Επίδομα γάμου: Τι ισχύει – Ποιοι εργαζόμενοι το παίρνουν υποχρεωτικά

Δεσμεύονται όλοι οι εργοδότες για την καταβολή του ή μόνο όσοι συνυπογράφουν τις σχετικές συλλογικές συμβάσεις;

Ο κατώτατος μισθός έχει «ξεπαγώσει» από το 2019 και οδεύει φέτος προς τα 820- 830 ευρώ με νέα αύξηση. Οι τριετίες «ξεπάγωσαν» και αυτές, δίνοντας έτσι από φέτος κιόλας μια προσαύξηση μισθού ως 30% σε όσους δεν πρόλαβαν να συμπληρώσουν την αναγκαία προϋπηρεσία πριν μπει «stop» το 2012.Τι ισχύει, όμως, με τις υπόλοιπες προσαυξήσεις μισθού, όπως το επίδομα γάμου;

Έχει θεσμικό άρα δεσμευτικό χαρακτήρα ή πρόκειται για μισθολογικό όρο, ο οποίος δεν μπορεί να καθορίζεται από τις Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας; Δεσμεύονται όλοι οι εργοδότες για την καταβολή του ή μόνο όσοι συνυπογράφουν τις σχετικές συλλογικές συμβάσεις;

Το επίδομα

Το επίδομα γάμου καθιερώθηκε με βάση το άρθρο 4 της από 26/1/1988 Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας (ΕΓΣΣΕ), η οποία κυρώθηκε με τον Ν.1766/1988.

Στη συνέχεια, με την από 10/3/1989 ΕΓΣΣΕ διαμορφώθηκε σε ποσοστό 10% επί του βασικού μισθού ή ημερομισθίου, ενώ με τον Ν.1849/1989 το επίδομα αυτό επεκτάθηκε στους άγαμους, χήρους και διαζευγμένους εργαζομένους.

Τα πράγματα άρχισαν να περιπλέκονται το 2012, με τον νόμο 4093, ο οποίος μετέφερε την αρμοδιότητα καθορισμού του κατώτατου μισθού στο Υπουργικό Συμβούλιο. Τι ανέφερε η επίμαχη διάταξη; «Οι Εθνικές Γενικές Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας καθορίζουν τους ελάχιστους μη μισθολογικούς όρους εργασίας, που ισχύουν για τους εργαζομένους όλης της χώρας. Βασικοί μισθοί, βασικά ημερομίσθια, κάθε είδος προσαυξήσεις αυτών και γενικά κάθε άλλος μισθολογικός όρος ισχύουν μόνο για τους εργαζομένους που απασχολούνται από εργοδότες των συμβαλλομένων εργοδοτικών οργανώσεων και δεν επιτρέπεται να υπολείπονται τού νόμιμου νομοθετημένου κατώτατου μισθού και ημερομισθίου».

Με απλά λόγια, σύμφωνα με την επίμαχη διάταξη, οτιδήποτε αφορά σε «μισθολογικό όρο» της παρεχόμενης εργασίας, δεν μπορεί να καλυφθεί από την ΕΓΣΕΕ με το στοιχείο της υποχρεωτικότητας, τουλάχιστον για εργοδότες και εργοδοτικές οργανώσεις που δεν υπογράφουν τη σχετική Σύμβαση.

Από το 2013, η νομική υπηρεσία ΓΣΕΕ με εγκύκλιο, είχε δώσει την ερμηνεία ότι το επίδομα γάμου έχει διπλή νομική φύση: αφενός αποτελεί όρο ΕΓΣΣΕ, αφετέρου έχει ισχύ τυπικού νόμου, από τη στιγμή που κυρώθηκε με τον νόμο 1766/1988). Έτσι, ακόμη και αν το επίδομα γάμου θεωρούνταν αμιγής μισθολογικός όρος της ΕΓΣΣΕ και ίσχυε ως προς αυτόν ο κανόνας της δέσμευσης μόνο των μελών των συμβαλλόμενων οργανώσεων θα παρέμενε ανέπαφη η νομική του φύση ως κανόνα δικαίου, με βάση τον κυρωτικό νόμο 1766/1988. Συνεπώς και στην περίπτωση αυτή το επίδομα γάμου θα δέσμευε, ως περιεχόμενο κανόνα δικαίου, το σύνολο των εργοδοτών της χώρας, ανεξάρτητα από το αν είναι ή όχι μέλη των συμβαλλόμενων στην ΕΓΣΣΕ οργανώσεων.