Τι σημαίνει για τον Πούτιν το μακελειό στη Μόσχα

Τα κρατικά μέσα, ο Πεσκόφ, ο Μεντβέντεφ, η Ζαχάροβα, όλοι ξένοι ηγέτες – φίλοι και αντίπαλοι. Όλοι μίλησαν, όλοι εξέδωσαν ανακοινώσεις καταδίκης, τις ώρες που ακολούθησαν τη φριχτή τρομοκρατική επίθεση στο Crocus City Hall της Μόσχας, η οποία άφησε πίσω της εκατοντάδες νεκρούς.

Ο μόνος που είχε παραμείνει σιωπηλός μπροστά σε αυτή τη φρίκη και την καταστροφή ήταν ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Ο Πούτιν πέρασε 19 ώρες μπροστά από τις κάμερες και εκφώνησε έναν σύντομο τηλεοπτικό λόγο. Τι δεν απέφυγε; Ότι εμμέσως πλην σαφώς επισήμανε την εμπλοκή του Κιέβου και υποστήριξε ότι στους δράστες είχε προσφερθεί η ευκαιρία να διαφύγουν στην Ουκρανία.

Δεν έκανε ούτε μια αναφορά στην ανακοίνωση του ISIS για την επίθεση. Ούτε αναφέρθηκε στην προειδοποίηση της αμερικανικής πρεσβείας για επικείμενη επίθεση των μαχητών, και όταν ήρθε αυτή η προειδοποίηση απορρίφθηκε ως “ανοιχτός εκβιασμός και απόπειρα τρομοκράτησης της ρωσικής κοινωνίας”.

Πιθανότατα επρόκειτο για ένα σύντομο μήνυμα που ανακοίνωνε την έναρξη μιας επιχείρησης καταδίκης της Ουκρανίας και της Δύσης, ενάντια στα στοιχεία της δραστηριότητας του ISIS, το οποίο δεν γνωρίζει τη σύγκρουση μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων και βλέπει τους πάντες ως εχθρούς.

Αν κάτι ήταν πιο αξιοσημείωτο από τη δήλωση του Ρώσου προέδρου, ήταν το πόσο καιρό κράτησε τους πάντες μέχρι να μιλήσει. Αλλά ακόμη και αυτό δεν αποτελεί έκπληξη, κατά την άποψη του Economist.

«Ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι ένας άνθρωπος που του αρέσουν οι νίκες. Κατά προτίμηση σκηνοθετημένες. Μια ισχυρή εκλογική νίκη ακολουθούμενη από μια συναρπαστική συναυλία. Μια συγκινητική ομιλία για την Ημέρα της Νίκης. Οκτώ γκολ σε ένα παιχνίδι χόκεϊ επί πάγου. Αντιμετωπίζει λιγότερο καλά τις απρογραμμάτιστες αναποδιές, προτιμώντας να εξαφανιστεί από τη σκηνή» σχολιάζει δηκτικά το βρετανικό περιοδικό.

Το 2000, εξαφανίστηκε μετά την τραγωδία του υποβρυχίου Κουρσκ- το 2004, δεν εθεάθη για περισσότερο από μία ημέρα μετά την επίθεση σε σχολείο του Μπεσλάν, κατά την οποία 186 παιδιά σκοτώθηκαν ως όμηροι. Όταν ο Γεβγκένι Πριγκόζιν και οι μισθοφόροι του Wagner ταξίδεψαν στη Μόσχα πέρυσι, ο Ρώσος πρόεδρος αρχικά δεν φαινόταν πουθενά.  «Το γεγονός λοιπόν ότι χρειάστηκε να περάσουν 19 ώρες για να μιλήσει για την τεράστια αποτυχία των υπηρεσιών πληροφοριών στο Crocus City Hall στη Μόσχα ήταν ένα οικείο μοτίβο» σημειώνει ο Economist.

Οι Ρώσοι κομάντος που κυνήγησαν στο δάσος, κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία και την Ουκρανία, έναν εκ των δραστών (σύμφωνα με βίντεο, η αυθεντικότητα του οποίου δεν έχει επιβεβαιωθεί), φέρεται να έκοψαν το αυτί του και να του το έδωσαν να το φάει. Η απίστευτης ωμότητας αυτή τιμωρία απέναντι βεβαίως σε έναν άνθρωπο, που φέρεται να είχε εκτελέσει εν ψυχρώ δεκάδες αθώους, δεν διέρρευσε τυχαία.

Σε κάθε περίπτωση, η επίθεση βλάπτει τη φήμη του Βλαντιμίρ Πούτιν και των υπηρεσιών ασφαλείας από τις οποίες εξαρτάται. Οι 137 νεκροί και οι δεκάδες τραυματίες δεν θα ξεχαστούν εύκολα. Ούτε και ο τρόπος του θανάτου τους. Δεν είναι μόνο εκείνοι που πέθαναν από πυρά. Οι περισσότεροι πέθαναν από φωτιά και εισπνοή καπνού. Περισσότεροι από 200 άνθρωποι παγιδεύτηκαν στην αίθουσα μετά την κατάρρευση μέρους της οροφής. Όταν έφτασαν τα σωστικά συνεργεία, βρήκαν 28 πτώματα σε μία τουαλέτα.

Ποια ήταν η κατάσταση ασφαλείας; Γιατί δεν υπήρχε αστυνομική παρουσία σε μια τόσο μεγάλη, λαμπερή συναυλία; Αυτά είναι ερωτήματα που θέτουν οι ίδιοι οι Ρώσοι πολίτες. Σύμφωνα με τον παραγωγό του σόου, που γυρίστηκε στο Crocus City Hall δέκα ημέρες πριν από την επίθεση, υπήρχαν 200 φρουροί ασφαλείας στο σόου εκείνο το βράδυ. Και γιατί οι ρωσικές μυστικές υπηρεσίες δεν κατάφεραν να εντοπίσουν το ενδεχόμενο μιας επίθεσης, για την οποία είχε προειδοποιήσει η πρεσβεία των ΗΠΑ στη Μόσχα;