Ευρωψήφισμα και πολιτικές σκοπιμότητες

Δεν μπορούμε να προσπερνάμε σφυρίζοντας αδιάφορα μια ευρωκαταδίκη, ούτε λύνουμε το πρόβλημα μοιράζοντας μομφές για προδοσία και ανθελληνισμό. Πάντα οι κραυγές προδίδουν αδυναμία ανάλυσης ενός γεγονότος και συνεπώς το συσκοτίζουν. Τι έφταιξε λοιπόν και μια ευρεία πλειοψηφία ευρωβουλευτών καταδίκασε την Ελλάδα και την ελληνική κυβέρνηση με 330 ψήφους;

Πράγματι, για πολλά χρόνια η κυβέρνηση δεν ανέπτυξε ένα ισχυρό πολιτικό και επικοινωνιακό δίκτυο με δυνάμεις εκτός του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, όπως είναι οι Φιλελεύθεροι. Η Κυβέρνηση δεν συνειδητοποίησε πλήρως ότι οι σχέσεις με μεγάλες ομάδες διαμόρφωσης της κοινής γνώμης είναι πολύπλοκες και απαιτούν ανθρώπους με εξειδικευμένες δεξιότητες. Η Κυβέρνηση θα έπρεπε να έχει λάβει κάποια μηνύματα, να τα ερμηνεύσει και να τα αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

Η υπόθεση της “νεκρής Μαρίας του Έβρου” ήταν μια καρικατούρα προβοκάτσιας που έστησε κάποιος δημοσιογράφος με δικηγόρο, αλλά δεν είναι αυτό το πρόβλημα. Το πρόβλημα είναι ότι η προβοκάτσια αυτή έγινε αποδεκτή από τα κύρια ευρωπαϊκά μέσα ενημέρωσης, τα οποία σε άλλες περιπτώσεις είχαν ασκήσει κριτική στην κυβέρνηση.

Συνεπώς, η κυβέρνηση έπρεπε να αντιληφθεί πως κάτι συμβαίνει και να προσπαθήσει να το αντιμετωπίσει. Τι χρειαζόταν; Μια στρατηγική συμμαχιών σε πολλούς τομείς, ώστε το μέτωπο που την είχε στοχοποιήσει να αποδυναμωθεί. Αυτήν την αποτυχία τη χρεώνονται και οι ευρωβουλευτές της Νέας Δημοκρατίας. Προφανώς ένας Βέμπερ δεν αρκεί. 

Όσον αφορά την ελευθερία του Τύπου στην Ελλάδα, τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μπορούν να αντικρούσουν τις κατηγορίες ότι, στην κυβέρνηση, δήθεν προσπαθούν να κλείσουν τον Τύπο. Εκτός κι αν πιστεύουμε πως οι πολιτικοί πρέπει να γίνονται απρόκλητα και απροστάτευτα βορρά στη διάθεση δημοσιογραφικών και επικοινωνιακών συμφερόντων.

Τέλος, πού ήταν αυτοί οι “ευαίσθητοι” ευρωβουλευτές όταν ο κ. Παππάς προσπαθούσε να ελέγξει πολιτικά τον τηλεοπτικό κόσμο με τις συνήθεις μεθόδους του και όταν ο Ρασπούτιν προσπαθούσε να φυλακίσει δέκα πολιτικούς αντιπάλους της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, αγνοώντας το κράτος δικαίου;

Οι Έλληνες ευρωβουλευτές της αντιπολίτευσης έχουν κάνει πολύ καλά τη δουλειά τους όλα αυτά τα χρόνια. Έχουν δικτυωθεί με ΜΜΕ και ΜΚΟ για να πετύχουν αυτό το αποτέλεσμα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.

Η κυβέρνηση δεν έκανε καλά τη δική της δουλειά, απομονώθηκε πολιτικά, και επικοινωνιακά βαθμολογήθηκε – εκ του αποτελέσματος – κάτω από τη βάση. Από τις αντιδράσεις πρωτοκλασάτων στελεχών της υποθέτω πως ακόμα δεν αντιλήφθηκε τι – και κυρίως γιατί – συνέβη στην ευρωβουλή.

Είναι σαφές ότι δεν πρόκειται για ένα “ανθελληνικό” ψήφισμα. Το Μαξίμου, ωστόσο, οφείλει να διορθώσει όλα τα κακώς κείμενα και, κυρίως, να ασχοληθεί επαγγελματικά με την εικόνα της ελληνικής κυβέρνησης στον ευρύτερο ευρωπαϊκό χώρο. Χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για τη δημιουργία ενός ισχυρού λόμπι.