Τα δημοσκοπικά ευρήματα που προβληματίζουν την κυβέρνηση

Στη γνωστή ερώτηση των δημοσκοπήσεων για το ποιος είναι καταλληλότερος πρωθυπουργός για τη χώρα, καταγράφεται διαδοχικά, βάσει των στοιχείων της εταιρείας ερευνών κοινής γνώμης GPΟ, σταθερά πρώτος ο Κυριάκος Μητσοτάκης μετά τον Ιούνη του 2023 και με στοιχεία ανθεκτικότητας. Καταγράφεται όμως και μια αυξανόμενη τάση στην απάντηση «Κανένας» που έχει σταθερά τη δεύτερη θέση – μετά έρχονται οι υπόλοιποι πολιτικοί αρχηγοί.

Σε συνδυασμό με την πτωτική τάση της δημοτικότητας του πρωθυπουργού, παρατηρείται μια αξιοσημείωτη αύξηση του αριθμού του “Κανένα” ως αντιπάλου. Ταυτόχρονα με αυτό, υπάρχει ένας πονοκέφαλος για τους κυβερνώντες: κάποιοι από τους ψηφοφόρους που επέλεξαν τη Νέα Δημοκρατία στις διπλές εκλογές του 2023 φαίνεται να κινούνται στην γκρίζα ζώνη του “δεν ξέρω, δεν απαντώ”. Υπάρχουν όλο και περισσότερες ενδείξεις για αυτή την τάση, η οποία επίσης ξεκλειδώνει μεγάλο μέρος της σημερινής στρατηγικής του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη.

Η τάση αυτή παρότι είναι ανησυχητική, είναι αυξανόμενη επειδή ακριβώς εκδηλώνεται πιο εύκολα λόγω της απόστασης ακόμη από τις ευρωκάλπες. Παρ’ όλα αυτά ο Μητσοτάκης, όχι τυχαία, είναι ο πρώτος που εκκίνησε την προεκλογική κούρσα με περιοδείες και επαφή με τους πολίτες ξορκίζοντας τη «χαλαρή ψήφο» που συνήθως χαρακτηρίζει τις ευρωεκλογές. Εδώ όπως λέει το ρεπορτάζ δεν φοβούνται από το Μαξίμου τόσο τις διαρροές εκ δεξιών, όσο μια προειδοποιητική βολή της γαλάζιας δεξαμενής. Η έλλειψη σήμερα αντίπαλου πόλου διευκολύνει επίσης μέρος του γαλάζιου εκλογικού σώματος του 2023 να πάει σε ψήφο διαμαρτυρίας με αποχή ή κάτι άλλο. Τα τρέχοντα μέτωπα – κυρίως αυτό των αγροτών – επιτείνουν το σενάριο μιας ψήφου τέτοιου τύπου. Με μήνυμα για την κυβερνητική πολιτική.

Αν υπάρχει ένα σημαντικό χαρακτηριστικό της εκλογικής συμπεριφοράς σήμερα, αυτό είναι η στάση αναμονής, μια στροφή αξιοπρόσεκτης μερίδας των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας όχι προς άλλα κόμματα, αλλά προς μια γκρίζα ζώνη του “δεν ξέρω, δεν απαντώ”. Ένας πολιτικός επιστήμονας βλέπει τις ευρωεκλογές ως πονοκέφαλο για την κυβέρνηση, η οποία θα πρέπει να επανεξετάσει τη στρατηγική της. Η κυβέρνηση θα θελήσει να προβάλει μια εικόνα μεταρρυθμιστικής δυναμικής, κυρίως μέσω της νομοθετικής πρωτοβουλίας για τα μη κρατικά και μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια. Θα προσπαθήσει, με αυτόν τον τρόπο, να ενσωματώσει στη στρατηγική της την ανάκτηση του παραδοσιακού πυρήνα της εκλογικής βάσης της, που έχει θιγεί από τις διατάξεις του νομοσχεδίου για τα ομόφυλα ζευγάρια.