Τι γίνεται αν ο Πούτιν δεν θέλει την ειρήνη; – Ο ρόλος των ΗΠΑ και τα πακέτα βοήθειας στην Ουκρανία

Οι εκκλήσεις προς τις ΗΠΑ να πιέσουν την Ουκρανία να διαπραγματευθεί τον τερματισμό του πολέμου προϋποθέτουν την ύπαρξη μιας ειρηνικής Ρωσίας που δεν υπάρχει…

Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται για τρίτο χρόνο, με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα, ορισμένοι Αμερικανοί υποστηρίζουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα πρέπει να επιδιώξουν την ειρήνη μέσω διαπραγματεύσεων, αντί να βοηθήσουν την Ουκρανία να αποκρούσει τη ρωσική εισβολή.

Πρόκειται για μια κοινή θέση μεταξύ της κυρίαρχης πτέρυγας MAGA του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος -για παράδειγμα, ο βουλευτής Eli Crane (R-AZ) υποστήριξε ότι η στρατιωτική βοήθεια για την Ουκρανία «θα πρέπει να φύγει εντελώς από το τραπέζι και να αντικατασταθεί με μια ώθηση για ειρηνευτικές συνομιλίες»- καθώς και της «αντιπολεμικής» αριστεράς και ορισμένων αυτοαποκαλούμενων «ρεαλιστών».

Ωστόσο, έπειτα από μήνες καθυστερήσεων, ο κορυφαίος Ρεπουμπλικανός της Βουλής των Αντιπροσώπων γνωστοποίησε ότι ο πρόεδρος του σώματος διαπραγματεύεται με τον Λευκό Οίκο για την προώθηση της χρηματοδότησης της Ουκρανίας, σύμφωνα με το Associated Press. Το πακέτο αποκλίνει από την αρχική πρόταση για βοήθεια ύψους 95 δισ. δολ. για την εξωτερική ασφάλεια και έχει τροποποιηθεί για να καλύψει αιτήματα των Ρεπουμπλικανών.

Ο Αμερικανός πρόεδρος, Τζο Μπάιντεν, έχει επανειλημμένα επιπλήξει τους Ρεπουμπλικανούς επειδή εμποδίζουν την έγκριση βοήθειας στην Ουκρανία.

Το επιχείρημα είναι ότι η αμερικανική υποστήριξη κάνει τους Ουκρανούς να έχουν υπερβολική αυτοπεποίθηση -συμπεριλαμβανομένης της δαπανηρής και σε μεγάλο βαθμό αποτυχημένης αντεπίθεσης του 2023- και οι ΗΠΑ δεν έχουν πρόβλημα να θυσιάσουν έναν απεριόριστο αριθμό Ουκρανών για να πλήξουν τη Ρωσία. Ως εκ τούτου, η αποδυνάμωση της Ουκρανίας με την απόσυρση της βοήθειας θα την ενθαρρύνει να επιδιώξει μια λογική διευθέτηση. Σε αυτό το όραμα, η Ουκρανία παραχωρεί τα εδάφη που ελέγχει σήμερα η Ρωσία και υπόσχεται επίσημα να μην ενταχθεί ποτέ στο ΝΑΤΟ, οι ΗΠΑ μπαίνουν ως «εγγυητές» και η βία τελικά τελειώνει, όπως γράφει το «Daily Beast».

Στο «The Nation», ο Adolph Reed, Jr. γράφει ότι είναι «εξοργισμένος με την τυχοδιωκτική πολεμική διάθεση του Μπάιντεν στην Ανατολική Ευρώπη» με «ρητορική για να υποδαυλίσει τις εχθροπραξίες μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας» και υποστηρίζει ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες «δείχνουν αποφασισμένες να πολεμήσουν μέχρι τον τελευταίο Ουκρανό».

Ο Reed δεν προσπαθεί να εξηγήσει πώς οι ΗΠΑ υποτίθεται ότι ξεγέλασαν ή ανάγκασαν τη Ρωσία να συγκεντρώσει 190.000 στρατιώτες και να εισβάλει το 2022, ούτε ξεγέλασαν την Ουκρανία να αντισταθεί στην επίθεση της Ρωσίας, όταν υποτίθεται ότι θέλει να παραδοθεί. Υποθέτει ότι η Ρωσία θέλει ειρήνη, οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν πόλεμο και η Ουκρανία δεν έχει καμία εξουσία. 

Τι γίνεται, ωστόσο, αν οι πολεμικοί στόχοι της Ρωσίας είναι επεκτατικοί, δεν είναι διατεθειμένη να διαπραγματευτεί, και αν πάρει παραχωρήσεις τώρα, θα παραβιάσει τον διακανονισμό όταν θα είναι έτοιμη να προσπαθήσει για περισσότερα, όπως η εισβολή του 2022 παραβίασε προηγούμενες συμφωνίες; Κανείς δεν μπορεί να απαντήσει…

Ορισμένοι παγκόσμιοι ηγέτες, όπως ο πρόεδρος της Βραζιλίας, προχώρησαν περισσότερο, ζητώντας διαπραγματεύσεις τώρα και επιπλήττοντας την Ουκρανία επειδή θέλει πάρα πολλά. Ο Πάπας Φραγκίσκος προκάλεσε διαμάχη τον Μάρτιο, όταν είπε στην Ουκρανία να «έχει το θάρρος να σηκώσει τη λευκή σημαία».

Αλλά ενώ η δεξιά του Τραμπ φαίνεται να καθοδηγείται από την επιθυμία να δει τη Ρωσία να πετυχαίνει, ακόμη και οι καλοπροαίρετες εκκλήσεις για διακοπή της βοήθειας προς την Ουκρανία με την ελπίδα ότι θα οδηγήσει σε μια διευθέτηση με διαπραγματεύσεις βασίζονται σε μια πολύ αμφίβολη υπόθεση: ότι ο Ρώσος ηγέτης Πούτιν θέλει την ειρήνη.

Στους περισσότερους ανθρώπους αρέσει η ειρήνη. Ο Πούτιν δεν σκέφτεται έτσι… Τα λόγια και οι πράξεις του δείχνουν ότι προτιμά την επιδίωξη της κυριαρχίας από την ειρήνη και πιστεύει ότι η ανοχή του στα δεινά του πολέμου είναι πλεονέκτημα έναντι των πιο ειρηνικά σκεπτόμενων αντιπάλων. Το έκανε στην Ουκρανία και το 2014 και στη Γεωργία το 2008. Επειδή ο Πούτιν θέλει και μπορεί.

Περιμένοντας τις αμερικανικές εκλογές του 2024

Ένας από τους σημαντικότερους παράγοντες στον πόλεμο της Ουκρανίας φέτος είναι οι επερχόμενες αμερικανικές προεδρικές εκλογές, διότι υπάρχει ρεαλιστική πιθανότητα οι ΗΠΑ να αλλάξουν στρατόπεδο.

Ο σημερινός πρόεδρος και υποψήφιος των Δημοκρατικών, Τζο Μπάιντεν, υποστηρίζει την Ουκρανία και τη δημοκρατία γενικότερα. Ο Μπάιντεν δήλωσε στους συμμάχους της Αμερικής στο ΝΑΤΟ στην Ευρώπη ότι θα στηρίξει την Ουκρανία για «όσο χρειαστεί».

Αντίθετα, ο πρώην πρόεδρος και νυν υποψήφιος των Ρεπουμπλικανών, Ντόναλντ Τραμπ, εκφράζει συμπάθεια για τη Ρωσία και το μοντέλο αυταρχικής ηγεσίας του Πούτιν. Όταν η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία το 2022, ο Τραμπ εκθείασε δημοσίως ότι η κίνηση ήταν «έξυπνη» και «ιδιοφυής». Προέτρεψε τους Ρεπουμπλικανούς στο Κογκρέσο να εμποδίσουν τη βοήθεια προς την Ουκρανία, ακόμη και αφού είχαν κερδίσει παραχωρήσεις για την ασφάλεια των αμερικανικών συνόρων.

Αν ο Τραμπ γίνει ξανά πρόεδρος, είναι προφανές ότι το σχέδιό του για τον πόλεμο είναι να πιέσει την Ουκρανία να δώσει στη Ρωσία αυτό που θέλει ο Πούτιν. Ο Τραμπ τάσσεται ανοιχτά υπέρ της παραχώρησης εδαφών από την Ουκρανία στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων εδαφών που ο ρωσικός στρατός δεν μπόρεσε να καταλάβει και να κρατήσει.

Η ρωσική κυβέρνηση μπορεί να τα δει όλα αυτά και σίγουρα πιστεύει ότι θα πετύχει μια πιο ευνοϊκή διευθέτηση στην Ουκρανία με τον Τραμπ στον Λευκό Οίκο και όχι με τον Μπάιντεν. Και αφού ο Πούτιν έχει μια διαφορετική αντίληψη για τον θάνατο και την καταστροφή, θα συνεχίσει τον πόλεμο μέχρι το 2024, ό,τι κι αν γίνει.

Αυτό σημαίνει ότι η ειρήνη δεν αποτελεί επιλογή φέτος, ακόμη και αν οι Δυτικοί επιθυμούν να τη δουν. Η επιλογή που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην Ουκρανία δεν είναι μεταξύ ειρήνης και πολέμου, αλλά μεταξύ μιας αποδυναμωμένης Ουκρανίας που απωθείται από τη Ρωσία και μιας καλά εξοπλισμένης Ουκρανίας που αψηφά τη Ρωσία. Το μέλλον θα δείξει…