“Κοινωνική αντιπολίτευση” και πολιτικό κενό

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν έχει κανένα εσωτερικό πρόβλημα, αλλά, ακόμα και αν έχει, κανένας από την κυβέρνηση ή το κόμμα δεν θα τολμούσε, όπως άλλωστε έχει συμβεί μέχρι τώρα, να αμφισβητήσει τον πρωθυπουργό και την κυριαρχία του στο εσωτερικό του κόμματος. Είναι γνωστό, άλλωστε, ότι η εξουσία λειτουργεί σαν συνεκτικός κρίκος, ενώνει ακόμα και τους μεγαλύτερους αντίπαλους.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι απολύτως ήρεμος όσο παραμένει στην εξουσία. Ωστόσο, δεν έχει ουσιαστικά κανέναν ενδοιασμό για άλλα πολιτικά κόμματα που είναι εν δυνάμει αντίπαλοι και θεωρητικά θα μπορούσαν να διεκδικήσουν την εξουσία.

Συγκεκριμένα, η ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης στερείται βασικής πολιτικής παιδείας (τόσο πολύ ώστε ζητήθηκαν ακόμη και διεθνείς παρατηρητές για τη διενέργεια εθνικών βουλευτικών εκλογών!), επειδή τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ έχουν επιλέξει ως αρχηγό του κόμματος ένα πολιτικά αναλφάβητο άτομο, που θέλει να μετατρέψει το κόμμα σε ένα μεταμοντέρνο κόμμα χωρίς αρχή, μέση και τέλος.

Το ΠΑΣΟΚ είναι εντελώς αμήχανο και φαίνεται να παρακολουθεί την κατάσταση που εξελίσσεται με χαμηλά ποσοστά. Αυτό φαίνεται να του είναι αρκετό, στην παρούσα φάση.

Η έλλειψη αντιπολίτευσης ικανής να απειλήσει την κυβέρνηση μπορεί να είναι πρωτοφανής στα χρόνια της μεταπολίτευσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υφίσταται κυβερνητική φθορά. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο αντίκτυπος είναι σημαντικός. Όλο και περισσότεροι πρώην υποστηρικτές της Νέας Δημοκρατίας εκφράζουν δυσαρέσκεια για όσα συμβαίνουν, οι προσδοκίες τους μειώνονται και η απογοήτευσή τους αυξάνεται. Το ποσοστό των πολιτών που δηλώνουν ότι δεν είναι καθόλου ικανοποιημένοι από την κυβέρνηση αυξάνεται σταθερά, εκτιμάται σε 46% τον Μάρτιο και συνεχίζει να αυξάνεται.

Οκτώ στους δέκα δηλώνουν ότι τα μέτρα λιτότητας που αποφασίστηκαν (ένα από τα σημαντικότερα ζητήματα που ιεραρχούν οι ίδιοι οι πολίτες) δεν είχαν κανένα αποτέλεσμα. Και το πιο ενδιαφέρον είναι ότι η συντριπτική πλειονότητα των πολιτών πιστεύει ότι η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε ό,τι ήταν απαραίτητο για να διαλευκάνει την τραγωδία των Τεμπών, αλλά ότι ακόμη και ένα χρόνο μετά, το πολιτικό και δικαστικό σύστημα δεν έχει κάνει καμία ουσιαστική κίνηση για να την θέσει προ των ευθυνών της και απλώς προσπαθεί να τη συγκαλύψει. Η κυβέρνηση έχει επίσης χάσει μεγάλο μέρος της ηθικής υπεροχής που είχε κάποτε έναντι εκείνων που την εξέλεξαν.

Όλα αυτά δείχνουν πως η κυβέρνηση μπορεί να μην κινδυνεύει από τον ΣΥΡΙΖΑ ή το ΠΑΣΟΚ, κινδυνεύει όμως από την ίδια την κοινωνία η οποία ωστόσο αδυνατεί να βρει διέξοδο, να εκτονώσει την οργή της και δείχνει αμήχανη ως προς το πού θα κατευθύνει την ψήφο της. Υπάρχει μια θεωρία που ακούγεται σε αυτές τις περιπτώσεις στις οποίες δημιουργούνται μεγάλα πολιτικά αδιέξοδα· και αυτή λέει ότι τα κενά στην πολιτική πάντα καλύπτονται. Σε έναν βαθμό αυτό ισχύει, με το έναν ή άλλο τρόπο. Οι πολίτες θα διοχετεύσουν τη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια σε κάποιες επιλογές, το κενό θα καλυφθεί.