Η σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού

Η νέα διαστημική κούρσα φαίνεται να αφήνει το παγκόσμιο κοινό παγερά αδιάφορο.

ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΗΚΕ ΤΕΛΙΚΑ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝΩΜΑΛΩΣ, στη Σελήνη το ιδιωτικής πρωτοβουλίας διαστημικό σκάφος «Οδυσσέας» (Odysseus) της εταιρείας Intuitive Machines, σε συνεργασία με τη Space X του Ίλον Μασκ που είχε αναλάβει την εκτόξευση, σηματοδοτώντας την επιστροφή των ΗΠΑ στο σεληνιακό τοπίο μετά από μισό και πλέον αιώνα.

Άλλες εποχές εκείνες, όταν η κατάκτηση του, ορατού έστω, διαστήματος εμφανιζόταν ως ο απώτερος στόχος της ανθρωπότητας και ο εποικισμός του «κόκκινου πλανήτη» ήταν ζήτημα χρόνου (μέχρι τη δεκαετία του ’80 θα είμαστε στον Άρη, αναφωνούσαν τότε με ενθουσιασμό οι πιο αισιόδοξοι από τους θιασώτες των διαστημικών ταξιδιών).

Μοιάζει ιδανική επιλογή η συμμετοχή του σε μια αποστολή που φαίνεται να προετοιμάζει το έδαφος για να γίνουν ρουτίνα τα διαστημικά ταξίδια ως μέρος ενός σχεδίου για τον εποικισμό της Σελήνης από τους υπερ-πλούσιους, όταν η Γη καταστεί πλέον μη κατοικήσιμη…».

Σήμερα, καθώς μοιάζει να κλιμακώνεται η νέα διαστημική κούρσα (με πολύ πιο εξελιγμένη τεχνολογία από την παλιά και με νέους σημαντικούς παίκτες όπως η Κίνα και η Ινδία), ο κόσμος δεν μοιάζει να συγκινείται και οι διάφορες αποστολές καταλήγουν να είναι «ψιλά γράμματα» στη συνείδηση του κοινού, ακόμα κι αν αποτελούν πρωτοσέλιδα.

Το μιντιακό σύστημα είναι κατακερματισμένο και τόσο πηγμένο σε ειδήσεις και περιεχόμενο όσο το εγγύς διάστημα σε δορυφόρους. Εδώ ο (επίγειος) κόσμος καίγεται κι οι άλλοι πάνε βόλτα στο φεγγάρι. Αυτή είναι μια κοινή αντίληψη, που έχει ενισχυθεί από τον διακαή πόθο δισεκατομμυριούχων, όπως ο Ίλον Μασκ και ο Τζεφ Μπέζος, να επεκτείνουν την παιδική χαρά τους στο διάστημα (πάντα για το «καλό της ανθρωπότητας»), ακόμα κι αν πολλές αποστολές έχουν ως βασικό στόχο την αναζήτηση νερού και φυσικών πόρων στην έναστρη γειτονιά μας.Μαζί με τον «Οδυσσέα» προσγειώθηκε στο φεγγάρι και ένα έργο τέχνης, το πρώτο «εγκεκριμένο» έργο τέχνης που εκτίθεται στην όλο και λιγότερο μοναχική επιφάνεια της Σελήνης. Πρόκειται για δημιούργημα του πλουσιότερου και διασημότερου ίσως σύγχρονου εικαστικού, του Τζεφ Κουνς, έχει τίτλο Moon Phases («Φάσεις της σελήνης») και αποτελείται από 125 μικροσκοπικά στρογγυλά γλυπτά που, όπως δηλώνει ο τίτλος, αναπαριστούν διαφορετικές φάσεις της Σελήνης, όπως φαίνονται από τη Γη κι από το διάστημα. Σε κάθε μια από αυτές τις ασημένιες σφαίρες έχει δοθεί το όνομα μιας επιφανούς μορφής του ανθρώπινου πολιτισμού, από τον Αριστοτέλη, τον Λεονάρντο Ντα Βίντσι και τον Γκάντι, στον Ντέιβιντ Μπόουι, την Μπίλι Χόλιντεϊ και τον Άντι Γουόρχολ.

Όπως χαρακτηριστικά σημειωνόταν σε άρθρο του περιοδικό τέχνης Hyperallergic πριν από έναν χρόνο, όταν είχε ανακοινωθεί αυτό το μεγαλοπρεπές πρότζεκτ, «αν υπάρχει ένα πράγμα που μπορεί να αναμετρηθεί με το μέγεθος της ψυχρής, αεροστεγούς αιωνιότητας του διαστήματος, αυτό είναι το εγώ του Τζεφ Κουνς. Μοιάζει ιδανική επιλογή η συμμετοχή του σε μια αποστολή που φαίνεται να προετοιμάζει το έδαφος για να γίνουν ρουτίνα τα διαστημικά ταξίδια ως μέρος ενός σχεδίου για τον εποικισμό της Σελήνης από τους υπερ-πλούσιους, όταν η Γη καταστεί πλέον μη κατοικήσιμη…».