Το προφίλ του κακοποιητή: Νταής με χαμηλή αυτοεκτίμηση και στερεοτυπικές αντιλήψεις

Η τελευταία γυναικοκτονία, αυτή της 28χρονης Κυριακής, από τον 39χρονο πρώην σύντροφό της έξω από το Αστυνομικό Τμήμα των Αγίων Αναργύρων όχι μόνο σόκαρε τη χώρα αλλά φαίνεται να έχει προκαλέσει και στροφή στην αντιμετώπιση της ενδοοικογειακής βίας από την αστυνομία.

Για να αντιμετωπίσει κανείς την ενδοοικογενειακή βία όμως, χρειάζεται πρώτα να σκιαγραφήσει το προφίλ του κακοποιητή. Σύμφωνα με τους ερευνητές μέσα στο μυαλό του κακοποιητή, υπάρχει μια αχανής σύγκρουση. Ο άνδρας, ο νταής, ψάχνει απεγνωσμένα για έναν τρόπο να αναδείξει την ταυτότητα, να επιβεβαιώσει τη δύναμή του.

Σύμφωνα με τη Μανουσία Κυπραίου, κλινική ψυχολόγο: «Φαίνεται σαν έναν κανονικός άνθρωπος, δεν υπάρχει συχνά τίποτα ασυνήθιστο σε αυτόν. Τίποτα στην αρχή που να δείχνει ότι είναι κακοποιητής. Σπάνια είναι επίσης κακοποιητικός στα πρώτα στάδια μιας σχέσης».

Ο εν δυνάμει δράστης ενδοοικογενειακής βίας, λένε οι επιστήμονες, είναι πιθανό να έχει χαμηλή αυτοεκτίμηση και ανασφάλεια βαθιά κρυμμένη, με αποτέλεσμα να φαίνεται ισχυρός και επιτυχημένος αλλά εσωτερικά να νιώθει ανεπαρκής. Η λύση που βρίσκουν στο πρόβλημά τους αυτό είναι να «συντρίψουν» μια γυναίκα για να επιβεβαιώσουν την εικόνα του δυνατού.

«Έχουν παραδοσιακές και στερεοτυπικές αντιλήψεις για τους ρόλους των φύλων, την πεποίθηση ότι οι άνδρες είναι ανώτεροι από τις γυναίκες και πως οι γυναίκες είναι κτήμα τους ακόμα και αν δεν το ομολογούν ή δεν τον συνειδητοποιούν» αναφέρει η Μαρουσία Κυπραίου που μίλησε στην ΕΡΤ.

Ένα ακόμα χαρακτηριστικό του κακοποιητή είναι η έντονη επιθυμία ελέγχου κάθε εξωτερικής συναναστροφής της γυναίκας. Συναναστροφές με συναδέλφους, συγγενείς, φίλους θεωρείται εισβολή επικίνδυνη για το δεσμό τους και προσπαθεί με κάθε τρόπο να τις περιορίσει.

Εκλογικεύουν τη συμπεριφορά τους αποδίδοντάς την σε οικονομικά προβλήματα, σε αλκοόλ, στις ουσίες σε μια μόνιμη προσπάθεια να μειώσουν την αίσθηση της προσωπικής τους ευθύνης.

Από την πλευρά του, ο Φώτης Σπυρόπουλος, νομικός, σημειώνει: «Είναι άνθρωποι εμμονικοί. Μιλάμε για καταστάσεις που κρατάνε χρόνια και τα θύματα δεν μπορούν να απεγκλωβιστούν εύκολα. Είναι γεγονός ότι και το νομικό πλαίσιο δεν είναι υποστηρικτικό».

Θύματα είναι και τα παιδιά όταν υπάρχουν που σε ορισμένες περιπτώσεις χρειάζεται να αλλάξει περιβάλλον. Η Ειρήνη Λεριού, ερευνήτρια θεμάτων γενικής ευημερίας, αναφέρει σχετικά: «Η γυναίκα ξεριζώνεται από το σπίτι της. Το θύμα ταλαιπωρείται και πηγαίνει σε ένα ξενώνα κακοποιημένων γυναικών. Δεν γνωρίζουμε πως τα βγάζει εκεί πέρα οικονομικά. Όταν υπάρχουν παιδιά μετακινούνται και τα παιδιά εκεί».