Τα μπλόκα σαν κοινωνικός εκβιασμός

Κι αν κάποτε στο παρελθόν λειτούργησε, τώρα δεν πρόκειται να λειτουργήσει ο κοινωνικός εκβιασμός μέσω του οποίου, οι αγρότες επιχειρούν να πιέσουν την κυβέρνηση.

Δημιουργώντας πρόβλημα σε όλους τους άλλους, δεν θα λύσουν τα προβλήματά τους. Θα κατέβουν στην Αθήνα. Ε και; Μια μέρα, δυο μέρες, τρεις, τέσσερις;

Οι Αθηναίοι και οι κάτοικοι της πρωτεύουσας, είναι βουνά μαθημένα στα χιόνια της ταλαιπωρίας από πορείες, απεργίες και κλείσιμο δρόμων.

Θα κατέβουν με τις κατσούλες και τα γάλατα στο Σύνταγμα. Θα περικυκλώσουν τη Βουλή. Οι κουτσομπολίστικες εκπομπές στην τηλεόραση, θα κάνουν διαγωνισμό για τον Mister Agrotis 2024.

Στο τέλος, θα αναγκαστούν να επιστρέψουν στις έδρες τους, έχοντας κόψει τις γέφυρες επικοινωνίας με την κυβέρνηση, η οποία ήδη  έστειλε το πρώτο μήνυμα: δε μπορεί να υπάρχει συζήτηση, υπό καθεστώς κλεισίματος δρόμων.

Περισσότερο δε αν ο αποκλεισμός αυτός οδηγήσει σε μια γενική κοινωνική και οικονομική παράλυση.

Τα αγωνιστικά happenings έχουν περιορισμένη επίδραση στην κοινή γνώμη και όσοι βρεθούν εκεί ως «πρωταγωνιστές», ίσως δεν θα είναι όσοι τελικά  καθίσουν στο τραπέζι μιας θεσμικής συζήτησης με τον πρωθυπουργό.

Θα διαμορφώσουν μια στιγμιαία εντύπωση αλλά όχι και τις λύσεις.

Αν υπάρχουν. Κι αν υπάρχει δυνατότητα να δοθούν.

Ο αγροτικός κόσμος είναι αλήθεια ότι στήριξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη και την κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Όπως πριν από τον Κυριάκο Μητσοτάκη στήριξε τον Αλέξη Τσίπρα και νωρίτερα τον Κ. Καραμανλή και τον Γιώργο Παπανδρέου και πάει λέγοντας.

Δεν έκαναν χάρη στο Μητσοτάκη.

Στον κλάδο τους έκαναν. Από τις πρώτες αποφάσεις της κυβέρνησης ήταν να μειώσει τη φορολογία των αγροτών από το 22% στο 9%, να καταργήσει το νόμο Κατρούγκαλου και μια σειρά από άλλες παρεμβάσεις, όχι στη λογική της μετεκλογικής ανταμοιβής, αλλά της στοιχειώδους αντίληψης, ότι χωρίς πρωτογενή τομέα η ελληνική περιφέρεια θα πεθάνει.

Στα έξι αιτήματα – απαιτήσεις, τα οποία διατύπωσε η πανελλαδική σύσκεψη της Νίκαιας, αναγγέλλοντας τα μπλόκα, τους αποκλεισμούς και τα συλλαλητήρια, η κυβέρνηση απαντά με στοιχεία που δεν επιτρέπουν επ’ ουδενί λόγω το συμπέρασμα, ότι οι αγρότες περιφρονήθηκαν ή αγνοήθηκαν τα χρόνια που πέρασαν.

Όπως ανέφερε σε γραπτή παρέμβαση του ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, θέτοντας από την άλλη πλευρά, ορθώς το ζήτημα μιας μακροπρόθεσμης πολιτικής για τον πρωτογενή τομέα με απώτερο στόχο και την αναγέννηση της ελληνικής περιφέρειας.

Σίγουρα τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου διογκώθηκαν από τις κρίσεις και την ακρίβεια. Σίγουρα η νέα ΚΑΠ κάνει δύσκολη και ίσως άδικη την προσαρμογή, πολλών στη νέα εποχή. Στη Θεσσαλία πράγματι, εκατοντάδες αγρότες βρέθηκαν με χωράφια που έγιναν νταμάρια και λίμνες.

Όμως με παλαιάς κοπής κινητοποιήσεις, τίποτα απ’ αυτά δεν θα διορθωθεί.

Η νέα γενιά παραγωγών- επιχειρηματιών ίσως βρει τρόπο να βγει πάνω από τα μπλόκα και να γίνει μέρος των λύσεων. Να τις συνδιαμορφώσει με  ουσιαστικό τρόπο. Αλλιώτικα από τον τρόπο του αείμνηστου Βαγγέλη Μπούτα και των άλλων εν ζωή αγροτο-συνδικαλιστών

Αν και είναι εκ του περισσού, αξίζει να ειπωθεί πως ο κοινωνικός αυτοματισμός δεν είναι διαδικασία που τίθεται σε εφαρμογή, επειδή μια κυβέρνηση το επιθυμεί ή δεν το επιθυμεί.

Ο οδηγός νταλίκας που μεταφέρει εμπορεύματα από τον Πειραιά σε κάποια ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, δεν έχει ευκολότερη καθημερινότητα από τον αγρότη που θα του κλείσει το δρόμο.

Θα τον συμμεριστεί πέντε λεπτά και μετά θα τον σιχτιρίσει.