Τα κρίσιμα ζητήματα της Ε.Ε. ενόψει των ευρωεκλογών του Ιουνίου

Οι ευρωεκλογές αφορούν πολύ πιο σοβαρά και ευρύτερα ζητήματα από αυτά που κυριαρχούν στην εγχώρια πολιτική ζωή. Πρόκειται για το μέλλον της Ευρώπης σε έναν μεταβαλλόμενο, όλο και πιο αβέβαιο και επικίνδυνο κόσμο.

Ακριβώς όπως η πολιτική μας ατζέντα είναι πεισματικά εσωστρεφής, η διεθνής κατάσταση δεν έχει περιθώρια για άγνοια ή αφέλεια. Στη γειτονιά μας διεξάγονται δύο πόλεμοι και είναι στρουθοκαμηλισμός να προσποιούμαστε ότι δεν μας αφορούν. Οι εξελίξεις στην Ευρώπη και στην Ελλάδα είναι άμεσα συνυφασμένες με τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Και στα δύο μέτωπα δοκιμάζονται οι αρχές και οι αξίες στις οποίες βασίζεται η δυτική συμμαχία και η εθνική μας στρατηγική.

Η Ελλάδα βασίζει την εθνική της στρατηγική στο σεβασμό των συνόρων της και στην καταδίκη κάθε μορφής αναθεωρητισμού. Γι’ αυτό και από την πρώτη στιγμή η Ελλάδα στάθηκε χωρίς αστερίσκο στο πλευρό της Ουκρανίας, η οποία δέχθηκε επίθεση από τη Ρωσία. Η στήριξη της Ουκρανίας είναι πλέον μια δύσκολη εξίσωση για την Ευρώπη. Ειδικά μετά την “προοδευτική” άποψη του Μακρόν να στείλει Ευρωπαίους στρατιώτες να πολεμήσουν τους Ρώσους στο πλευρό των Ουκρανών. Παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι δεν συμφωνούν μαζί του, σχεδόν όλοι οι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν ότι πρέπει να προετοιμαστούν για το χειρότερο σενάριο. Η δήλωση του Γερμανού υπουργού Παιδείας (από το Κόμμα των Φιλελευθέρων) ότι τα παιδιά των σχολείων πρέπει να προετοιμάζονται για πόλεμο είναι ενδεικτική: σχεδόν την ίδια στιγμή στην ΕΕ, οι άνθρωποι μιλούν για μια “οικονομία του πολέμου”, αναφερόμενοι στο οικονομικό μέλλον της Ευρώπης. Στο πλαίσιο αυτής της σοβαρής ανησυχίας, ο Έλληνας πρωθυπουργός πρότεινε την έκδοση ευρωομολόγων για τη χρηματοδότηση των αμυντικών εξοπλισμών της Ευρώπης.

Η Ουκρανία είναι ένα μέτωπο που συνδέεται άμεσα με την Ευρώπη. Ο Πούτιν είναι ο επίσημος εχθρός. Υπάρχει όμως και ένα άλλο μέτωπο, η Γάζα. Και αυτό γιατί οι αρχές στις οποίες στηρίζεται η Ευρώπη για να καθορίσει τη δική της θέση αποδεικνύονται πολύ ευέλικτες για να έχουν νόημα. Όταν η Χαμάς εξαπέλυσε τις τρομοκρατικές επιθέσεις της κατά του Ισραήλ, ήταν σαφές ότι η Ευρώπη βρισκόταν στο επίκεντρο των επιθέσεων. Αλλά τους τελευταίους μήνες, όταν το Ισραήλ καταστρέφει τη Γάζα, σκοτώνει αμάχους, αρνείται κάθε συζήτηση για κατάπαυση του πυρός και απορρίπτει επισήμως κάθε συζήτηση για την ίδρυση παλαιστινιακού κράτους, η Ευρώπη προσπαθεί να βρει μια γραμμή προσέγγισης της κρίσης που να μην πετάει στον κάλαθο των αχρήστων τις ανθρωπιστικές της αρχές και αξίες. Μέχρι στιγμής, δεν την έχει βρει. Δεν μπορεί πλέον να υποστηρίξει άμεσα τον “σύμμαχό” της πρωθυπουργό Νετανιάχου, στην πραγματικότητα. Τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα. Κι αυτό γιατί, εκτός από τις αρχές που αποδεικνύονται “ανθεκτικές”, αρχίζουν να απειλούνται και τα ευρωπαϊκά συμφέροντα. Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή κινδυνεύει να αποσταθεροποιήσει την Αίγυπτο. Η Αίγυπτος είναι η χώρα στην οποία οι ευρωπαϊκές χώρες επενδύουν για να αποτρέψουν μια νέα μεταναστευτική κρίση, και η χειρότερη των χειρότερων ενόψει των ευρωεκλογών.

Σε αυτ;a προστίθεται ένας άλλος μεγάλος κίνδυνος, στο όνομα του Τραμπ. Αν είναι επανεκλεγεί τον Νοέμβριο, οι αναταραχές ,μάλλον θα αυξηθούν και συμμετρικά, η Ευρώπη θα αποσταθεροποιηθεί ακόμη περισσότερο. Η Ευρώπη ποντάρει στο να έχει επιτέλους μια πραγματικά ενιαία εξωτερική και αμυντική πολιτική, αλλά παραμένει ακόμη άτολμη και δειλή.