Ευρωεκλογές: Σε κινούμενη άμμο η κεντροαριστερά

Εθνικές εκλογές θα γίνουν στο τέλος της τετραετίας, κατά πώς διαβεβαιώνει ο Κ. Μητσοτάκης, ο οποίος, ανεξαρτήτως πολιτικών πεποιθήσεων ενός εκάστου, δεν φημίζεται για εκπλήξεις κόντρα σε όσα έχει δημόσια διατρανώσει. Η περασμένη τετραετία το απέδειξε, παρότι κάθε τρεις και λίγο φούντωναν σενάρια περί πρόωρων εκλογών, εκπορευόμενα κυρίως από τον ΣΥΡΙΖΑ. Διαψεύστηκαν.

Καθ’ όσον, βέβαια, σε ό,τι αφορά την πολιτική, τις εκτιμήσεις και τις δεσμεύσεις όσων κρατούν το κλειδί των εξελίξεων, όπως ο πρωθυπουργός εν προκειμένω, τίποτε δεν είναι γραμμένο στην “πέτρα” και τίποτε δεν κυλάει “γραμμικά”, τα σενάρια που θα προκύψουν από την κάλπη της 9ης Ιουνίου μπορούν να περιλαμβάνουν λογής αναλύσεις. Πλην μίας. Κατά πάσα βεβαιότητα και βάσει των πυκνών πια σφυγμομετρήσεων για τις κάλπες, η Κεντροαριστερά θα συνεχίσει να βαδίζει σε κινούμενη άμμο. Ακόμα χειρότερο σενάριο, δε, είναι να εμφανιστούν πολλοί μικροί νικητές, χωρίς να παράγουν κανένα ουσιαστικό αντιπολιτευτικό πόλο.

Πιο αναλυτικά, οι μέρες που ο ΣΥΡΙΖΑ βρισκόταν στην τρίτη θέση, έχανε συνεχώς δυνάμεις και κινδύνευε ακόμη και να πέσει σε μονοψήφιο ποσοστό έχουν περάσει ανεπιστρεπτί – τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές. Οι δημοσκοπήσεις, το μοναδικό μέσο πολιτικής πρόβλεψης, είναι ομόφωνες υπέρ της δεύτερης θέσης για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα, ο μέσος όρος των δημοσκοπήσεων κυμαίνεται μεταξύ 15% και 17%.

Για τον κ. Κασσελάκη, αυτή η “μαγιά” όσον αφορά την εκλογική προτίμηση είναι πολύ ικανοποιητική. Για όσους επέλεξαν να μείνουν στο κόμμα και να δώσουν μάχη με τον ΣΥΡΙΖΑ χωρίς να “περάσουν τα σύνορα”, δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υπάρξει θετικό σκορ 15 μονάδων μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, αν η ΝΔ δεν υποχωρήσει από το “μαγικό” ποσοστό του 3.

Σε κάθε περίπτωση, ενώ μπορούν να ισχυριστούν ότι “έπεσαν από την Ακρόπολη” και σώθηκαν, δεν θα μπορούν να ισχυριστούν ότι το κόμμα έβαλε τις βάσεις για μια μεγάλη ανατροπή.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, πάντως, στο σενάριο αυτό και με δεδομένο ότι έχει αλλάξει τη φυσιογνωμία των ψηφοφόρων από όπου αρδεύει ψήφους (ακόμα και από τις παρυφές της δεξιάς), αναντίρρητα θα έχει κερδίσει το προσωπικό του στοίχημα. Συγκροτημένα και μαζικά, δυνάμεις για να τον αμφισβητήσουν δεν θα υπάρχουν. Αντιθέτως, πιθανώς αν εκδηλωθεί δυναμική από το ευρωαποτέλεσμα του ΣΥΡΙΖΑ, θα “εγκλωβιστούν” πολιτικά και οι “διαφωνούντες” (εσωκομματική αντιπολίτευση, που είναι εν υπνώσει λόγω ευρωεκλογών).

Ταυτόχρονα, όμως, η νέα συνθήκη του ΣΥΡΙΖΑ υπό την καινούργια ηγεσία δεν προοιωνίζεται τη δημιουργία ενός νέου κεντροαριστερού μετώπου, το οποίο πρόκειται να διεκδικήσει τη νίκη στις εσωτερικές εκλογές.

Βάσει των δημοσκοπικών ερευνών –πρόωρες μεν οι προβλέψεις για “τελικά” αποτελέσματα, αλλά αναπόφευκτες οι συζητήσεις–, το ΠΑΣΟΚ δύσκολα θα φτάσει ακόμα και το 13%. Πολύ μακριά από τον εκπεφρασμένο στόχο για ανάδειξή του στη δεύτερη θέση και με ένα ποσοστό απολύτως καχεκτικό, που θα επιβεβαιώσει πως δεν έχει δυναμική.

Ο Νίκος Ανδρουλάκης δήλωσε απερίφραστα ότι η τρίτη θέση αποτελεί πολιτική ήττα για τον ίδιο και το κόμμα του, το οποίο προσπαθεί να “μπετονάρει” το ακροατήριό του ενόψει των ευρωεκλογών.

Τα σενάρια και οι συζητήσεις στο πολιτικό σκηνικό για το ΠΑΣΟΚ δεν είναι ευχάριστα και σίγουρα όχι απλά και στατικά, με ουκ ολίγους να βλέπουν τον κίνδυνο μετατόπισης της εξουσίας στον Στέφανο Κατσελάκη, αν η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ συγκεντρώσει πάνω από 15%.

Στο ίδιο πλαίσιο -το πλαίσιο των σεναρίων και των ασκήσεων επί χάρτου- υπάρχει και ένας άλλος παράγοντας: ενώ η συγχώνευση ΣΥΡΙΖΑ-ΠΑΣΟΚ δεν προβλέπεται, αλλά μάλλον αποκλείεται, το σενάριο της συνολικής αναδιοργάνωσης της Κεντροαριστεράς, συμπεριλαμβανομένου του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Αριστεράς, είναι μια απολύτως θεμιτή άσκηση εργασίας.

Το ερώτημα είναι τότε πώς θα μοιάζει η κεντροαριστερά καθώς θα προσπαθεί να ανασυγκροτηθεί.

Το ποσοστό που φέρεται να κερδίζει στις ευρωεκλογές η Νέα Αριστερά του Αλέξη Χαρίτση (πάνω από 3,1%, άρα θα εκλέξει ευρωβουλευτές) δεν είναι αμελητέο στη σκακιέρα της κεντροαριστερής ανασυγκρότησης. Βέβαια, το κόμμα ως “μονάδα” δεν έχει μια εξαιρετική δυναμική, αλλά η ύπαρξη ευρωβουλευτών και συνεκτικών πολιτικών θέσεων και στελεχών ως “προίκα” μπορεί να προσδώσει δύναμη και να χρησιμεύσει στο ανακάτεμα της τράπουλας στο χώρο της Κεντροαριστεράς.