Υπόθεση Μπελέρη: Η Ελλάδα ζυγίζει τα επόμενα βήματά της

Τα ενδεχόμενα αντίδρασης στην αδιαλλαξία Ράμα για την υπόθεση Μπελέρη

Δύο δρόμους με τεράστιο διπλωματικό κόστος και σημαντικές αντικειμενικές δυσκολίες στην υλοποίηση έχει μπροστά της αυτή τη στιγμή η Αθήνα, προκειμένου να αντιμετωπίσει τα αρνητικά τετελεσμένα που προέκυψαν από τα Τίρανα μετά την πολιτική απόφαση της αλβανικής δικαιοσύνης να καταδικάσει τον εκλεγμένο δήμαρχο Χειμάρρας Φρέντι Μπελέρη,  ουσιαστικά πειθαρχώντας στη γραμμή που είχε τραβήξει από την αρχή ο πρωθυπουργός της χώρας Έντι Ράμα. 

Ο πρώτος δρόμος είναι λίγο-πολύ περιχαρακωμένος όσον αφορά την ένταξη της Αλβανίας: σε γραπτή δήλωση που κατέθεσε η Αθήνα στο Συμβούλιο Μόνιμων Αντιπροσώπων της ΕΕ (COREPER) στις 29 Νοεμβρίου, η Αθήνα επεσήμανε ότι αν η Αλβανία δεν σεβαστεί τους τρεις όρους της δημαρχίας του κ. Μπελέρη, το σεβασμό του δικαιώματος σε δίκαιη δίκη και το τεκμήριο αθωότητας, στην περίπτωση αυτή, “η Ελλάδα δεν είναι σε θέση να συμφωνήσει στο επόμενο στάδιο της ενταξιακής διαδικασίας”. Στην ενταξιακή διαδικασία, η Ελλάδα θα μπορούσε να ασκήσει βέτο σε ορισμένα στάδια. Ωστόσο, δεν θα τύχει ιδιαίτερης κατανόησης από τους εταίρους της στην ΕΕ ή από την Ουάσινγκτον, η οποία έχει καταστήσει σαφές στην Αθήνα με διάφορους τρόπους ότι η υπόθεση Μπελέρη δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως εμπόδιο στις σχέσεις μεταξύ των δύο συμμάχων στο ΝΑΤΟ.

Ο δεύτερος δρόμος είναι ακόμη πιο απότομος. Σύμφωνα με διάφορες ενδείξεις που φτάνουν μέχρι το Μαξίμου, η ευρωπαϊκή απειλή δεν πτοεί ουσιαστικά τον κ. Ράμα, ο οποίος μέχρι στιγμής εφαρμόζει πιστά τα σχέδια πολιτικής και ηθικής εξόντωσης του κ. Μπελέρη. Στη βάση αυτή έχουν προταθεί διμερείς κυρώσεις (π.χ. οικονομικές κυρώσεις, αυξημένοι έλεγχοι διέλευσης συνόρων), οι οποίες στην παρούσα φάση θα μπορούσαν να εκτροχιάσουν πλήρως τις σχέσεις των δύο χωρών και δεν θα είχαν απαραίτητα κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα. Οι υποστηρικτές αυτής της οδού φαίνεται να πιστεύουν ότι, πρώτα απ’ όλα, οι επαφές του Ράμα με την Ουάσιγκτον, το Βερολίνο και άλλες δυτικές πρωτεύουσες θα τον απαλλάξουν από την Αθήνα.

Και στις δύο περιπτώσεις, πολύ περισσότερο στη δεύτερη, η Αθήνα θα αντιμετωπίσει πολύ σημαντικές πιέσεις από τους εταίρους της στην Ε.Ε. και στο ΝΑΤΟ, καθώς ο κ. Ράμα είναι πρωθυπουργός της πιο αντι-ρωσικής χώρας των Δυτικών Βαλκανίων, μιας περιοχής που στις ευρωατλαντικές δομές αντιμετωπίζεται ως εξαιρετικά ευάλωτη έναντι της ρωσικής επιρροής για λόγους ιστορικούς αλλά και αντικειμενικούς. Τα περιθώρια για την ελληνική διπλωματία είναι, πάντως, εξαιρετικά περιορισμένα, καθώς ακόμη και τα πιο έμπειρα στελέχη του ΥΠΕΞ που έχουν αναλάβει τους τελευταίους μήνες τη συγκεκριμένη υπόθεση δεν είναι σε θέση να αντιστρέψουν τη μάλλον προβληματική διαχείριση του ζητήματος στα πρώτα στάδια εξέλιξής του, όταν προεξοφλείτο ότι υφίσταται έδαφος συνεννόησης με τον κ. Ράμα.