Μάχη εντυπώσεων μεταξύ Ισραήλ – Ιράν

Το Ισραήλ απάντησε στο Ιράν τις πρώτες πρωινές ώρες, αλλά προσώρας με τρόπο που αποστερεί τη δυνατότητα στην Τεχεράνη να επανέλθει με ένα ακόμη πιο εντυπωσιακό χτύπημα.

Μάλιστα, δεν είναι τυχαίο ότι μέχρι τώρα δεν έχει επιβεβαιωθεί από πλευράς Τελ Αβίβ καμιά εκ των επιθέσεων που φέρεται να έχουν γίνει όχι μόνο σε ιρανικό αλλά και σε ιρακινό και συριακό έδαφος σε βάρος ιρανικών στόχων, όπως επίσης και το γεγονός ότι ζητήθηκε από τις πρεσβείες του Ισραήλ ανά τον κόσμο να μην αναπαράγουν ειδήσεις που παραπέμπουν στη σημερινή επίθεση.

Πράγματι, πριν από λίγο έγινε γνωστό πως το Ισραήλ δεν θα αναλάβει την ευθύνη για την επίθεση για στρατηγικούς λόγους.

Το Ιράν υποβάθμισε την επίθεση, λέγοντας ότι η έκρηξη προκλήθηκε από την κατάρριψη ενός ύποπτου αντικειμένου (η πηγή του οποίου δεν είναι καν γνωστή!). Αυτό φαίνεται να γίνεται για να αποφύγει αντίποινα, αλλά και για να δείξει ότι είναι σε θέση να αποκρούσει επιθέσεις εναντίον της χώρας του και ότι το Ισραήλ δεν τόλμησε να χτυπήσει.

Το παιχνίδι των εντυπώσεων είναι πολύ σημαντικό και για τις δύο πλευρές. Ο λόγος είναι ότι η επαρχία Ισφαχάν, η οποία δέχθηκε επίθεση την ημέρα των γενεθλίων του ανώτατου θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν και ημέρα προσευχής για τους μουσουλμάνους, φιλοξενεί επίσης εγκαταστάσεις για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν και μια πόλη που υπήρξε ισχυρός υποστηρικτής του Χαμενεΐ. Είναι επομένως μια προειδοποιητική βολή από το Ισραήλ ότι την επόμενη φορά θα επιτεθούν οι πυρηνικές υποδομές και όχι οι στρατιωτικές υποδομές;

Είναι ικανοποιητική για την ισραηλινή ηγεσία ως «οδυνηρή απάντηση», σύμφωνα με τα λεγόμενα του πολεμικού συμβουλίου της περασμένης Δευτέρας, η σημερινή επίθεση ή μήπως είναι παραπλανητική και η αρχή ενός μπαράζ χτυπημάτων σε βάρος ιρανικών στόχων;

Όπως και να έχει, είναι πιθανόν τα γεγονότα να αποτελούν μέρος ευρύτερων διαπραγματεύσεων μεταξύ του πρωθυπουργού Νετανιάχου και του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν για το τι συνέβη και τι θα συμβεί στη Γάζα αλλά και στο Ιράν. Αν δεν υπάρξει συνέχεια είτε από το Ισραήλ είτε από το Ιράν, θα είναι μια νίκη για τους μετριοπαθείς και μια πολυαναμενόμενη διπλωματική ανάσα για την πολιτική ηγεσία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ωστόσο, ας είμαστε προσεκτικοί ως προς το τι θα συμβεί στη συνέχεια, καθώς οι εξτρεμιστές είτε θα επικρατήσουν είτε θα επωφεληθούν ούτως ή άλλως από μια τεταμένη κατάσταση. Είναι βέβαιο ότι οι εξτρεμιστές και στις δύο πλευρές δεν έχουν πει την τελευταία λέξη, καθώς δεν αρκούνται σε χλιαρά αντίποινα και σε περιορισμένου εύρους απαντήσεις.

Σε τελική ανάλυση, το πλέον ανησυχητικό είναι ότι Ισραήλ και Ιράν εμπλουτίζουν με επιχειρήματα την άποψη περί αναγκαιότητας αλλαγής των στρατηγικών τους δογμάτων, ώστε αυτά να γίνουν –υποτίθεται– πιο αποτελεσματικά αλλά οπωσδήποτε και πιο επιθετικά.