Πόσο “πράσινες” είναι οι προεκλογικές διακηρύξεις των κομμάτων;

Η ευρωπαϊκή περιβαλλοντική νομοθεσία έχει εξελιχθεί σε ζήτημα που διχάζει τους τελευταίους μήνες.

Οι οργισμένες διαμαρτυρίες αγροτών είναι μόνο το πιο ορατό σημάδι της αντίδρασης κατά της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, της εμβληματικής πολιτικής ατζέντας της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, υπό την πρόεδρο Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν.

Υπάρχουν σημάδια διεύρυνσης του διχασμού όχι μόνο μεταξύ των Πρασίνων και άλλων κομμάτων, αλλά και στον παραδοσιακό κεντρώο χώρο, με τις δύο μεγαλύτερες ομάδες στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και τους Σοσιαλιστές & Δημοκράτες – να διατυπώνουν αντίθετες θέσεις σε μια σειρά από βασικούς φακέλους, και όχι μόνο στο νόμο για την αποκατάσταση της φύσης.

Με τους ευρωβουλευτές να μπαίνουν σε πλήρη προεκλογική λειτουργία μετά την τελευταία συνεδρίαση της ολομέλειας του τρέχοντος κύκλου την επόμενη εβδομάδα, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έδωσε στη δημοσιότητα τα αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης σε επίπεδο ΕΕ σε 26.000 πολίτες, σύμφωνα με την οποία το 71% θα ήταν πιθανό να ψηφίσει στις εκλογές, αν αυτές διεξάγονταν την επόμενη εβδομάδα. Εάν το ποσοστό αυτό αντανακλάται στην πραγματική συμμετοχή στις 6-9 Ιουνίου, θα είναι μια δραματική αύξηση σε σχέση με τη συμμετοχή του 43% το 2014 και του 51% στην τελευταία αναμέτρηση του 2019.

Όσον αφορά τα θέματα που οι πολίτες της ΕΕ πιστεύουν ότι “θα πρέπει να συζητηθούν κατά προτεραιότητα” ενόψει των εκλογών, οι τέσσερις πρώτες θέσεις ήταν η φτώχεια και ο κοινωνικός αποκλεισμός, η υγεία, η απασχόληση και η άμυνα και η ασφάλεια, που αναφέρθηκαν από το 31-33% των ερωτηθέντων, ακολουθούμενες από τη δράση για το κλίμα (27%). Μεταξύ των νεότερων ψηφοφόρων, κάτω των 25 ετών, το κλίμα ήταν στην κορυφή με 33%. Η γεωργία και η κτηνοτροφία ήρθαν στην ένατη θέση με 23%.

Αλλά η έρευνα μας αφήνει στο σκοτάδι για την πράσινη πολιτική πέρα από τη δράση για το κλίμα: δεν τέθηκαν ερωτήσεις, για παράδειγμα, για την αποκατάσταση της φύσης ή τη βιοποικιλότητα – η λέξη “περιβάλλον” εμφανίζεται μόνο δύο φορές στην έκθεση των 220 σελίδων, και η “Πράσινη Συμφωνία” αναφέρεται μόνο μία φορά. Οι κύριες πολιτικές ομάδες δίνουν διαφορετική βαρύτητα στα θέματα αυτά στις προεκλογικές τους διακηρύξεις. Ενώ υπάρχει κάποιο κοινό έδαφος -όλοι συμφωνούν ότι είναι απαραίτητη κάποιου είδους δράση για το κλίμα- υπάρχουν τεράστιες διαφορές στο επίπεδο λεπτομέρειας και στις συγκεκριμένες δεσμεύσεις.

Όπως είναι φυσικό, οι Πράσινοι έχουν θέσει την πολιτική για το κλίμα και το περιβάλλον στο επίκεντρο των δεσμεύσεών τους για την επόμενη κοινοβουλευτική περίοδο.

Ενέργεια, αέρας, νερό Οι Πράσινοι έχουν δεσμευτεί να μετασχηματίσουν το ενεργειακό σύστημα της ΕΕ – να βασιστούν 100% στην ηλιακή, υδάτινη, αιολική και γεωθερμική ενέργεια – και να καταργήσουν σταδιακά την ορυκτή ενέργεια έως το 2040, ξεκινώντας από τον άνθρακα έως το 2030.

“Η ΕΕ χρειάζεται ένα σαφές σχέδιο για την ολική κατάργηση του ορυκτού φυσικού αερίου και πετρελαίου ήδη από το 2035 και το αργότερο το 2040”, αναφέρεται στο πολιτικό μανιφέστο των Πρασίνων.

