Wall Street: Το πάθος των ιδιωτών επενδυτών για μετοχές

Η άνοδος της κεφαλαιοποίησης, δηλαδή της χρηματιστηριακής αποτίμησης των εταιρειών του S&P500, κατά 200 δισ. δολαρία μέσα σε μια μόνο συνεδρίαση, αυτήν της περασμένης Παρασκευής, ήταν για τους επενδυτές της Wall Street ένα ακόμα θαύμα. Για να συνειδητοποιήσουμε καλύτερα τι σημαίνουν αυτά τα 200 δισ. δολάρια, αρκεί να αναλογιστούμε ότι ολόκληρη η McDonald’s Corp αποτιμάται στα 220 δισ. δολάρια.

Το άρμα της ανόδου συνεχίζουν να το οδηγούν οι επτά μεγαλύτεροι ψηφιακοί όμιλοι, οι οποίοι μόνο την περασμένη Παρασκευή συνέβαλαν πάνω από το 40% στην άνοδο του S&P500. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι η κυριαρχία των μετοχών της Apple, της Microsoft, της Alphabet (Google), της Amazon, της Nvidia, της Tesla και της Meta (Facebook) στα χρηματιστηριακά δρώμενα της Wall Street αποτελούν μια ακραία στρέβλωση.

Όμως το φαινόμενο των «Magnificent Seven», όπως ονομάζεται η ομάδα των προαναφερθέντων μετοχών, δεν είναι κάτι το καινούργιο. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας ‘60-’70 στη Wall Street κυριαρχούσαν οι μετοχές των «Nifty Fifty», δηλαδή της Polaroid, της Sears και της Eastman-Kodak, που πρωτοστατούσαν στα bull markets της εποχής.

Αλλά και στη δεκαετία του ’90, τον ανοδικό τεχνολογικό χορό των αγορών τον έσερναν οι μετοχές των «Four Horsemen», δηλαδή της Microsoft, της Cisco, της Oracle και της Intel. Επομένως, οι επενδυτές είναι συνηθισμένοι στο να ακολουθούν τις μετοχές που πρωταγωνιστούν.

Και ενώ η JPMorgan εκτιμά ότι η εξάρτηση των χρηματιστηριακών δεικτών από τις συγκεκριμένες ηγετικές μετοχές δεν αποτελεί δείγμα υγείας για τις αγορές, δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι «Υπέροχοι Επτά», κυριαρχούν ακόμα περισσότερο στην πραγματική οικονομία, απ’ ότι στο παιχνίδι των υπεραξιών. Και πράγματι η Amazon, η Google και η Facebook κατέχουν σήμερα πάνω από το 70% της άμεσης παγκόσμιας διαφημιστικής δαπάνης.

Ας επιστρέψουμε τώρα στη Wall Street. Η συνεχιζόμενη άνοδος των χρηματιστηρίων, η δημιουργία υπεραξιών και λογιστικών κερδών και η καταγραφή νέων υψηλών, έχει μεταβάλει σε σημαντικό βαθμό και τη συμπεριφορά των Αμερικανών επενδυτών που κτίζουν τα προσωπικά τους συνταξιοδοτικά χαρτοφυλάκια. Χαρτοφυλάκια που έχουν διαχρονικά έναν συντηρητικό χαρακτήρα αφού αφορούν τη διαχείριση των αποταμιεύσεων τους, με απώτερο σκοπό τη χρηματοδότηση της ζωής τους, μετά το τέλος του επαγγελματικού τους βίου.

Έτσι σε πρόσφατη έρευνα του Bloomberg παρατηρείται με χειροπιαστό τρόπο ότι αυτός ο παροξυσμός των υπεραξιών, έχει μεταβάλει πλήρως τον αποταμιευτικό και συνταξιοδοτικό σχεδιασμό των νοικοκυριών. Τόσο όσον αφορά τα προϊόντα στα οποία επενδύουν, όσο και τις προσδοκίες που αναμένουν από τις επενδύσεις τους, στα πλαίσια της συνταξιοδότησης τους.

Έτσι το 46% των μελλοντικών συνταξιούχων επενδύει σήμερα σε μετοχές ή αυξάνει τις θέσεις του σε μετοχές, το 6% επενδύει σε χρυσό, το 29% επιλέγει άλλες επενδύσεις και το 19% παραμένει αδρανές. Είναι αξιομνημόνευτη η ροπή προς τις μετοχές έναντι των ομολόγων και του χρυσού, που παραδοσιακά προσέλκυαν τα συντηρητικά συνταξιοδοτικά κεφάλαια. Εντύπωση προκαλεί και το 19% που παραμένει αδρανές, αφού αντιμετωπίζει με προβληματισμό και φοβία, όλα όσα συμβαίνουν στα χρηματιστήρια και στην οικονομία.

Ταυτόχρονα το 33% εκτιμά ότι η ασφάλεια απέναντι στον πληθωρισμό είναι οι επενδύσεις σε μετοχές, το 33% οι επενδύσεις σε ακίνητα, το 25% οι επενδύσεις σε ομόλογα και το 8% οι επενδύσεις σε άλλα περιουσιακά στοιχεία, όπως για παράδειγμα στον χρυσό.

Η επιλογή των επενδύσεων σε μετοχές είναι απολύτως λογική και χωρίς να ληφθεί υπ’ όψιν το διαρκές ράλι των ψηφιακών κολοσσών. Ο S&P500 έχει αποδώσει κατά μέσο όρο +8,45% ετησίως από το 1928 μέχρι σήμερα, +12,13% ετησίως από το 2009 μέχρι σήμερα, +12,26% ετησίως από το 2012 μέχρι σήμερα και +11,46% σε ετήσια βάση από το 2017 μέχρι σήμερα, και μάλιστα εν μέσω πανδημίας, ενεργειακής κρίσης και εκτόξευσης των επιτοκίων.

Επομένως, η δίψα των ιδιωτών επενδυτών για μετοχές βασίζεται κατά πρώτον πάνω στο γεγονός της ανέφελης καταγραφής υπεραξιών με πρωταγωνιστές τους 7 ψηφιακούς κολοσσούς, κατά δεύτερον πάνω στη συσσωρευμένη εμπειρία της υπεραπόδοσης των χρηματιστηρίων σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη επένδυση και κατά τρίτον πάνω στο γνωστό σύνδρομο του «φόβου μη μείνουμε εκτός από όσα συμβαίνουν γύρω μας», που στην παρούσα περίοδο, βρίσκει εφαρμογή στα κέρδη της Wall Street.