Το Ιράν θα αντεπιτεθεί, αλλά πότε, πού και πώς;

Εδώ και περισσότερο από μία εβδομάδα, από την Δευτέρα, 1 Απριλίου, κατάσκοποι και ειδικοί μεσολαβητές εργάζονται παρασκηνιακά με στόχο να ορίσουν ένα πλαίσιο μέσα στο οποίο θα μπορούσε να εκφραστεί η οργή των Φρουρών της Επανάστασης, στρέφοντας τα αντίποινα της Τεχεράνης για την ισραηλινή επίθεση στο προξενείο της στη Δαμασκό προς έναν στόχο ξεκάθαρης συμβολικής αξίας αλλά, ταυτόχρονα, περιορισμένης ουσιαστικής σημασίας, ούτως ώστε να μην διακινδυνευθεί μια επικίνδυνη κλιμάκωση με απρόβλεπτες, εν δυνάμει καταστροφικές, συνέπειες. 

Οπως εξηγεί σε ανάλυσή του ο Τζανλούκα ντι Φέο της La Repubblica, αυτά τα άκρως απόρρητα κανάλια φαίνεται να λειτούργησαν αποτελεσματικά το 2020, τις ημέρες μετά από τη δολοφονία του στρατηγού Κασάμ Σουλεϊμανί, και πιο πρόσφατα μετά τον θάνατο των τριών αμερικανών στρατιωτών στα σύνορα με την Ιορδανία, εξασφαλίζοντας ότι τα αντίποινα θα ήταν θεαματικά μεν αλλά δεν θα συνέβαλαν στην έναρξη ενός πολέμου. 

Ωστόσο σήμερα αυτές οι διαπραγματεύσεις αποδεικνύονται μάλλον στείρες, καθώς δεν έχει εντοπιστεί κάποιος στόχος η καταστροφή του οποίου θα μπορούσε να κατευνάσει την οργή των Ιρανών: «Οι ηγέτες των Φρουρών της Επανάστασης έχουν βαρεθεί να κηδεύουν συναδέλφους τους, χωρίς ποτέ να δίνουν επαρκείς απαντήσεις και τώρα φοβούνται ότι θα απολέσουν την αξιοπιστία τους μεταξύ των πάμπολλων ισλαμιστικών τρομοκρατικών οργανώσεων που υποστηρίζονται από αυτούς. Ακόμη και η ηγετική ομάδα των αγιατολάδων που αναφέρονται στον ανώτατο ηγέτη Αλί Χαμενεΐ, συνήθως πολύ προσεκτικοί στη στάθμιση κάθε πρωτοβουλίας, φέρεται να συμμερίζεται αυτή τη θέση για πρώτη φορά, πιέζοντας για μια ενέργεια που δεν θα είναι απλώς επιδεικτική», γράφει ο Ντι Φέο.

Ολοι γνωρίζουν, οπότε, ότι το Ιράν θα απαντήσει και η καθυστέρηση, ίσως μόνο λόγω σεβασμού στην ιερή περίοδο του Ραμαζανιού που τελειώνει την Τετάρτη, ερμηνεύεται ως ένδειξη ενός σχολαστικού σχεδιασμού μιας πολλαπλής επιχείρησης. Απόλυτη προτεραιότητα αποτελεί ο καθορισμός των πιθανών στόχων καθώς και τα μέσα που θα επιλέξουν να χρησιμοποιήσουν οι Ιρανοί, όμως οι όποιες πληροφορίες έχουν συλλεχθεί έως σήμερα, δεν επαρκούν για την οργάνωση οποιασδήποτε άμυνας. 

Εχοντας μάθει με τον πλέον αιματηρό τρόπο, με τις σφαγές της 7ης Οκτωβρίου, πού μπορεί να οδηγήσει ο εφησυχασμός και η υποτίμηση του εχθρού, η ηγεσία των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) προετοιμάζεται για το χειρότερο δυνατό σενάριο, με τους αναλυτές να κάνουν λόγο για «πολλαπλή και πολυεπίπεδη επίθεση», δηλαδή για μια συγχρονισμένη επίθεση αέρος-εδάφους με όλα τα διαθέσιμα μέσα και σε διάφορα μέτωπα, με τον ιταλό αναλυτή να κάνει λόγο για «σμήνη από μη επανδρωμένα αεροσκάφη, ρουκέτες και πυραύλους να πέφτουν σαν βροχή συγχρονισμένα σε βάσεις των IDF, αναζητώντας ένα άνοιγμα στον τριπλό αντιαεροπορικό θόλο». 

