ΣΥΡΙΖΑ: Ο κύβος ερρίφθη – Το χρονικό της έντασης

Ένα καλό πολιτικό θρίλερ χρειάζεται τουλάχιστον ένα «πραξικόπημα» – μια ανύποπτη πλευρά, μια αδίστακτη συνωμοσία, ένα καλοστημένο σχέδιο που στο τέλος θα φέρει ένα είδος ανατροπής, αφήνοντας τον θεατή με το ποπ-κορν λίγο πριν μπει στο στόμα. Στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία την τελευταία εβδομάδα δεν έγινε ένα πραξικόπημα, έγιναν δύο. Η διαφορά; Κανένα από αυτά δεν πέτυχε στ’ αλήθεια – στο τέλος, η λύση δόθηκε από μια παρέμβαση που δεν ήταν δεδομένη, η οποία τελικά υπερέβη την ισοπαλία και επέτρεψε στην πλοκή να συνεχίσει να εξελίσσεται.

Το απόγευμα του Σαββάτου, ο Στέφανος Κατσελάκης ξεκαθάρισε τις προθέσεις του σχετικά με το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Το ερωτηματολόγιο σε μέλη του κόμματος έθεσε σε κίνδυνο τη φυσιογνωμία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Δεν φάνηκε ούτε να σταματά την αμφισβήτηση των μελών του κόμματος για θεμελιώδη ζητήματα, όπως το όνομα και το λογότυπο του κόμματος, ούτε να αλλάζει την κατεύθυνση που θεωρεί κατάλληλη για το μέλλον του ΣΥΡΙΖΑ. Η μετριοπαθής Όλγα Γεροβασίλη,  μέχρι και σήμερα στον στενό πυρήνα επαφών του Αλέξη Τσίπρα, έκανε την ανάρτηση που τα ξεκίνησε όλα – ζητώντας έκτακτη σύγκληση της Πολιτικής Γραμματείας και της Κεντρικής Επιτροπής πριν από το συνέδριο, δηλαδή «πριν αυτό εξελιχθεί ντε φάκτο σε συνέδριο διάλυσης του κόμματος που ο Αλέξης Τσίπρας έφερε στη διακυβέρνηση του τόπου».

Τη Γεροβασίλη διαδέχτηκαν πολλές παρόμοιες αντιδράσεις, είτε δημόσιες είτε ιδιωτικές και σε λίγες ώρες 17 υπογραφές μελών της Πολιτικής Γραμματείας ζητούσαν την άμεση σύγκλησή της. Η πρώτη έκπληξη ήταν το ετερόκλητο πλήθος των υπογραφών – σ’ αυτές δεν φιγουράριζαν μόνο μια σειρά «αντιφρονούντων» ή αντιπολιτευόμενων, αλλά και πρόσωπα που έχουν στηρίξει τον Κασσελάκη από την αρχή: Νίκος Παππάς, Πάνος Ρήγας, Παύλος Πολάκης και Νίκος Σκορίνης φιγουράριζαν στην ίδια λίστα με τον Διονύση Τεμπονέρα, τον Θανάση Θεοχαρόπουλο, τον Γιάννη Ραγκούση και τον (στενό πολιτικό φίλο του Τσίπρα) Αλέκο Φλαμπουράρη. 

Μέχρι αργά το βράδυ της Κυριακής, η συλλογή υπογραφών δεν είχε ολοκληρωθεί. Μέσω τηλεδιασκέψεων και επαφών μεταξύ κορυφαίων αξιωματούχων, καταμετρήθηκαν 75 υπογραφές για έκτακτη σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής. Εκεί, στο ανώτατο πολιτικό όργανο, το καταστατικό προέβλεπε ότι αν ο Κασσελάκης έχανε την εμπιστοσύνη των 50+1 μελών του, μπορούσε να υποβάλει ένσταση.

