Αβραμόπουλος: Βούτυρο στο ψωμί της Ακροδεξιάς οι κρίσεις στην Ευρώπη

«Στην Ευρώπη η προσφυγική, η οικονομική, η υγειονομική και η ενεργειακή κρίση άνοιξαν το δρόμο για τις ακροδεξιές τάσεις, γιατί δεν κατάφεραν να τις τιθασεύσουν οι κεντρικοί ευρωπαϊκοί θεσμοί», είπε ο Δημήτρης Αβραμόπουλος

Στηον κίνδυνο της Ακροδεξιάς, η οποία ενισχύεται συνεπεία των αλλεπάλληλων κρίσεων που κλόνισαν την ΕΕ, αναφέρθηκε μιλώντας στα Παραπολιτικά 90,1 και την εκπομπή «Μπρα ντε φερ» με τους Δημήτρη Τάκη και την Χριστίνα Κοραή ο Δημήτρης Αβραμόπουλος. Ο πρώην Ευρωπαίος επίτροπος και βουλευτής της ΝΔ έκρουσε τον «κώδωνα του κινδύνου» αναφορικά με την ανάγκη των θεσμών της ΕΕ, να ενσκήψουν στα προβλήματα, που αποτελούν «βούτυρο στο ψωμί» σε ακροδεξιές φωνές, προκειμένου αυτές να ενισχυθούν.

Παράλληλα, ο Δημήτρης Αβραμόπουλος αναφέρθηκε και στον Στέφανο Κασσελάκη, για τον οποίο σημείωσε πως δεν πρέπει να υποτιμηθεί, καθώς κανείς πολιτικός δεν πρέπει να υποτιμάται, λέγοντας πως αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, ουσιαστικά υποτιμάται και ένα τμήμα της κοινωνίας που τον στηρίζει.

Μεταξύ άλλων, τόνισε:

Για τον Στέφανο Κασσελάκη και οικονομικό πρόγραμμα ΣΥΡΙΖΑ:

«Έχει κενά, προσπαθεί να κερδίσει εντυπώσεις, χωρίς να έχει ουσία. Γίνεται προσπάθεια να τιθασευθεί η ακρίβεια, δεν είναι μόνο ελληνικό πρόβλημα. Η Γερμανία έχει μπει σε μια περίοδο ύφεσης, αυτό θα επηρεάσει και την υπόλοιπη ευρωπαϊκή οικονομία.

Τα κέντρα αποφάσεων των Βρυξελλών πρέπει να ενσκήψουν στα προβλήματα με προσοχή, γιατί όταν κάτι φτάνει στην κοινωνία, είτε εμπεδώνεται ως σύστημα, είτε αμφισβητείται με κοινωνικές αντιδράσεις και είναι βούτυρο στο ψωμί όλων εκείνων που αμφισβητούν την ευρωπαϊκή πολιτική. Είναι ένα πλέγμα θεμάτων που αφορούν την οικονομία».

Για την ευρωπαϊκή Ακροδεξιά και θα αν θα δείξει τα δόντια της στις Ευρωεκλογές, με φόντο την παρουσία της στη Γαλλία, την Ιταλία, την Ουγγαρία και τις ελπίδες για επάνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στο Λευκό Οίκο:

«Αυτό που συμβαίνει στην Ευρώπη και έχει ανοίξει τον δρόμο στην Ακροδεξιά δεν είναι κάτι καινούριο στην ιστορία, έχει συμβεί και πριν το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο π.χ. τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης που μαζί το κραχ του 1929 έφεραν τα πρώτα δικτατορικά καθεστώτα στη Λατινική Αμερική και στη συνέχεια στην Ευρώπη (Φράνκο, Σαλαζάρ, Χίτλερ κλπ.). Στις δύσκολες περιόδους έρχεται αυτός που εκφράζει τον απόλυτο κρατισμό – και συνήθως είναι η Ακροδεξιά – να δώσει απαντήσεις σε απλά ερωτήματα των πολιτών (ασφάλεια, σιγουριά κλπ.) μέσα από το λαϊκισμό, από το να λέει ευχάριστα πράγματα και σαν έρχεται η ώρα, δεν πραγματοποιούνται, ωστόσο έχει ήδη λάβει την εξουσία.

Στην Ευρώπη η προσφυγική, η οικονομική, η υγειονομική και η ενεργειακή κρίση άνοιξαν το δρόμο για τις ακροδεξιές τάσεις, γιατί δεν κατάφεραν να τις τιθασεύσουν οι κεντρικοί ευρωπαϊκοί θεσμοί. Κάθε χώρα κοιτάει τα δικά της, δεν έχουμε περάσει στο στάδιο εκείνο που να μιλάμε για ευρωπαϊκή προοπτική στις πολιτικές. Έτσι δυνάμεωσαν ο Ορμπάν, η Λεπέν, ενώ και η Μεγάλη Βρετανία έφυγε από την ΕΕ».