Εγώ αυτό δεν μπορούσα να το κάνω. Μου έλεγαν “πρέπει να βρούμε μια λύση, πρέπει να πάρεις τα φάρμακά σου”. Λέω “δεν υπάρχει λύση δεν θα τα πάρω, δεν μπορώ να είμαι τρύπια στην κοιλιά”. Μου λέει “παιδί μου το καταλαβαίνεις ότι δεν πάει καλά η κατάσταση, θα πεθάνεις”. Γυρίζω και του λέω “εντάξει ας πεθάνω δεν έχω πρόβλημα. Μπορώ να κατέβω αυτή τη στιγμή κάτω στον δρόμο να με πατήσει ένα αυτοκίνητο και να πεθάνω”», περιέγραψε για την ψυχολογία στην οποία βρισκόταν τότε.
«Στα 19 μου, στην τελευταία μου νοσηλεία, στους μεγάλους πόνους, στους ορούς πάνω απ’ το κεφάλι μου, στις μορφίνες που μου βάζανε. Είπα μέσα μου “Θεέ μου σου αφήνω την υγεία μου στα χέρια μου και εσύ θα αποφασίσεις τι θα κάνεις εσύ θα αποφασίσεις για την πορεία της υγείας μου”. Αυτά ήταν ακριβώς τα λόγια μου. Από την τελευταία νοσηλεία μου μέχρι σήμερα, δεν έχω νοσηλευτεί ξανά» εξομολογήθηκε.