Το πρωί της Δευτέρας, όλα έδειχναν να είναι έτοιμα. Και, όπως αρμόζει σε ένα πολιτικό θρίλερ που εκτυλίσσεται, ο Κασσελάκης απουσίαζε από το Λονδίνο, ρίχνοντας λάδι στη φωτιά με μια επιστολή που ήταν τουλάχιστον συγκαταβατική για τους περισσότερους από τους συμμετέχοντες στην ΠΓ. Ωστόσο, παρά τα σκληρά λόγια που ειπώθηκαν για τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ερήμην του και παρά την αποφασιστικότητα των οργανωτικών στελεχών του κόμματος να μιλήσουν για την επικείμενη αμφισβήτησή του, η πρόσκληση της Κεντρικής Επιτροπής δεν ψηφίστηκε.

Το απόγευμα της Τρίτης, ο Στέφανος Κατσελάκης εξακολουθούσε να είναι ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ. Μετά από ένα επικοινωνιακό σόου μπροστά σε αγρότες και τρακτέρ στο Σύνταγμα, ο Κασσελάκης πέρασε την πόρτα της Κουμουνδούρου, αφήνοντας τις κάμερες να ακούσουν τη στήριξη των “απλών μελών” του κόμματος και κατηγορώντας τα ΜΜΕ για προπαγάνδα.

Στην Πολιτική Γραμματεία, η οποία μέχρι την προηγούμενη ημέρα είχε μείνει μακριά από την αμφισβήτηση, ο Κασσελάκης ξεκαθάρισε στα στελέχη ότι δεν προτίθεται να κριθεί από την πορεία του κόμματος στις ευρωεκλογές και ότι θέλει να πάρει διαβεβαιώσεις εμπιστοσύνης για το χρονικό διάστημα μέχρι τις εθνικές εκλογές του 2027.

Αυτό ήταν το ριψοκίνδυνο χαρτί που τράβηξε ο Κασσελάκης: ζήτησε τριετή λευκή επιταγή γνωρίζοντας πως το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών δεν φαίνεται να δικαιώνει τον ΣΥΡΙΖΑ, πράγμα ανήκουστο για όλους όσοι ξέρουν πως ένας πολιτικός αρχηγός κρίνεται στην πρώτη πανελλαδική κάλπη που δοκιμάζεται το κόμμα του. Τι ακόμα ήξερε ο Κασσελάκης τότε; Πως οι συσχετισμοί που είχαν διαμορφωθεί την προηγούμενη, μαζί με τα χρονικά όρια που είχαν στενέψει σε σχέση με τη διεξαγωγή του συνεδρίου, δεν θα τον έφερναν αντιμέτωπο με κανένα άλλο θεσμικό όργανο. Δεν είχε υπολογίσει, όμως, πως η άνευ όρων στήριξη δεν περνούσε ούτε από τους διαλλακτικούς υποστηρικτές του – εκεί μπήκε το φρένο, με τον ίδιο να ανακαλεί την προσβολή της επιστολής χωρίς να χρειαστεί το ζήτημα να μπει σε ψηφοφορία και να εξασφαλίζει στήριξη στο πρόσωπό του μόνο σε παρόντα χρόνο. Το ερωτηματολόγιο έμεινε στο τραπέζι, ως υπενθύμιση πως μπορεί ο πρόεδρος να έχασε τη μάχη, αλλά όχι τον πόλεμο.

Το τρίτο πραξικόπημα, η εναλλακτική οδός για μια “καθαρή τριετία” για τον Κασσελάκη, δεν πρόλαβε να εφαρμοστεί. Μέσω της (όχι και τόσο) αυθόρμητης συλλογής υπογραφών των μελών, οι αλλαγές στην Κεντρική Επιτροπή, άρα και στην Πολιτική Γραμματεία, που ήθελε ο Κασσελάκης, θα έπρεπε να είχαν γίνει μέσα σε δύο εβδομάδες, σε μια εκλογική διαδικασία που συνέπεσε με τις εκλογές των Νομαρχιακών Επιτροπών και της Ομάδας Συντονισμού Μελών. Πλέον οι κάλπες θα είναι τέσσερις, μαζί μ’ αυτή του προέδρου.