Τέμπη: «Δεν μπορώ να νιώσω καθαρά την αγάπη, τον έρωτα, τη χαρά και τη λύπη»

Η τραγωδία στα Τέμπη έχει αφήσει ανεξίτηλα τα σημάδια της και στους δεκάδες επιζώντες που όντας πολυτραυματίες δίνουν καθημερινά αγώνα για να επανέλθουν σε μια ζωή, σε μια καθημερινότητα που δεν θα είναι ποτέ η ίδια.

Ο 21χρονος Δημήτρης Κωσταρέλος, πολυτραυματίας, επέζησε του τρομακτικού δυστυχήματος στα Τέμπη. Πριν από ένα χρόνο και ενώ νοσηλευόταν στο νοσοκομείο είπε πει: «Εύχομαι να μην φτάσω σε σημείο να πω “μακάρι να είχα πεθάνει εκείνο το βράδυ”».

Ένα χρόνο μετά, ο 21χρονος Δημήτρης με μια συγκλονιστική ανάρτησή του στο Facebook, περιγράφει τι βιώνει εδώ και ένα χρόνο που παλεύει με τα ψυχικά και σωματικά τραύματά του. Που καθημερινά πενθεί τους 57 ανθρώπους που έχασαν τη ζωή τους. Που καθημερινά πενθεί τον ίδιο του τον εαυτό καθώς όπως λέει: «1 χρόνος που πενθώ κάθε μέρα έναν Δημήτρη που έχασα τόσο βίαια και άδικα. 1 χρόνος με έναν νέο εαυτό που ακόμα προσπαθώ να γνωρίσω και να τιθασεύσω».

Ένα χρόνο μετά, σε μια εκ βαθέων ανάρτηση ο 21χρονος Δημήτρης εξομολογείται ότι έχουν παγώσει τα συναισθήματά του και που δεν νοιώθει στη χώρα του πουθενά ασφαλής.

Ολόκληρη η εκ βαθέων ανάρτηση του 21χρονου Δημήτρη

«Αυτή η φωτογραφία τραβήχτηκε εκείνο το βράδυ με το που έφτασα στο νοσοκομείο, ακόμα και εδώ χαμογελάω. Δεν κατάφερε κανείς να μου πάρει το χαμόγελο από το πρόσωπο μου μέχρι και σήμερα. Τότε είχα πει «Εύχομαι να μην φτάσω σε σημείο να πω “Μακάρι να είχα πεθάνει εκείνο το βράδυ”» και ακόμα δεν το έχω πει. Ωστόσο δεν παύει να είναι: -1 χρόνος από εκείνο το βράδυ -1 χρόνος που πενθώ με τον δικό μου τρόπο τους 57+ -1 χρόνος που πενθώ κάθε μέρα έναν Δημήτρη που έχασα τόσο βίαια και άδικα -1 χρόνος με έναν νέο εαυτό που ακόμα προσπαθώ να γνωρίσω και να τιθασεύσω -1 χρόνος ψυχιατρικής αγωγής -1 χρόνος τραύματα που παλεύω -1 χρόνος που προσπαθώ να μην χάσω την ελπίδα μου 1 χρόνος αλλαγών -1 χρόνος σκέψεων και πάλης με αυτές -1 χρόνος με την σκέψη ότι ΔΕΝ ΕΧΩ ΦΤΑΙΞΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ -1 χρόνος που δεν έχω κάποιον να κατηγορήσω για όλα αυτά που μου συμβαίνουν -1 χρόνος που δεν έχασα το χαμόγελο μου -Ένα παιδί 21 χρόνων που αναγκάστηκα τόσο βίαια και άδικα να μάθω πως είναι να φτάνεις δίπλα στον θάνατο και να επιβιώνεις. -Ένα παιδί 21 χρόνων που έχουν παγώσει τα συναισθήματα μου και δεν μπορώ να νιώσω καθαρά την Αγάπη, τον έρωτα, την χαρά και την λύπη. -Ένα παιδί 21 χρόνων που στην ίδια του την χώρα δεν νιώθει ασφαλής πουθενά Σας ευχαριστώ που είστε δίπλα μας και μας στηρίζεται σε όλη αυτή την προσπάθεια να ακουγόμαστε όλον αυτόν τον 1 χρόνο. ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙΣ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΙ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΜΕ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΕΤΕ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΟΥΝ»