Μ. Ανατολή: Προς περιφερειακή ανάφλεξη;

Σε αχαρτογράφητη περιοχή φαίνεται ότι βαδίζει πλέον η Μέση Ανατολή μετά την χωρίς προηγούμενο επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ με το επιχείρημα ότι ήθελε να απαντήσει στο Τελ Αβίβ για την επίθεσή του στην ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό.

Μετά την ολοκλήρωση της επίθεσης του Ιράν με περισσότερους από 300 drone και πυραύλους – βαλλιστικούς και κρουζ – η επόμενη μεγάλη αγωνία του πλανήτη είναι αν και πότε θα υπάρξει απάντηση από το Ισραήλ, μια κίνηση που, όπως πολλοί φοβούνται, θα προκαλέσει νέα κλιμάκωση με επίσης άγνωστες συνέπειες και επόμενα βήματα.

Θα έχουμε τελικά περιφερειακή σύγκρουση στη Μέση Ανατολή;

Και εάν ναι, ήταν τελικά αυτό η επιδίωξη του Ισραήλ όταν αποφάσισε να χτυπήσει διπλωματικό κτίριο του Ιράν στη Δαμασκό της Συρίας, σκοτώνοντας υψηλόβαθμα στελέχη των Φρουρών της Επανάστασης;

Αυτά είναι τα μεγάλα ερωτήματα μετά την αποψινή επίθεση που εξαπέλυσε το Ιράν με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυραύλους κρουζ εναντίον στόχων στο έδαφος του Ισραήλ.

Το γεγονός ότι το Ιράν αποφασίζει να χτυπήσει το Ισραήλ απευθείας και με δικά του όπλα είναι σίγουρα μια τομή σε σχέση με την τακτική της «αυτοσυγκράτησης» που είχε επιδείξει το προηγούμενο διάστημα.

Η ίδια η Τεχεράνη φάνηκε να επενδύει πολύ περισσότερο στο γεγονός ότι μεσοπρόθεσμα τόσο το Ισραήλ όσο και η Δύση θα πλήρωναν υψηλό τίμημα από τον πόλεμο στη Γάζα.

Ταυτόχρονα, όμως, όλη αυτή η στάση θα μπορούσε να εκληφθεί ως αδυναμία σε μια εποχή που το Ισραήλ κλιμάκωνε τις άμεσες επιθέσεις του κατά του Ιράν, επιτιθέμενο στη Δαμασκό.

Όλα αυτά οδήγησαν στην επιλογή της επίθεσης. Φυσικά, πολλά θα κριθούν όταν οι πύραυλοι και τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη φτάσουν στο Ισραήλ και γίνει σαφές αν θα χτυπήσουν πράγματι τους στόχους τους, πόσους θα χτυπήσουν, ποιοι είναι οι στόχοι και ποιες θα είναι οι συνέπειες. Η μέθοδος που έχει επιλεγεί μέχρι στιγμής είναι να χρησιμοποιηθεί ένας πολύ μεγάλος αριθμός μη επανδρωμένων αεροσκαφών και πυραύλων, και ακόμη και αν αναχαιτιστεί ένας μεγάλος αριθμός, κάποιοι από αυτούς θα χτυπήσουν τους στόχους τους.

Το αν αυτό είναι ένα τιμωρητικό και ανταποδοτικό χτύπημα αντιποίνων ή η έναρξη μιας πιο ολοκληρωμένης σύγκρουσης θα εξαρτηθεί επίσης από τη φύση των αντιποίνων του Ισραήλ.

Αλλά όπως και να έχει, είναι σαφές ότι η σύγκρουση εισέρχεται σε μια φάση περιφερειοποίησης. Το γεγονός ότι το ίδιο το Ισραήλ γίνεται στόχος σημαίνει ότι δέχεται πιέσεις από τις ΗΠΑ να αυξήσουν περαιτέρω τη στρατιωτική τους υποστήριξη και την πιθανή εμπλοκή τους στη σύγκρουση. Γι’ αυτό έχει υποστηριχθεί ότι υπήρχε σε κάποιο βαθμό η επιθυμία στο εσωτερικό του Ισραήλ για την ίδια την κλιμάκωση σε μια περιφερειακή σύγκρουση ως μέσο αντιμετώπισης των προβλημάτων που υπάρχουν στη σύγκρουση στη Γάζα.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν προσπαθήσει να πείσουν το Ιράν να συνεχίσει την πορεία της αυτοσυγκράτησης.

Από την άλλη πλευρά, οι περιφερειακές συγκρούσεις μπορεί να έχουν απρόβλεπτες συνέπειες. Το Ισραήλ, εκτός του ότι είναι πυρηνική δύναμη, φαίνεται να έχει ένα σχετικό τεχνικό πλεονέκτημα έναντι του Ιράν στη συνολική σύγκρουση και, φυσικά, επί του παρόντος ασχολείται κυρίως με τις επιχειρήσεις στη Γάζα. Ωστόσο, το Ιράν είναι μια μεγάλη δύναμη, με μια καλά προετοιμασμένη ένοπλη δύναμη, ακόμα ισχυρό δημόσιο αίσθημα και, φυσικά, διάφορα συμμαχικά κινήματα στην περιοχή που διαμορφώνουν μια διαφορετική ισορροπία όταν εμπλέκονται πλήρως στη σύγκρουση. Εάν η στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ των δύο χωρών κλιμακωθεί, θα μπορούσε να πάρει πολύ μεγάλες διαστάσεις και να αποσταθεροποιήσει μεσοπρόθεσμα ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.

Είναι σαφώς πολύ νωρίς για να κρίνουμε σε τι είδους σύγκρουση μπορεί να εξελιχθεί, δηλαδή αν θα παραμείνει ένας κύκλος επιθέσεων και αντιποίνων ή θα κλιμακωθεί σοβαρά. Πάνω απ’ όλα, οι ΗΠΑ καλούνται να στηρίξουν τους πιο παραδοσιακούς συμμάχους τους στην περιοχή και ταυτόχρονα να αποφύγουν ανεξέλεγκτες περιφερειακές συγκρούσεις.

Σε κάθε περίπτωση, αυτό που αντιμετωπίζουμε είναι η επιτάχυνση των εξελίξεων και το άνοιγμα μιας νέας και σίγουρα επικίνδυνης σελίδας για τη Μέση Ανατολή.