Με επικεφαλής τους νομοθέτες Terry Reintke (Γερμανία) και Bas Eickhout (Ολλανδία), οι Πράσινοι υπόσχονται επίσης να υποστηρίξουν την ανάπτυξη φθηνών ηλεκτρικών μεταφορών και υποδομών φόρτισης, δεσμευόμενοι ότι η ποιότητα του αέρα στην ΕΕ θα ανταποκρίνεται στις κατευθυντήριες γραμμές του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας έως το 2030.

Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), του οποίου ηγείται η πρόεδρος της Επιτροπής Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν (Γερμανία), χαιρετίζει επίσης μια στρατηγική για τον περιορισμό της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και είναι η μόνη πολιτική δύναμη που δεσμεύεται να αυξήσει την παγκόσμια παραγωγή υδρογόνου, ενώ οι Πράσινοι προτρέπουν σε προσοχή λέγοντας ότι το εν λόγω καύσιμο συνεπάγεται “υψηλότερους κινδύνους και κόστος τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τη βιομηχανία” και θα πρέπει να “προορίζεται για εφεδρεία” στο σύστημα ηλεκτρικής ενέργειας.

Όσον αφορά τη βιοποικιλότητα, οι Πράσινοι επιμένουν ότι από το 2026, το 10% του προϋπολογισμού της ΕΕ πρέπει να δαπανάται για τους στόχους της βιοποικιλότητας και δεσμεύονται να προωθήσουν έναν νόμο για τις θάλασσες και τους ωκεανούς και να δημιουργήσουν ένα Ευρωπαϊκό Ταμείο Φυσικών Καταστροφών, για την ενίσχυση της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή.

Τόσο οι Πράσινοι όσο και Η Αριστερά ζητούν την απαγόρευση της ιδιωτικοποίησης των υδάτινων πόρων, ενώ οι Σοσιαλιστές και το ΕΛΚ αναφέρονται στην “προστασία και διαχείριση των υδάτων” και στην πρόθεση να “εφαρμόσουν μια στρατηγική για το νερό”, αντίστοιχα.

Η Αριστερά, με επικεφαλής τον ευρωβουλευτή Βάλτερ Μπάγερ (Αυστρία), θέλει να αυξήσει τον στόχο της ΕΕ για τη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου από 55% σε 65% έως το 2030 και να επισπεύσει την ημερομηνία για τον στόχο της κλιματικής ουδετερότητας από το 2050 στο 2035. Οι νομοθέτες της Αριστεράς θέλουν να διαλύσουν την “οικονομία των SUV” μέσω νόμων που θα διασφαλίζουν την παραγωγή αυτοκινήτων με ουδέτερο ισοζύγιο άνθρακα και φιλική προς τους χρήστες των δρόμων. Ζητούν να απαγορευτούν οι ιδιωτικές πτήσεις, να δοθεί προτεραιότητα στα τρένα για ταξίδια κάτω των δυόμισι ωρών και να αναβιώσουν τα νυχτερινά τρένα.

Το ΕΛΚ επιδιώκει την ολοκλήρωση και ανάπτυξη των νέων υποδομών του Διευρωπαϊκού Δικτύου Μεταφορών (ΔΕΔ-Μ), που θεωρούνται ζωτικής σημασίας για τη διάρθρωση του ευρωπαϊκού εδάφους και την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της ενιαίας ευρωπαϊκής αγοράς. Υπόσχεται να εντείνει την έρευνα στους τομείς της ενέργειας, ιδίως της πυρηνικής σύντηξης, και να καθιερώσει μια κυκλική οικονομία CO2 σε όλη την Ευρώπη.

Τρόφιμα Όσον αφορά τα διατροφικά συστήματα, η Αριστερά επιθυμεί να καθιερώσει ένα αγρο-οικολογικό μοντέλο πολιτικής για την Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) που θα βασίζεται σε μια περιβαλλοντικά βιώσιμη γεωργία, εξασφαλίζοντας δίκαια εισοδήματα για τους αγρότες. Οι Πράσινοι δεσμεύονται να αγωνιστούν για τη μείωση της χρήσης φυτοφαρμάκων κατά 50% έως το 2030, ενώ οι Σοσιαλιστές θέλουν να “βελτιώσουν την παραγωγή τροφίμων αγκαλιάζοντας τη βιώσιμη γεωργία και αλιεία” και υπόσχονται να μειώσουν τη χρήση φυτοφαρμάκων με βάση τις βέλτιστες εθνικές πρακτικές, να βελτιώσουν τη διαχείριση του εδάφους και να προστατεύσουν τη βιοποικιλότητα.

