ΣΥΡΙΖΑ: Φυγόκεντρες τάσεις λίγο πριν το Συνέδριο

Αυτήν την στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία, όσο κι αν ήλπιζε ο κ. Στέφανος Κασσελάκης πως μετά τη διάσπαση και την αποχώρηση της αριστερής τάσης της Ομπρέλας θα κατάφερνε να ανακάμψει τουλάχιστον από τις εσωτερικές έριδες, πέτυχε μόνο να τις αυξήσει.

Έτσι, έχουμε τέσσερις ομάδες σκέψης: του Διονύση Τεμπονέρα, που επιχειρεί να κρατήσει την αριστερή αντιπολίτευση εντός του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αυτήν των Ραγκούση – Θεοχαρόπουλου και Ζαχαριάδη που, όπως και ο Χρήστος Σπίρτζης στο παρελθόν, ζητούν την ένταξη στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών και την κεντροαριστερή στροφή, αυτή του Παύλου Πολάκη και τέλος, εκείνη του προέδρου.

Για όσους γνωρίζουν την πολιτική ανθρωπογεωγραφία του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣ, είναι σαφές ότι υπάρχει και μια άλλη “ομάδα” που δεν αποτελεί ιδεολογικό ρεύμα. Πρόκειται για τα ιστορικά στελέχη που παραμένουν στο κόμμα (π.χ. Δραγασάκης, Γεροβασίλη) και τα μετριοπαθή στελέχη, όπως ο Σωκράτης Φάμελλος, που περιμένουν τις εξελίξεις μετά τις ευρωεκλογές.

Ο Παύλος Πολάκης, βασικός αρχιτέκτονας της εσωκομματικής νίκης του Κασσελάκη, ήταν ο πρώτος που συγκρούστηκε ανοιχτά με τον νέο πρόεδρο μετά τη συγκρότηση της Νέας Αριστεράς. Ο Πολάκης “ανταμείφθηκε” αρχικά αντιτάχθηκε στη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ στο νομοσχέδιο για τον γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών. Μετά λίγες ημέρες, ο Παύλος Πολάκης επιτέθηκε στον Ηλία Μακρή και την “Καθημερινή” με το γνωστό του ύφος, “αδειάζοντας” με επιτυχία τον Κασσελάκη και καθιστώντας τον επίσημη θέση του κόμματος. 

Τρίτο “χτύπημα” από τον βουλευτή Χανίων  ήταν η έντονη αντίδρασή του, η οποία ταυτίζεται περισσότερο με τις προγραμματικές θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και λιγότερο με αυτές του Στέφανου Κασσελάκη και αφορά στις δαπάνες για τα εξοπλιστικά και τα F35, «αδειάζοντας» έτσι και το ναύαρχο Αποστολάκη.

Αυτό έκανε τον Στέφανο Κασσελάκη να προχωρήσει σε μια ακόμη επίδειξη ισχύος, λέγοντας πως «η θέση είναι αυτή και σε όποιον δεν αρέσει να φύγει». Θέση που στην πραγματικότητα ήταν αναμενόμενη, αφού ήδη από την προεκλογική του εκστρατεία ο Στέφανος Κασσελάκης έδωσε ειδικό βάρος στα εθνικά ζητήματα και στα ζητήματα άμυνας.

Αυτήν την στιγμή οι μεγάλες εξελίξεις δεν αναμένεται να είναι αυτές του Συνεδρίου, αν κι εκεί μπορούμε να προβλέψουμε ισχυρή ρήξη, που θα μας δώσει μια εικόνα για το πραγματικό διακύβευμα: τι θα γίνει μετά τις ευρωεκλογές.

Το πιο πιθανό ενδεχόμενο είναι ότι η ριζοσπαστική αριστερά θα “σβήσει” από τον ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία και θα αλλάξει η πολιτική του ταυτότητα, ακόμη και το όνομα του κόμματος. Μια τέτοια αλλαγή θα περιλαμβάνει πιθανότατα την ένταξη του κόμματος στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών.

Έως τότε, ο  ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα πάει στις ευρωεκλογές αποδυναμωμένος, τόσο στο κοινοβούλιο όσο και στο επίπεδο της “κοινωνικής αριστεράς”, δηλαδή στο φοιτητικό και αγροτικό κίνημα, όπου η παρουσία του καταγράφεται ως ελλιπής ή ανύπαρκτη. Η διάσπαση αποδείχθηκε πολύ πιο σημαντική από όσο εκτιμούσε η Κουμουνδούρου και τα επονομαζόμενα ως αριστερά βαρίδια τελικά ήταν ο κορμός που κρατούσε και την επαφή με την κοινωνία, αλλά και κάποιες ισορροπίες.