Ο προσωποπαγής ΣΥΡΙΖΑ του κ. Κασσελάκη

Ο κ. Στέφανος Κασσελάκης έχει βάλει «κάτω» τον ΣΥΡΙΖΑ, τις δοξασίες, τις ιδέες, τις προκαταλήψεις του, τις ταξικές εμπάθειές του, και τις χτυπάει σαν χταπόδι.

Αγόρασε στα 36 του διαμέρισμα 1,8 εκατομμυρίων ευρώ, ύστερα από «σκληρή δουλειά», και ολόκληρος ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τα τρολ του στο διαδίκτυο τρέχει να τον δικαιολογήσει. Δεν βλέπουν καμιά ταξική αναντιστοιχία.

Και για να εξισορροπηθούν τα πράγματα, η περιουσία του πρωθυπουργού κληρονομήθηκε. Αλλά ακόμα και αν ο Μητσοτάκης δεν τα δικαιολογεί, δεν φταίει αυτός, αλλά η Βουλή που δεν τα ξεψαχνίζει. Θυμήθηκαν και την περιουσία της κ. Μαρέβα Μητσοτάκη μετά από μια επιτυχημένη επιχειρηματική καριέρα που καθιέρωσε ένα brand name στον χώρο της ένδυσης. Αλλά για το 1,8 εκ. ευρώ κουβέντα.

Όταν ρωτήθηκε από τον Ευαγγελάτο, τον δημοσιογράφο που παρουσίασε πρόσφατα το αξιοζήλευτο μέγαρο των 1,8 εκατομμυρίων ευρώ, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τού απάντησε πως δεν είναι λογιστής. Μπέρδεψε, όπως και πολλοί άλλοι, τις έννοιες και ιδιότητες.

Οι δημοσιογράφοι που σχολιάζουν είναι αυτόνομοι άνθρωποι, υπεύθυνοι για τα σχόλια και τις υπογραφές τους και μπορούν να επικριθούν γι’ αυτά. Ωστόσο, όταν ένας δημοσιογράφος παίρνει συνέντευξη, δεν είναι αυτόνομο άτομο. Είναι εκπρόσωπος του κοινού και επικοινωνεί τις ερωτήσεις του κοινού. Και στις ερωτήσεις του κοινού, ο πολιτικός είναι υποχρεωμένος να απαντήσει.

Αλλά ο κ. Κασσελάκης δεν το κατάλαβε. Θα είχε τεκμήριον αθωότητας και τιμιότητας εάν ο ίδιος δεν περίμενε το «έσχες» που θα καταθέσει λέει τον Ιούνιο, αλλά το «πόθεν», που είναι η διαχρονική ερώτηση του κοινού, και το οποίο δεν διαλευκαίνεται ούτε από τις λογιστικές καταστάσεις που υποβάλλονται στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής. Τα «είμαι διαφανής και έχω φορολογηθεί στις ΗΠΑ», είναι προσωπικοί ισχυρισμοί και δεν αποτελούν επαλήθευση.

Την ίδια στιγμή, ο κ. Κασσελάκης έχει “σβήσει” το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Το κόμμα είναι δικό του. Ακόμα και οι ΗΠΑ έχουν διαλύσει το κόμμα και τις δομές του για να αφήσουν τη βάση να αποφασίσει για τους υποψήφιους ευρωβουλευτές. Τα όργανα του κόμματος δεν αποφασίζουν για τους υποψηφίους. Οι οπαδοί του Στέφανου είναι αυτοί που αποφασίζουν.

Αυτοί στο κόμμα σιωπούν εμβρόντητοι, όπως και κανένα από τα όργανα του κόμματος δεν έχει αποφασίσει ότι το ΝΑΤΟ είναι “ιερή αμυντική συμμαχία”, όπως “ξεστόμισε” ο αρχηγός του κόμματος. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι βουλευτές. Ε ναι, κορόιδα είναι να χάσουν την παχυλή αμοιβή τους, πηγαίνοντας κόντρα στο αρχηγό που συγκεντρώνει ένα ετερόκλητο, και κάθε άλλο παρά αριστερό fan club, και το οποίο υπόσχεται ψήφους;

Ήταν επίσης αυτός ο ηγέτης που τους οδήγησε σε μια χορωδία για να καταδικάσουν την εμπλοκή φρεγατών στην Ερυθρά Θάλασσα, η οποία έθεσε σε κίνδυνο τον στρατό και παραβίασε το διεθνές δίκαιο. Στη συνέχεια, εν μία νυκτί άλλαξε γνώμη και τάχθηκε υπέρ του φράχτη στον Έβρο. Και οι βουλευτές έσπευσαν στις οθόνες των τηλεοράσεων για να διαψεύσουν τον εαυτό τους και να υπερασπιστούν τη νέα τους θέση.

Ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ, που είναι κατά του φράχτη στον Έβρο γιατί πρέπει να φιλοξενήσει όλους τους κατατρεγμένους και τους τυχοδιώκτες που αποφασίζουν να έρθουν σε αυτή τη χώρα, άκουγε τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ σιωπηλός. Είπε ότι ο φράχτης είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, ότι δεν υπάρχει φράχτης και ότι αναιρεί 30 χρόνια επιθετικών απαιτήσεων να γίνει η Ευρώπη φρούριο και να μην γίνει η Ελλάδα φυλάκιο.

Χαρακτήρισε τη συμφωνία της κυβέρνησης να φέρει εργάτες στην Ελλάδα ως “επιχείρηση Μπαγκλαντές” με ρατσιστικό πρόσημο.

Εν όψει ευρωεκλογών, οι βουλευτές του ισχυρίζονται στα σοβαρά ότι μπορούν να είναι πρώτο κόμμα, ενάντια στις δημοσκοπήσεις, την κοινή λογική, ακόμη και στο νόμο των πιθανοτήτων, όπως θα έλεγε κι ο Γιάνης με έναν «ν».

Από το 14-15% στις δημοσκοπήσεις στο 30% μέσα σε δύο μήνες δεν πρόκειται να συμβεί. Αλλά αφού το πει ο αρχηγός, οι κατά τα άλλα σοβαροί άνθρωποι γίνονται κύμβαλα, απηχούν τα λόγια του και κινδυνεύουν να χάσουν κάθε ίχνος σοβαρότητας. Τα λόγια ενός ηγέτη που δεν ελέγχεται από κανέναν σε αυτά που λέει ή κάνει. Και οι (κατά πάσα πιθανότητα) καλοπροαίρετοι σχολιαστές που υποστηρίζουν ότι η κεντροαριστερά πρέπει να συσπειρωθεί για να ρίξει την κυβέρνηση είναι παραπλανημένοι.

Τι σχέση έχουν οι λελογισμένοι κεντροαριστεροί, το κόμμα ας πούμε του αεί «θυμωμένου» Ανδρουλάκη, το νεοσύστατο ορθολογικό του Λοβέρδου, της ιδεολογικά παρωχημένης αλλά σοβαρής Νέας Αριστεράς, με το κόμμα – ατραξιόν, ενός τύπου που συνδυάζει την αυταρέσκεια Βαρουφάκη και την τοξικότητα Τσίπρα; Τουλάχιστον η τοξικότητα του τελευταίου είχε ένα στοιχειώδες, όσο και πρωτόγονο, πολιτικό υπόβαθρο.

Είναι ένα χαμογελαστό πρόσωπο χωρίς καμία συγγένεια με την Αριστερά (ναι, καταδικασμένος) και είναι εύπορος, με γερές δόσεις πολιτικής ελαφρότητας.