαστικά είναι και η βασική αιτία για την οποία όχι μόνο κοινωνιολογικά η διάταξη αυτή είναι αναχρονιστική αλλά και νομικά».

«Συνταγματικώς, η νέα ρύθμιση της κυβέρνησης δεν έχει κανένα πρόβλημα-Είναι επιβεβλημένη»

Εν συνεχεία, ερωτηθείς αν αυτό που επιχειρεί τώρα η κυβέρνηση, που αφορά τα μη κρατικά πανεπιστήμια, είναι μέσα στο πλαίσιο του Συντάγματος, δηλαδή εάν είναι συνταγματικώς ορθό και αν είναι επιβεβλημένη πλέον αυτή η μεταρρύθμιση, ο κ. Αλιβιζάτος απαντά το εξής «είναι ακριβώς το ίδιο επιχείρημα όσων λένε ότι το Σύνταγμα δεν επιτρέπει την ίδρυση ιδιωτικών ΑΕΙ, λες και είναι ένα Σύνταγμα κολλημένο, το οποίο δεν λαμβάνει υπόψη τις εξελίξεις. Η κρατούσα θεωρία και στην Ευρώπη, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου, αλλά και στις Ηνωμένες Πολιτείες, σου λένε ότι το Σύνταγμα είναι ένα ζωντανό κείμενο το οποίο προσαρμόζεται φυσικά χωρίς να χάνει τον πυρήνα του αρχικού νοήματος του στις εξελίξεις (…). Το Σύνταγμα λοιπόν, στο άρθρο 16 αναφέρεται ότι δεν επιτρέπεται η σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες. Η σύμφωνη πλέον, με το ευρωπαϊκό δίκαιο ερμηνεία αυτής της διάταξης συνίσταται στο να λέει παραρτήματα όμως ξένων πανεπιστημίων δεν απαγορεύεται να λειτουργήσουν. Προσέξτε, όχι ξένα πανεπιστήμια εδρεύοντα καινούργια στην Ελλάδα, αιτήματα όμως, υφιστάμενων ξένων δεν μπορούν να εμποδιστούν, διότι είπε πλέον το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο-και αυτό είναι το Σύνταγμα ως ζωντανό κείμενο-ότι η παροχή υπηρεσιών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, δηλαδή διδασκαλίας, είναι υπηρεσία κατά την έννοια του ενωσιακού δικαίου και δεν μπορεί να εμποδιστεί. Συνεπώς, ερμηνευόμενο το Σύνταγμα υπό το φως αυτών των εξελίξεων, δεν εμποδίζει, νομίζω ότι αυτό το θέμα η νομική πλευρά έχει λυθεί. Υπάρχουν κάποιες, αν θέλετε, μεμονωμένες φωνές συναδέλφων οι οποίοι υποστηρίζουν το αντίθετο. Έχω την εντύπωση ότι οι περισσότεροι τουλάχιστον συμφωνούμε και νομίζω ότι και στα δικαστήρια αν τεθεί το θέμα θα δεχθούν την άποψη ότι το Σύνταγμα είναι ένα ζωντανό κείμενο το οποίο εξελίσσεται».

«Πολιτικά και νομικά ορθό το μέτρο για τα ομόφυλα ζευγάρια»

Ερωτηθείς την άποψή του που αφορά το γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, ο κ. Αλιβιζάτος σημείωσε το εξής «νομίζω πως αυτό το μέτρο είναι πολιτικά και νομικά ορθό. Πιο συγκεκριμένα, νομίζω ότι με τη θεωρία του ζωντανού Συντάγματος που είπαμε, τα πράγματα επιτρέπουν να μην είμαι και εντελώς ουδέτερος. Ήμουν εκείνος ο οποίος είχε φέρει στο δικαστήριο του Στρασβούργου το σύμφωνο συμβίωσης. Σας θυμίζω ότι η Νέα Δημοκρατία το είχε θεσπίσει το 2008 μόνο για τα ετερόφυλα ζευγάρια. Και τότε είπαμε ότι αυτό είναι διάκριση εις βάρος των ομοφυλοφίλων. Το φέραμε στο Στρασβούργο, το οποίο καταδίκασε την Ελλάδα και μετά από αυτό άλλαξε ο νόμος. Το 2015 να το πούμε, δεν τόλμησε η Νέα Δημοκρατία να τον αλλάξει. Τότε δεν τόλμησε το ΠΑΣΟΚ να τον αλλάξει και τον άλλαξε ο ΣΥΡΙΖΑ το 2015 και προβλέπεται πλέον το σύμφωνο συμβίωσης, αυτό που ισχύει σήμερα για τα ομόφυλα ζευγάρια. Η ολοκλήρωση αυτού του πράγματος είναι ο γάμος των ομόφυλων. Να το πούμε λίγο πιο λαϊκά, Ποιον ενοχλούν; Κανέναν δεν ενοχλούν. Το μόνο θέμα που υπάρχει είναι το θέμα των παιδιών. Εδώ έχω την εντύπωση ότι από πολύ σοβαρές μελέτες υποστηρίζετε ότι τα παιδιά ούτως ή άλλως την έχουν βαμμένη αν ζουν σε μια οικογένεια όπου τσακώνονται οι γονείς, είτε πρόκειται για ομοφυλόφιλους είτε για ετεροφυλόφιλους. Εάν δεν συμβαίνει αυτό και είναι μια αρμονική σχέση, τα λεγόμενα ότι δημιουργείται ένα πρότυπο, αυτό το οποίο ελέχθη ότι άμα μεγαλώνει ένα παιδί με δύο πατέρες ή με δύο μητέρες θα γίνει ομοφυλόφιλο, δεν είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο. Ίσα ίσα το αντίθετο».

«Δεν νομίζω ότι αναμένονται να έρθουν μεγάλα Πανεπιστήμια»

«Δεν νομίζω ότι αναμένονται μεγάλα Πανεπιστήμια. Για να είμαστε ρεαλιστές, κανένα από τα μεγάλα πανεπιστήμια δεν έχει δημιουργήσει παράρτημα σοβαρό στο εξωτερικό. Δεν είναι αστεία. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να δημιουργήσεις ένα ξένο πανεπιστήμιο, δηλαδή να πάρεις το προσωπικό σου και να του πεις θα πας σε έξι μήνες το χρόνο ακόμη και σε μια χώρα σαν την Ελλάδα που παραδοσιακά προσελκύει (…). Τα σοβαρά πανεπιστήμια δεν το κάνουν. Θα έρθουν μερικά πανεπιστήμια, δεν υπάρχει αμφιβολία. Ήδη έχουν έρθει ως συνεργαζόμενα με τα κολλέγια. Δεν θα είναι της πρώτης γραμμής. Δεν θα είναι τόσο πανεπιστήμια της έρευνας όσο πανεπιστήμια της διδασκαλίας. Η προσωπική μου γνώμη είναι ότι ακόμη και αυτά θα εισαγάγουν στην Ελλάδα κίνητρα και μεθόδους που θα κάνουν καλό στα ελληνικά πανεπιστήμια» ανέφερε στο τέλος.