“Η ΕΕ πρέπει να ενισχύσει τον τομέα των πρωτεϊνών φυτικής προέλευσης και να ενθαρρύνει τη μετάβαση προς μια διατροφή περισσότερο φυτικής προέλευσης, βασιζόμενη σε προτάσεις πολιτικής, συμπεριλαμβανομένης της Συνθήκης για τη Φυτική Βάση”, αναφέρεται στο πολιτικό μανιφέστο των Πρασίνων.

Οι αριστεροί νομοθέτες πρόκειται να προωθήσουν έναν νόμο για το Ευρωπαϊκό Βασικό Εισόδημα που θα υποχρεώνει τις χώρες της ΕΕ να “εγγυώνται νομικά σε όλους ένα ελάχιστο εισόδημα που να καλύπτει τις βασικές ανάγκες για μια αξιοπρεπή ζωή”, συμπεριλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, της διατροφής, της στέγασης και της ενέργειας.

Το κόμμα Συμμαχία Φιλελευθέρων και Δημοκρατών για την Ευρώπη (ALDE) θέλει να μεταρρυθμίσει την ΚΑΠ για να “άρει τα γραφειοκρατικά βάρη” και να εισαγάγει νέους κανόνες για τις γενετικά τροποποιημένες καλλιέργειες, ώστε να αυξηθεί η παραγωγικότητα και να μειωθεί ο όγκος των χρησιμοποιούμενων φυτοφαρμάκων. Οι Φιλελεύθεροι υπόσχονται επίσης να ενθαρρύνουν τις δωρεές τροφίμων για την “αποφυγή της σπατάλης τροφίμων”.

“Μέχρι το 2040, η ΕΕ μπορεί να χάσει επιπλέον 6,4 εκατομμύρια εκμεταλλεύσεις, μια εντυπωσιακή μείωση άνω του 60% σε σύγκριση με το 2016”, προειδοποιεί το μανιφέστο του ΕΛΚ, σημειώνοντας ότι οι αγρότες πρέπει να έχουν “μέλλον και να υποστηρίξουν το διάλογο αντί για προσεγγίσεις από πάνω προς τα κάτω”.

Υποστήριξη των επενδύσεων Με επικεφαλής τον Ευρωπαίο Επίτροπο του Λουξεμβούργου Νικολά Σμιτ, οι Σοσιαλιστές έχουν επικεντρώσει την εκστρατεία τους σε γενικές δεσμεύσεις που υποστηρίζουν τις επενδύσεις για την πράσινη μετάβαση, όπως στο λεγόμενο κύμα ανακαίνισης, που έχει ως στόχο να καταστήσει τα κτίρια σε όλη την Ευρώπη πιο ενεργειακά αποδοτικά. Οι δεσμεύσεις αυτές ευθυγραμμίζονται με εκείνες του ΕΛΚ, το οποίο θέλει να ενθαρρύνει τις επενδύσεις για την περαιτέρω ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής αγοράς ηλεκτρικής ενέργειας και φυσικού αερίου, την ενεργειακή απόδοση και τα βιομηχανικά έργα καθαρού μηδενικού κόστους, συμπεριλαμβανομένων των καθαρών τεχνολογιών.

Το ίδιο ισχύει και για το ALDE, το οποίο υπερασπίζεται τις επενδύσεις σε “όλους τους τύπους ανανεώσιμων πηγών ενέργειας”, συμπεριλαμβανομένης της πυρηνικής ενέργειας, “συμπληρωμένες από τεχνολογίες απομάκρυνσης, δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα “.

“Πρέπει να διασφαλίσουμε ότι ο στόχος της ηλεκτρικής διασύνδεσης της ΕΕ για τουλάχιστον 15% θα επιτευχθεί έως το 2030”, αναφέρεται στο μανιφέστο του ALDE. Θέλει να επεκτείνει το πεδίο εφαρμογής του Ευρωπαϊκού Συστήματος Εμπορίας Δικαιωμάτων Εκπομπών (ETS) ώστε να καλύπτει όλους τους εναπομείναντες τομείς που ρυπαίνουν τον άνθρακα και να επιτρέψει την απαλλαγή από τον άνθρακα όλων των τύπων μεταφορών.

