Ο ΣΥΡΙΖΑ και η πολιτική σκιά του Αλ. Τσίπρα

Η πολιτική σκιά του Αλέξη Τσίπρα πλανιέται πάνω από τον ΣΥΡΙΖΑ και επιτείνει την ανασφάλεια του Στέφανου Κασσελάκη. Και όσο οι δημοσκοπήσεις δείχνουν την κατιούσα πορεία του κόμματος, τόσο οι ένδοξες μέρες που έζησαν υπό τον Αλέξη τον αναδεικνύουν σε σημείο αναφοράς.

Γι’ αυτό και ανακυκλώνονται τα σενάρια επανάκαμψής του υπό ένα ευρύτερο σχήμα το οποίο θα υπερβαίνει τον ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον ψυχανεμίζονται την ηχηρή τους αποτυχία στις ευρωεκλογές.

Χθες ο κ. Τσίπρας υποδέχτηκε, στο γραφείο του στην Αμαλίας, τον Διονύση Τεμπονέρα σε προγραμματισμένη συνάντηση, μετά από αίτημα του τελευταίου. Αντικείμενο ήταν οι ευρύτερες εξελίξεις στην Αριστερά και την Κεντροαριστερά.

Δεν είναι τυχαίο που η συνάντηση έγινε λίγες ημέρες πριν την περιβόητη «στρογγυλή τράπεζα» των Διονύση Τεμπονέρα, Μανώλης Χριστοδουλάκη και Έφη Αχτσιόγλου, με το ερώτημα «Απέναντι στον Μητσοτάκη, ποιος;».

Μια εκδήλωση η οποία με τέτοιο ερώτημα λίγους μήνες προ των ευρωεκλογών, λειτουργεί υπονομευτικά για ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, και κυρίως για τους αρχηγούς των δύο κομμάτων, Κασσελάκη και Ανδρουλάκη, καθώς το ερώτημα προσωποποιείται. Δεν ρωτάει πιο κόμμα αλλά επικεντρώνεται στο «Ποιος;»

Από το γραφείο του Τσίπρα έγινε γνωστό ότι παρότι εκλήθη, δεν θα παραστεί στην προαναφερθείσα -και αρκετά αμφιλεγόμενη- εκδήλωση. Λογικόν. Θα ήταν σαν να φωτογράφιζε εαυτόν. Σαν διά της παρουσίας του να φώναζε «Παρών» στο ερώτημα «Ποιος;».

Άλλωστε ήδη δημοσιολόγοι απαντούν εκ των προτέρων, στο ερώτημα. Υποστηρίζουν ότι ο μόνος που μπορεί να απειλήσει τη μονοκρατορία του Μητσοτάκη είναι ο Τσίπρας (ναι, όπως στις εκλογές του 2019 και στις δίδυμες του 2023!).

Έντονη είναι η επιθυμία στις τάξεις του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Αριστεράς, για σύμπηξη, ει δυνατόν και προεκλογική, των δύο κομμάτων με το ΠΑΣΟΚ. Μια επιθυμία που φυσικά δεν συμμερίζεται ο Κασσελάκης και τα εξαπτέρυγά του.

Όμως ο κ. Κασσελάκης εμφανίζεται αποδυναμωμένος. Πέραν του φιλόδοξου Τεμπονέρα, που προορίζει εαυτόν για υψηλότερες θέσεις, ο Νίκος Παππάς έχει αρχίσει να εμφανίζεται απομακρυσμένος και με σπόντες να τον υποσκάπτει, ενώ ο Παύλος Πολάκης εξακολουθεί την αυτονομημένη πορεία του, παρά τις προειδοποιήσεις του αρχηγού του.

Όσοι προσβλέπουν στη σύνολη συνεργασία των κομμάτων της Κεντροαριστεράς, κατηγορούν το ΠΑΣΟΚ επειδή δεν συναινεί και απορρίπτει τις συγκολλήσεις οροφής, περιμένοντας τη δεύτερη θέση στις ευρωεκλογές, προκειμένου να απευθύνει μήνυμα συσπείρωσης της κεντροαριστεράς σε επίπεδο κοινωνίας.

Βέβαια, είναι μια πρόθεση με αμφισβητήσιμο το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Εάν το ΠΑΣΟΚ έρθει δεύτερο και υπερέχει μια-δυο μονάδες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν σημαίνει ότι ο αρχηγός του θα αποκτήσει ξαφνικά την ακτινοβολία και πολιτική ελκυστικότητα στην οποία υπολείπεται τώρα.

Ωστόσο, έχει το δικαίωμα να το ελπίζει και να το επιδιώξει. Και είναι αδικαιολόγητη η επιθετική στάση των Συριζαίων για τη συγκεκριμένη τακτική Ανδρουλάκη. Γιατί εκείνο που ουσιαστικά του ζητούν, αλλά ποτέ δεν θα το παραδεχθούν, είναι δια της προσθέσεως των κομμάτων, να αυξήσουν την ποσοστιαία δύναμη της Κεντροαριστεράς, ώστε η εκλογική τους αποτυχία να χαθεί μέσα στο συνολικό ποσοστιαίο άθροισμα.

Κοντολογίς, ζητούν από τον Ανδρουλάκη να καλύψει την αποτυχία τους και να «ξεπλύνει» την πολιτικώς τραγική κυβερνητική θητεία τους, η οποία τους έχει απαξιώσει στο εκλογικό σώμα. Και δεν είναι μόνο η κυβερνητική τους θητεία, αλλά και ο συνολικότερος τρόπος που πολιτεύτηκαν τη δεκαετία της φωτιάς.

Αυτή η απαξίωση προϋπήρχε του κ. Κασσελάκη, ο οποίος όμως θα την υποστεί εκλογικά. Ο άνθρωπος δεν είναι πολιτικός, ή τουλάχιστον δεν είναι αυτό που λέμε αριστερός πολιτικός, ανεξάρτητα από το αν το ξέρει ή όχι.