Ο Τζανλούκα ντι Φέο εξηγεί πως η αεράμυνα του Ισραήλ αποτελείται από τρία επίπεδα: τα συστήματα του Iron Dome παρέχουν άμεση κάλυψη από ρουκέτες και πυραύλους μικρού βεληνεκούς. Στο δεύτερο επίπεδο οι πύραυλοι David’s Sling, εγχώριας παραγωγής, πρακτικά αντικαθιστούν τους αμερικανούς Patriot, καθώς χρησιμοποιούνται για την κατάρριψη μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων cruise σε αποστάσεις έως και 150 χιλιόμετρα. Στο τρίτο επίπεδο τη δουλειά την κάνουν οι πύραυλοι Arrow που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για την αναχαίτιση βαλλιστικών πυραύλων σε στρατοσφαιρικά ύψη. Κάθε ένα από αυτά τα συστήματα έχουν δοκιμαστεί και λειτουργήσει στην πράξη, ποτέ, όμως, συγχρόνως.

Tη στιγμή της κορύφωσης της αεροπορικής επίθεσης θα μπορούσαν να αρχίσουν οι χερσαίες επιχειρήσεις με στόχο την παραβίαση των βόρειων συνόρων του Ισραήλ. Θα διεξάγονταν μόνο από επίλεκτες ιρανικές μονάδες και, όπως σημειώνει στην ανάλυσή του ο δημοσιογράφος της La Repubblica, μαχητές των διαβόητης Δύναμης Κουντς των Φρουρών της Επανάστασης, θα μπορούσαν να δράσουν μόνο σε δύο σημεία: στον νότιο Λίβανο, όπου μπορούν να υπολογίζουν στη στήριξη των δυνάμεων της Χεζμπολάχ, ή στα Υψώματα του Γκολάν, βασιζόμενοι σε αυτήν την περίπτωση στη στρατιωτική τους συμμαχία με το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ στη Συρία. Σύμφωνα με πολλούς ουδέτερους αναλυτές η Τεχεράνη θα επιλέξει να δράσει σε αυτή τη δεύτερη περιοχή, ούτως ώστε να απαντήσει στο Ισραήλ από τη χώρα όπου δέχτηκε την επίθεση την περασμένη Δευτέρα αλλά και να θέσει εκ νέου το ζήτημα του καθεστώτος των εν λόγω εδαφών που είναι διαφιλονικούμενα από Ισραήλ και Συρία εδώ και περισσότερο από μία εξηκονταετία. 

Εβραϊκοί οικισμοί στο Γκολάν δέχονται σποραδικές επιθέσεις με ρουκέτες τους τελευταίους έξι μήνες και σε μεγάλο βαθμό έχουν εκκενωθεί. Ωστόσο υπάρχουν πολλές βάσεις των IDF που θα μπορούσαν να κληθούν να αντιμετωπίσουν μια πρωτοφανή απειλή. Αλλά το Ισραήλ δείχνει να είναι έτοιμο για όλα. Στο μέτωπο του Λιβάνου, οι συγκρούσεις με τη Χεζμπολάχ ολοένα αυξάνονται και διεξάγεται μια στοχευμένη εκστρατεία για την καρατόμηση των επίλεκτων μονάδων της σιιτικής οργάνωσης. 

Στην περίπτωση έναρξης των ιρανικών αντιποίνων από εκεί, πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αποτραπεί μια γενικευμένη σύρραξη, ικανή να μετατρέψει ολόκληρο τον νότιο Λίβανο σε εμπόλεμη ζώνη. Οπως σημειώνει ο Τζανλούκα ντι Φέο, ολοκληρώνοντας την ανάλυσή του, οι στρατιωτικές δυνατότητες της Χεζμπολάχ κρίνονται ως τρεις φορές ανώτερες από της Χαμάς και για αυτόν τον λόγο το Ισραήλ έχει αναπτύξει τις καλύτερες ταξιαρχίες του όλες στο βόρειο μέτωπο, καθώς εκεί θα κριθεί το μέλλον της ασφάλειάς του.