Το ίδρυμα του Σπίλμπεργκ, το οποίο ιδρύθηκε μετά την παραγωγή της ταινίας «Η λίστα του Σίντλερ», έχει συγκεντρώσει και διατηρεί περισσότερες από 56.000 οπτικοακουστικές μαρτυρίες επιζώντων και μαρτύρων του Ολοκαυτώματος. «Βλέπουμε καθημερινά πώς ο μηχανισμός του εξτρεμισμού έχει χρησιμοποιηθεί στις πανεπιστημιουπόλεις, όπου το 50% των φοιτητών δηλώνουν ότι έχουν βιώσει κάποιες διακρίσεις επειδή είναι Εβραίοι. Αυτό συμβαίνει επίσης και με τις διακρίσεις κατά των μουσουλμάνων, των Αράβων και των Σιχ», συνέχισε ο Σπίλμπεργκ, ενώ πρόσθεσε ότι «τα θεμέλια του φασισμού έχουν ξεσκονιστεί και διαδίδονται ευρέως σήμερα. Ανησυχώ όλο και περισσότερο ότι μπορεί να είμαστε καταδικασμένοι να επαναλάβουμε την ιστορία για να αγωνιστούμε για άλλη μια φορά για το ίδιο το δικαίωμα να είμαστε Εβραίοι».
Τον Γκλέιζερ στήριξε και ο εβραϊκής καταγωγής Τόνι Κούσνερ, ο Αμερικανός σεναριογράφος των ταινιών «Μόναχο» και «Λίνκολν», που έχει βραβευτεί με Πούλιτζερ. Ο Τόνι Κούσνερ, ως προοδευτικός Εβραίος διανοούμενος, δήλωσε: «Η ομιλία του (Γκλέιζερ) αποτελεί μια άμεμπτη δήλωση. Αυτό που λέει είναι ότι η εβραϊκή ταυτότητα, η εβραϊκή ιστορία, η ιστορία του Ολοκαυτώματος και το μαρτύριο αυτού του λαού δεν μπορεί να χρησιμοποιούνται σαν δικαιολογία ενός σχεδίου απανθρωποποίησης και σφαγής άλλων ανθρώπων. Αυτό είναι παρανόηση και κατάχρηση του τι σημαίνει να είσαι Εβραίος, τι σημαίνει το Ολοκαύτωμα. Ποιος μπορεί να διαφωνεί με αυτό; Ποιος θεωρεί αποδεκτό αυτό που συμβαίνει στη Γάζα; Όποιος λέει δημόσια ότι δεν τον πειράζει, αυτό συμβαίνει επειδή αισθάνεται ότι η μόνη επιλογή, εφόσον είναι Εβραίος, είναι να υπερασπίζεσαι οτιδήποτε κάνει το Ισραήλ – τότε ντροπή του».
Οι πιο έντονες αντιδράσεις Κάποιοι είναι με το μέρος του: Ο Ασίφ Καπάντια, ας πούμε, λέει ότι ο Γκλέιζερ «χρησιμοποίησε την ισχύ του και τη θέση του στη σκηνή για να μιλήσει για τους αδύναμους, για εκείνους που δεν έχουν φωνή, που φοβούνται να μιλήσουν, σε μια βιομηχανία που είναι πολύ συντηρητική και άτολμη. Στάθηκε και είπε την αλήθεια. Αυτό κάνουν οι πραγματικοί καλλιτέχνες».
Αλλοι στέκονται απέναντι. Για παράδειγμα, ο Ούγγρος σκηνοθέτης της ταινίας «Ο γιος του Σαούλ» Λάσλο Νέμες καταδίκασε έντονα τον Γκλέιζερ λέγοντας ότι «θα έπρεπε να είχε παραμείνει σιωπηλός αντί να μας αποκαλύψει ότι δεν έχει καμία κατανόηση της ιστορίας και των δυνάμεων που καταστρέφουν τον πολιτισμό, πριν ή μετά το Ολοκαύτωμα. Και ήταν απωθητικό ότι η ελίτ του σινεμά τον χειροκρότησε».
Το μόνο βέβαιο είναι πως τον ούτως ή άλλως ακριβοθώρητο Γκλέιζερ, που κάνει ταινία ανά δέκα χρόνια, δεν θα τον δούμε για πολύ καιρό.