Γιατί όλος ο πλανήτης μιλάει για την Μάιλι Σάιρους
ΧΡΟΝΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΗΣ 12 '
Πηγή Φωτογραφίας: Miley Cyrus @vijatm
Καμία φορά η αληθινή ζωή-ή τέλος πάντων η δραματοποίηση αυτής-κρύβεται στον πιο σαχλό στίχο. Το διαπιστώσαμε για μια ακόμη φορά στα φετινά Grammy σε τρεις ύμνους στον χωρισμό και την εγκατάλειψη. Στο Vampire η Ολίβια Ροντρίγκο τραγούδησε «Με έκανες να μοιάζω τόσο αφελής/Ο τρόπος που με κομμάτιασες/Καθώς βύθιζες τα δόντια σου μέσα μου» · στο Kill Bill η SZA «ίσως σκοτώσω τον πρώην μου/ακόμη τον αγαπώ όμως/Καλύτερα στη φυλακή παρά μόνη» (σε μια μπλουζ εκδοχή «Εσύ στο χώμα κι εγώ στη φυλακή») · και τέλος, στο λιγότερο ηττοπαθές Flowers η Μάιλι Σάιρους «Αρχισα να κλαίω αλλά μετά θυμήθηκα ότι μπορώ να μου αγοράσω λουλούδια» (το αγγλοσαξονικό ισοδύναμο του «Περνάω και μόνη μου καλά»).
Δεν χρειάζεται να είσαι 15 για να καθρεφτιστείς σε όλα αυτά. Μια φίλη που κοντεύει τα εβδομήντα μου είπε ότι ακούει εμμονικά το Flowers τους τελευταίους μήνες. Xαμογέλασα με οικειότητα γιατί την Μάιλι την έχω μεγαλώσει στα πόδια μου, από τη Χάνα Μοντάνα μέχρι σήμερα την παρακολουθώ κατά πόδας. Είμαι περήφανη για την πρόοδό της. Αυτή δεν είναι άλλωστε η δύναμη της ποπ κουλτούρας, η οικουμενικότητα της συγκίνησης; Το γεγονός ότι ένας έφηβος στην Αμερική, μια Φιλιππινέζα μετανάστρια στην Ελλάδα, ένας ψαγμένος μουσικοκριτικός στο Ηνωμένο Βασίλειο και μια ηλικιωμένη χήρα στη Λατινική Αμερική δακρύζουν στο ρεφρέν του Vampire;To παράδοξο με τη θλιβερή μουσική είναι ότι ενώ στην πραγματικότητα δεν μας αρέσει να είμαστε στενοχωρημένοι, απολαμβάνουμε σαν τρελοί τα μελοδράματα. Είναι μόνο η κάθαρση ή και η σύνδεση, η ταύτιση με άλλους ανθρώπους που έχουν παρόμοιες εμπειρίες; Εγώ π.χ. κλαίω εδώ και χρόνια όταν ακούω «Το `ριξες και πάλι απόψε το φαρμάκι σου, έκανες ξανά να κλαίει το κοριτσάκι σου», που δεν το λες και κάτι ιδιαίτερο, ένα ακόμη προϊόν της μαζικής κουλτούρας είναι. Δεν ξέρω τι ακριβώς με συγκινεί. Ισως το «ξανά», αλλά μάλλον το τρυφερό υποκοριστικό «κοριτσάκι».
Η αίσθηση της οδύνης και του χωρισμού μπορεί να αναπαραχθεί, ερήμην του γεγονότος, αφού το βίωμα υπάρχει εκεί, χωμένο στην άκρη του υποσυνείδητου, έτοιμο να ξεπηδήσει με την παραμικρή αφορμή. Ολοι έχουμε χωρίσει ή αποχωριστεί ανθρώπους. Συχνά βάζω στο Spotify την καθαρτήρια λίστα «Sad songs», στοιχηματίζοντας ότι θα κλάψω και πάντα κερδίζω. Θυμάμαι, πονάω, κλαίω και τελικά γελάω-με τον εαυτό μου κυρίως και με την φυσική ροπή στο μελόδραμα. Πάντα μετά νιώθω καλύτερος άνθρωπος. Δεν θέλω να σκοτώσω κανέναν, να μπω φυλακή, ούτε να ξεριζώσω λουλούδια για να μου τα δώσω. Ολα καλώς καμωμένα, λοιπόν, και τα φετινά Γκράμι απολύτως δίκαια.
Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο
Το σχόλιο σας