Οι ιεραρχήσεις της Ελλάδας στα εξοπλιστικά

Για την εν εξελίξει διαδικασία προτεραιοποίησης των εξοπλιστικών αναγκών της χώρας και τους κεντρικούς άξονες της στρατηγικής του υπουργείου Εθνικής Αμυνας για τις Ένοπλες Δυνάμεις και την αμυντική βιομηχανία, ενημέρωσε τα μέλη της διαρκούς Επιτροπής Εθνικής Άμυνας ο κ. Νίκος Δένδιας.

Κατά τον τελευταίο ενάμιση μήνα, το Υπουργείο Άμυνας και οι επικεφαλής των στρατιωτικών κλάδων το μοιράστηκαν μια λίστα εξοπλιστικών προγραμμάτων και αναμένεται να ολοκληρωθεί περί τα τέλη Μαρτίου. Σύμφωνα με στρατιωτικές πηγές, ο κατάλογος έχει χαρακτήρα “οδικού χάρτη”, αλλά φυσικά θα υπόκειται σε αλλαγές και τροποποιήσεις ανάλογα με τις ανάγκες που θα προκύπτουν σε στρατηγικό και επιχειρησιακό επίπεδο.

Ο κατάλογος περιλαμβάνει προγράμματα με ορίζοντα το 2030, δηλαδή άμεσες προτεραιότητες, καθώς και στρατιωτικό εξοπλισμό που κρίνεται απαραίτητος αλλά μπορεί να ξεκινήσει νωρίτερα μέσα στην επόμενη δεκαετία. Οι άμεσες προτεραιότητες περιλαμβάνουν προγράμματα για τα οποία η Ελλάδα έχει εκφράσει επίσημα ενδιαφέρον και βρίσκεται στη διαδικασία σύναψης συμβάσεων, καθώς και προγράμματα που σχετίζονται με ανελαστικές ανάγκες, όπως η βελτίωση της μεταφορικής ικανότητας.

 Στη διαδικασία θα δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην επαύξηση των στρατηγικών δυνατοτήτων της χώρας. «Μπορείς να έχεις τα πιο σύγχρονα όπλα αλλά αν δεν μπορείς να μετακινήσεις τους στρατιώτες σου εκεί που τους χρειάζεσαι ή να τους προστατεύσεις από σύγχρονες απειλές, τότε χάνεις οποιοδήποτε πλεονέκτημα», αναφέρει με νόημα στρατιωτική πηγή.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι τάξεις των ελικοπτέρων UH-60M Black Hawk του Στρατού και η ανανέωση των μεταφορικών ελικοπτέρων C-130 και C-27 της Πολεμικής Αεροπορίας είναι δεδομένες. Καθώς το μοναδικό τρέχον ναυπηγικό πρόγραμμα του Πολεμικού Ναυτικού είναι η απόκτηση τριών φρεγατών FDI Belharra, οι προτεραιότητες φέρονται να περιλαμβάνουν τον εκσυγχρονισμό των φρεγατών MEKO και την κατασκευή ενός δικτύου αισθητήρων και συστημάτων ηλεκτρονικού πολέμου για να διασφαλιστεί η άμυνα της χώρας έναντι μη επανδρωμένων συστημάτων και βαλλιστικών επιθέσεων.

Τα τρέχοντα έργα περιλαμβάνουν επίσης την προμήθεια των F-35, ο τελικός αριθμός των οποίων θα αποτελέσει σύντομα αντικείμενο διαπραγμάτευσης με την αμερικανική πλευρά. Στην ίδια κατηγορία ανήκουν η ολοκληρωμένη παραγγελία Rafale για έξι επιπλέον μαχητικά αεροσκάφη, το ανθυποβρυχιακό ελικόπτερο MH-60R του Πολεμικού Ναυτικού και το πρόγραμμα αναβάθμισης των F-16 Viper. Μεταξύ των προτεραιοτήτων, αν και δεν είναι απαραίτητα οι πιο πρόσφατες, είναι σύμφωνα με πληροφορίες ο εκσυγχρονισμός 38 F-16 Block 50 σε Viper και η απόκτηση ενός νέου ελικοπτέρου έρευνας και διάσωσης για την Πολεμική Αεροπορία. Η προμήθεια ισραηλινών πυραύλων ακριβείας Spike NLOS και κατευθυνόμενης συλλογής SPICE λέγεται επίσης ότι βρίσκεται στο στάδιο του σχεδιασμού.

Παράλληλα, προχωρούν λιγότερο «σύνθετα» προγράμματα, όπως η πρόσκτηση μικρού αριθμού αμερικανικών ΤΟΜΑ Bradley, η άφιξη των υπόλοιπων Μ1117, ενώ, εξετάζονται οι επιλογές σχετικά με την αναβάθμιση των Μ113. Μέσα στο επόμενο χρονικό διάστημα, αναμένεται να ξεκινήσει και η συζήτηση σχετικά με τα νέα όπλα των F-16 και των F-35, αν και τα πέμπτης γενιάς μαχητικά μπορούν να αποκτήσουν την αρχική επιχειρησιακή πιστοποίηση (Initial Operational Capability) με όπλα που υπάρχουν ήδη στο οπλοστάσιο της Πολεμικής Αεροπορίας.