Γεωπολιτικά

Τι θέλει να πετύχει ο Μακρόν μιλώντας για “στρατό στην Ουκρανία”

Τι θέλει να πετύχει ο Μακρόν μιλώντας για “στρατό στην Ουκρανία”

Πηγή Φωτογραφίας: *FOR EDITORIAL USE ONLY / ΣΥΝΟΔΟΣ ΚΟΡΥΦΗΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΑ (POOL ΕΥΡΩΠΑΪΚΗ ΕΝΩΣΗ/EUROKINISSI)

Τι είχε κατά νου ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν όταν δήλωσε ότι αποτελεί αντικείμενο συζήτησης η αποστολή ευρωπαϊκών στρατευμάτων στην Ουκρανία;

Ο ίδιος δε θέλησε να αποκαλύψει την ακριβή απάντηση της δικής του χώρας στο συγκεκριμένο ερώτημα, επιθυμώντας, όπως το διατύπωσε ρητά, να διατηρήσει “στρατηγική αμφισημία”. Πρόσθεσε, πάντως, ότι με τη χαρακτηριστική για τους Ευρωπαίους διαφορά φάσης, ζητήματα που αποτελούσαν ταμπού, όπως η αποστολή αρμάτων ή μαχητικών αεροσκαφών στην Ουκρανία, έγιναν με την πάροδο των μηνών κοινός τόπος.

Οι περισσότεροι εταίροι και συνομιλητές του στην ειδική διάσκεψη που οργανώθηκε στο Ελυζέ για τη στήριξη της Ουκρανίας πήραν αποστάσεις από το παράτολμο σενάριο της αποστολής στρατευμάτων. Σε τι λοιπόν απέβλεπε πραγματικά ο Μακρόν ανακινώντας δημοσίως το ζήτημα;

Αν ήθελε να πάρει την πρωτοβουλία των κινήσεων απέναντι σε εταίρους όπως η Γερμανία, οι αντιδράσεις δείχνουν ότι εμφανώς αστόχησε. Αν, πάλι, ήθελε να προβάλει στα μάτια των Αμερικανών ως αξιόπιστος σύμμαχος, σε μια στιγμή που αυτοί επιδιώκουν να μεταθέσουν στους Ευρωπαίους μεγαλύτερο βάρος της στήριξης της Ουκρανίας, βρίσκεται αντιμέτωπος με δύο ανυπέρβλητα εμπόδια. Το πρώτο είναι ότι ο όγκος και η μαχητική δυνατότητα του γαλλικού στρατού είναι αδύνατον να εντυπωσιάσει είτε φίλους είτε αντιπάλους. Και το δεύτερο, ότι η συνολική στάση των ΗΠΑ στο Ουκρανικό τίθεται εν αμφιβόλω, αν κρίνουμε από τις αντιστάσεις που εκδηλώνει ήδη η υπό Ρεπουμπλικανικό έλεγχο Βουλή των Αντιπροσώπων στην έγκριση του νέου “πακέτου βοηθείας” προς το Κίεβο, πόσω μάλλον αν συνυπολογίσουμε το όλο και πιο πιθανό ενδεχόμενο μιας εκλογικής νίκης του Τραμπ τον Νοέμβριο.

Η αντικειμενική πραγματικότητα είναι πάντως ότι οι πρόοδοι των ρωσικών δυνάμεων στο πεδίο των μαχών θέτουν τους συμμάχους της ουκρανικής πλευράς προ του διλήμματος να επιλέξουν είτε μια οδυνηρή συνθηκολόγηση είτε μια ριψοκίνδυνη κλιμάκωση, με δυνάμεις που θα συνεισφέρουν οι ίδιοι, εφόσον το πρόβλημα ανθρώπινου δυναμικού της Ουκρανίας δεν επιλύεται απλώς με την αποστολή υλικού. Η τρίτη επιλογή, που θα ήταν ιδιαίτερα αρεστή στη Δύση, ήτοι ενός “παγώματος” της σύγκρουσης μέχρι να ξημερώσουν καλύτερες μέρες, δεν προσφέρεται, αν διαβάζουμε σωστά της κινήσεις της ρωσικής πλευράς.

Επιχειρεί ο Μακρόν να δημιουργήσει προηγούμενα κλιμάκωσης, προτού κριθεί αυτή η σημαντική εκλογική αναμέτρηση – και προ αυτής η έτερη μάχη των ευρωεκλογών, όπου αναμένεται να ενισχυθούν διαφόρων ειδών “αιρετικές” φωνές; Κρίνει ο Μακρόν ότι μία κοινή γνώμη, η οποία σε πανευρωπαϊκές έρευνες όπως αυτή του European Council of Foreign Affairs εκφράζει απροθυμία να συνεχίσει την οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία στο ίδιο επίπεδο, θα καταστεί αίφνης πρόθυμη να υποδεχθεί φέρετρα στρατιωτών της; Και πώς αξιολογεί ο Γάλλος πρόεδρος ότι μεταξύ των κατεξοχήν επιφυλακτικών βρίσκονται πλέον τα κράτη “πρώτης γραμμής” στην ανατολική Ευρώπη, που δείχνουν να νοιάζονται περισσότερο για τον ανταγωνισμό με τα ουκρανικά αγροτικά προϊόντα παρά για οτιδήποτε άλλο;

Η Μόσχα πάντως δεν προβλέπεται να εντυπωσιασθεί. Την κατάσταση πνευμάτων στο Κρεμλίνο έναντι του Μακρόν εικονογραφούν χαρακτηριστικά οι όλο και πιο αθυρόστομες αναρτήσεις του πρώην προέδρου της Ρωσίας και νυν αντιπροέδρου του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας, Ντμίτρι Μεντβέντεφ – μεταξύ άλλων και μία πρόσφατη, όπου ένα γουρούνι στα ουκρανικά χρώματα εμφανίζεται να βατεύει έναν κόκκορα (εθνικό σύμβολο της Γαλλίας).

Κατά βάθος, ο Μακρόν πασχίζει για άλλη μία φορά να αναγνωρισθεί από τη Μόσχα ως οιονεί συνομιλητής, με κινήσεις έξω από κάθε διπλωματική πρακτική, όπως όταν δημοσιοποίησε τμήμα των τηλεφωνικών συνομιλιών του με τον Πούτιν ή όταν προσπάθησε να αυτοπροσκληθεί στην σύνοδο της Ομάδας Brics στο Γιοχάνεσμπουργκ. Όμως οι ρωσικές αντιλήψεις περί “επαγγελματισμού” στις διεθνείς συναλλαγές (η λέξη επανέρχεται συχνά στο στόμα των Ρώσων ιθυνόντων) δεν προδιαγράφουν ανταπόκριση σε τέτοιου τύπου “ανοίγματα μέσω απειλών”.

Η Μόσχα ξέρει να εκτιμά τους πραγματικούς τραμπούκους, όπως λ.χ. ο Ερντογάν, όχι όσους μεγαλόστομα επιδίδονται σε ένα chicken game που δεν μπορούν να υποστηρίξουν μέχρι τέλους.

Πηγή: capital.gr//Κώστα Ράπτη

Διαβάστε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο

ΚΑΤΕΒΑΣΤΕ ΤΟ APP ΤΟΥ PAGENEWS PAGENEWS.gr - App Store PAGENEWS.gr - Google Play

Το σχόλιο σας

Loading Comments