Οι Σοσιαλιστές και το ΕΛΚ στο Κοινοβούλιο, μαζί με το ALDE, με επικεφαλής υποψήφια τη Marie-Agnes Strack-Zimmermann (Γερμανία), θέλουν να “αυξήσουν τη δημόσια και ιδιωτική συνεργασία και τις επενδύσεις” στην ικανότητα του δικτύου και την αποθήκευση και να επιταχύνουν την ενεργειακή απόδοση. Θέλουν να “απλοποιήσουν, να συντομεύσουν και να επιταχύνουν” την ψηφιοποίηση των διαδικασιών αδειοδότησης και αδειοδότησης των έργων ανανεώσιμης ενέργειας και ενεργειακής απόδοσης.

Πλαστική & χημική ρύπανση, πρώτες ύλες Οι Σοσιαλιστές κάνουν μια αναφορά στην αντιμετώπιση της ρύπανσης από πλαστικά και χημικά, ιδίως από PFAS, μια δέσμευση που μοιράζεται το ΕΛΚ, το οποίο υπόσχεται να “ενισχύσει την ευρωπαϊκή στρατηγική για τη μείωση των αποβλήτων και την ευρωπαϊκή στρατηγική για τα πλαστικά”.

Οι Πράσινοι, επίσης, υποσχέθηκαν να αυξήσουν το πεδίο εφαρμογής των υφιστάμενων φόρων στα πλαστικά και υπαινίχθηκαν την εφαρμογή της αρχής “ο ρυπαίνων πληρώνει” σε όλους τους τομείς.

“Θα αγωνιστούμε για μια Ευρώπη χωρίς τοξικά μέχρι το 2030, καταργώντας σταδιακά τη χρήση των πιο επιβλαβών χημικών ουσιών μέσω ενός ισχυρότερου νόμου για τα χημικά”, αναφέρεται στο μανιφέστο των Πρασίνων, σημειώνοντας την πρόθεση να αγωνιστούν για τη μείωση της χρήσης φυτοφαρμάκων κατά 50% μέχρι το ίδιο έτος.

Αναφερόμενοι στη σημασία των κρίσιμων πρώτων υλών, οι νομοθέτες του ΕΛΚ θέλουν να “προωθήσουν μια κοινή ευρωπαϊκή στρατηγική για τους πόρους, προσδιορίζοντας τους υπάρχοντες πόρους παγκοσμίως”. Η ALDE είναι η μόνη πολιτική δύναμη που αναφέρεται στην ανάπτυξη μιας ευρωπαϊκής στρατηγικής για τη βιοοικονομία, συμπεριλαμβανομένης της βιώσιμης χρήσης της βιομάζας.

Η Αριστερά επιμένει ότι η ΕΕ “δεν πρέπει να αναθέσει στις υπό ένταξη χώρες το ρόλο του προμηθευτή φθηνών πρώτων υλών”, όπως κάνει σήμερα, υποστηρίζει το κόμμα. Όσον αφορά τους Πράσινους, υπερασπίζονται “αναδιαμορφωμένες εμπορικές συμφωνίες” για την προστασία των κοινωνικών δικαιωμάτων, του περιβάλλοντος και του κλίματος κατά την αναζήτηση κρίσιμων πρώτων υλών για την πράσινη μετάβαση της ΕΕ.

“Θα πιέσουμε για τη βελτίωση των διμερών εμπορικών και επενδυτικών συμφωνιών με δεσμευτικές και κυρωτικές διατάξεις βιωσιμότητας. Συγκεκριμένα, τη συμφωνία του Παρισιού, τη συμφωνία Κουνμίνγκ-Μοντρεάλ για τη βιοποικιλότητα, τους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης και τις βασικές συμβάσεις της ΔΟΕ”, αναφέρεται στο μανιφέστο των Πρασίνων.

Χωρίς να παρουσιάσει επίσημο μανιφέστο, το κόμμα των Ευρωπαίων Συντηρητικών και Μεταρρυθμιστών (ECR) δεσμεύτηκε να προστατεύσει το περιβάλλον με “ένα κόστος που μπορούμε να αντέξουμε οικονομικά” με “λογικά και βιώσιμα” μέτρα που δεν θα θέτουν “δαπανηρά βάρη” στις επιχειρήσεις και τις χώρες της ΕΕ. Οι συντηρητικοί νομοθέτες, οι οποίοι δεν έχουν ορίσει υποψήφιο επικεφαλής, υπόσχονται να μειώσουν τις εκπομπές ρύπων, να διατηρήσουν τον αέρα καθαρό, να προστατεύσουν την άγρια ζωή, τους αλιείς και τον ωκεανό.