Le Monde: «Στην Νότια Ευρώπη η ανεργία μειώνεται επειδή δεχόμαστε μισθούς φτώχειας»

Με τη μείωση της ανεργίας στην Νότια Ευρώπη ασχολείται η Γαλλική Le Monde σε κοινή της ανταπόκριση από Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία και Ελλάδα. Το ρεπορτάζ σχολιάζει ότι πίσω από την άνοδο της απασχόλησης σε αυτές τις χώρες κρύβονται επισφαλείς συμβάσεις, χαμηλοί μισθοί και ανισότητες. Η ανταπόκριση έχει τίτλο «Στην Ιταλία, την Ελλάδα, την Ισπανία και την Πορτογαλία, “η ανεργία μειώνεται επειδή δεχόμαστε μισθούς φτώχειας και συμβάσεις ορισμένου χρόνου”». Για την Ελλάδα, σημειώνεται, μεταξύ άλλων, ότι η ανεργία μειώθηκε από 27% το 2014 σε λιγότερο από 10% σήμερα.

Η Ιταλία, εν τω μεταξύ, δημιούργησε 456.000 θέσεις εργασίας μεταξύ του τέλους του 2022 και του τέλους του 2023, σύμφωνα με την εθνική στατιστική υπηρεσία (Istat), ενώ το ποσοστό ανεργίας ήταν 7,2% τον Δεκέμβριο του 2023. Στην Ισπανία, το ποσοστό ανεργίας εξακολουθεί να κορυφώνεται στο 11,7%, αλλά αυτό είναι το μισό του ποσοστού του 2013 (26%) και η χώρα έχει δημιουργήσει 783.000 θέσεις εργασίας το 2023. Το ρεπορτάζ θίγει και το ζήτημα της συνεχιζόμενης έλλειψης εκπαίδευσης και κατάρτισης των εργαζομένων που καταγράφουν τα στοιχεία της Eurostat στις παραπάνω χώρες: πάνω από το 35% των Πορτογάλων, Ιταλών, Ισπανών και Ελλήνων ηλικίας άνω των 25 ετών έχουν λιγότερο από ένα απολυτήριο, σε σύγκριση με το 20% κατά μέσο όρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Παρά την οικονομική ανάκαμψη, συνεχίζει το γαλλικό Μέσο, η εργασιακή ανασφάλεια δεν έχει μειωθεί σχεδόν καθόλου στις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Αυτή η επισφάλεια είναι εν μέρει αποτέλεσμα της ισχυρής εξειδίκευσης των χωρών αυτών στον τουρισμό, ο οποίος γνωρίζει μεγάλη άνθηση τα τελευταία χρόνια, υποστηρίζουν οι συντάκτες. Στην Ελλάδα, όπου ο τουρισμός είναι εδώ και χρόνια ο βασικός πυλώνας της οικονομίας, ενδεικτικά αναφέρεται η περίπτωση της Ελισσάβετ Βόγλη, η οποία έχει πτυχίο στην αναπαλαίωση αρχαιοτήτων και ζωγραφικής και έχει εργασθεί ως πωλήτρια σε κατάστημα με σουβενίρ και σερβιτόρα σε εστιατόριο.

«Η ανεργία μειώνεται, γιατί δεχόμαστε μισθούς φτώχειας και συμβάσεις ορισμένου χρόνου» ανέφερε η 32χρονη, η οποία εξακολουθεί να ζει με τους γονείς της στο κέντρο της Αθήνας, καθώς δεν έχει την οικονομική δυνατότητα να νοικιάσει δικό της σπίτι. Ο Χρήστος Τσακίρης, ένας 39χρονος σεφ, φεύγει κάθε χρόνο από τα τέλη Φεβρουαρίου έως τις αρχές Νοεμβρίου για να εργαστεί σε νησιά όπως η Σαντορίνη, επισημαίνοντας ότι ο τουρισμός είναι ο μόνος τομέας που προσλαμβάνει. «Πρόκειται όμως για συμβάσεις μικρής διάρκειας και οι εργοδότες προσπαθούν να εξοικονομήσουν χρήματα ζητώντας από έναν βοηθό κουζίνας να κάνει και το πλύσιμο, για παράδειγμα. Από τα δέκα άτομα που απασχολήθηκαν στην ίδια κουζίνα με αυτόν το καλοκαίρι του 2023, έξι έφυγαν πριν από το τέλος της σεζόν, θεωρώντας τις συνθήκες εργασίας πολύ δύσκολες» σημειώνει.

Τέλος, οι ανταποκριτές επισημαίνουν ότι ένα άλλο πρόβλημα που παρατηρείται σε αυτές τις χώρες είναι το υψηλό επίπεδο διαρθρωτικών ανισοτήτων μεταξύ ανδρών και γυναικών. Σύμφωνα με τη Eurostat, το ποσοστό απασχόλησης για τις Ιταλίδες είναι μόνο 55%, σε σύγκριση με 74,7% για τους άνδρες. Αυτό είναι 14 μονάδες κάτω από το μέσο όρο των κρατών μελών και απέχει πολύ από το 80% που καταγράφεται στη Σκανδιναβία. Το πρόβλημα είναι παρόμοιο στην Ελλάδα (55,9%), αλλά λιγότερο έντονο στην Ισπανία (64%) και την Πορτογαλία (74%).