Μπορεί ο Ν. Ανδρουλάκης να αντιστρέψει την πτώση του ΠΑΣΟΚ;

Ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία από τον περασμένο Ιούνιο δείχνει να ρευστοποιείται ενώ έχει διασπαστεί, η κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι εμφανές ότι βρίσκεται σε τροχιά συνεχούς φθοράς και την ίδια στιγμή το ΠΑΣΟΚ όχι απλώς δεν αναδεικνύεται στο βασικό αντίπαλο της ΝΔ αλλά κινδυνεύει να χάσει και τη δεύτερη θέση, την οποία δημοσκοπικά είχε «κατοχυρώσει» εδώ και μήνες.

Ο αρχηγός του κόμματος Νίκος Ανδρουλάκης, ο οποίος κέρδισε πολλές συμπάθειες όταν εξελέγη στο αξίωμα του προέδρου, ήταν μια άφθαρτη επιλογή. Το ερώτημα δεν είναι μόνο αν έχει πέσει σε δυσμένεια, αλλά αν είναι κατάλληλος για πρωθυπουργός (γιατί είναι “κατόρθωμα” να βρίσκεται κάτω από τον Στέφανο Κασσελάκη αλλά και τον Δημήτρη Κουτσούμπα και τον Κυριάκο Βελόπουλο στις τελευταίες δημοσκοπήσεις).

Το ΠΑΣΟΚ είναι ίσως το μόνο κόμμα που δεν έχει καμία απολύτως εισροή από κανένα άλλο κόμμα. Σε συνδυασμό με το πολύ υψηλό ποσοστό συσπείρωσης, η σημερινή κατάσταση δείχνει πως το ΠΑΣΟΚ δεν έχει καμία πιθανότητα να αυξήσει σημαντικά τη δύναμή του στις ευρωεκλογές του Ιουνίου.

Επιπλέον, υπάρχει μεγάλη δυσαρέσκεια στο εσωτερικό του κόμματος. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι πολλά μέλη του κόμματος κατηγορούν τον κύριο Ανδρουλάκη ότι συνεργάζεται με μια στενή και κλειστή ομάδα ατόμων, αγνοεί τα άλλα μέλη του κόμματος και είναι πολύ καχύποπτος απέναντι σε όλους. Παρόμοια κατάσταση υπήρχε και στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, εκεί όπου 11 από τους 32 βουλευτές δεν ψήφισαν υπέρ του νομοσχεδίου για τον πολιτικό γάμο μεταξύ ομόφυλων ζευγαριών, αγνοώντας τις συστάσεις του προέδρου του κόμματος, ενώ τουλάχιστον δύο βουλευτές έπρεπε να υπερασπιστούν την κομματική πειθαρχία για να μην αντιταχθούν στο νομοσχέδιο για τα μη κρατικά πανεπιστήμια.

Επιπροσθέτως, όταν ο Νίκος Ανδρουλάκης εξελέγη αρχηγός του ΠΑΣΟΚ, τα βασικά εκσυγχρονιστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ (όπως ο Νίκος Αλιβιζάτος, η Άννα Διαμαντοπούλου, ο Γιώργος Φλωρίδης και ο Ευάγγελος Βενιζέλος) τον υποστήριξαν, αλλά ο νέος πρόεδρος πήγαινε σε διαφορετική κατεύθυνση. Βλέποντας ότι πήγαινε σε διαφορετική κατεύθυνση, τα μέλη αυτά είτε αποχώρησαν, είτε προσχώρησαν στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Από την άλλη πλευρά, επειδή το ΠΑΣΟΚ δεν έπρεπε ποτέ να είναι “αντιπολιτευτικός συνασπισμός”, η λεγόμενη “αριστερή στροφή” ήταν φυσικό να γίνει, αλλά ήταν πολύ αργά και δεν ακολουθήθηκε με συνέπεια. Είναι χαρακτηριστικό πως η θέση του ΠΑΣΟΚ για το περιεχόμενο της αναθεώρησης του άρθρου 16 του Συντάγματος είναι ακόμα συγκεχυμένη και σε κάθε περίπτωση όχι καθαρή.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δέχεται επίσης κατά μέτωπο επίθεση με κάθε μέσο από το Μαξίμου, το οποίο μεγιστοποιεί τις αρνητικές προτάσεις και ελαχιστοποιεί τις σωστές. Αν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει ακόμη αποκαλύψει γιατί ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ παρακολουθείται εδώ και μήνες, είναι σαφές ότι έχει επιλέξει ως αντίπαλό του τον Στέφανο Κασσελάκη. Κι αυτό γιατί είναι σαφές ότι αν το ΠΑΣΟΚ έρθει τρίτο, ο πρόεδρός του θα έχει δύσκολες μέρες μπροστά του…

Το μεγάλο ερώτημα, ωστόσο, αυτή τη στιγμή είναι αν το ΠΑΣΟΚ μπορεί να ανατρέψει το κλίμα “καθίζησης” που παρατηρείται στο κόμμα. Ο χρόνος είναι λιγοστός, τα περιθώρια στενά, αλλά η πρόκληση μεγάλη. Και αυτό ακριβώς είναι το στοίχημα για τον κ. Νίκο Ανδρουλάκη.