Τα κόμματα μπροστά στην ευρωκάλπη

Δεν αναμένονται ουσιαστικές ανατροπές στην πολιτική ζωή.

Τις «παγίδες» των φετινών ευρωεκλογών τις γνωρίζουν καλά τα κόμματα και προσπαθούν να τις αποφύγουν. Για τη Νέα Δημοκρατία ο εφησυχασμός είναι η μεγαλύτερη ανησυχία για τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν αναμένεται – εκτός απροόπτου – να υπάρξουν μεγάλες μεταβολές του πολιτικού σκηνικού από τις κάλπες που θα στηθούν τον Ιούνιο. Αυτό δείχνουν οι μέχρι τώρα δημοσκοπήσεις. Ακόμα και κάποιες μικρές απώλειες να καταγράψει η γαλάζια παράταξη άπαντες θα θεωρήσουν πως αποτελεί ψήφο διαμαρτυρίας και ένα μήνυμα προς τη σημερινή κυβέρνηση που βρίσκεται στη δεύτερη θητεία της. Το νομοσχέδιο για τα ομόφυλα ζευγάρια που ψηφίστηκε χθες, οι αγροτικές κινητοποιήσεις, τα ζητήματα της ασφάλειας και η ακρίβεια δεν μπορεί να μην επηρεάσουν ένα κομμάτι του εκλογικού σώματος.

Τι σημαίνει όμως για τη Νέα Δημοκρατία ένα ποσοστό της τάξης του 35%, όταν, όπως δείχνουν όλες οι έρευνες, η αξιωματική αντιπολίτευση υπολείπεται κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες από την κυβερνώσα παράταξη; Η απουσία ισχυρής αντιπολίτευσης εγκυμονεί σοβαρό κίνδυνο αποσυσπείρωσης. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θέλει να στείλει ένα μήνυμα “συνέχειας” και εμπιστοσύνης στην παρούσα κυβέρνηση, καθώς και να διαμορφώσει έναν σαφή “διάδρομο” μέχρι το καλοκαίρι του 2027. Αν τα ποσοστά πέσουν κι άλλο, η αντιπολίτευση θα έχει το δικαίωμα να μιλάει για “φθορά της κυβέρνησης”. Κανένας πρωθυπουργός δεν έχει κερδίσει τρεις συνεχόμενες θητείες από την ανεξαρτησία.

Αν το ΠΑΣΟΚ έρθει δεύτερο, ο Νίκος Ανδρουλάκης θα αρχίσει να οραματίζεται τον παλιό δικομματισμό, όπως ήταν μέχρι το 2009. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ καταφέρει να ανακτήσει και να διατηρήσει τη Νέα Δημοκρατία, ο Στέφανος Κασσελάκης θα επαναφέρει το αφήγημα της “κυβερνώσας αριστεράς” που τώρα φαίνεται να υποχωρεί. Βέβαια, και για τα δύο κόμματα της αντιπολίτευσης, οι ευρωεκλογές αποτελούν “παγίδα” και αναμένεται να ανοίξουν συζητήσεις, κυρίως για την αναδιάταξη των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς. Θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε ένα “ναυάγιο” αναδεικνύοντας τις διαφορετικές στρατηγικές. Το πόσο ξεκάθαρη θα είναι η διαφορά μεταξύ τους αποτελεί κομβικό σημείο. Όπως και το αν ο δεύτερος θα καταφέρει να ξεπεράσει το ψυχολογικό όριο του 20%. Πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις το ποιος θα ηγηθεί μιας τέτοια προσπάθειας αποτελεί το μείζον θέμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία πρέπει στην κάλπη να αποδείξει ότι είναι πολύ σκληρός για να πεθάνει και το ΠΑΣΟΚ να πείσει πως μόνο με εκείνο στη δεύτερη θέση και με ένα καλό ποσοστό μπορεί να επιτευχθεί η «ένωση» και να ολοκληρωθεί η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη.