Στο Contemporary Showcase της Μπιενάλε της Βενετίας, οι καλλιτέχνες αποτυπώνουν τους queer

Καθώς ο διεθνής κόσμος της τέχνης έχει κατέβει στο La Serenissima αυτή την εβδομάδα, η Μπιενάλε της Βενετίας 2024 ξεκίνησε την με τους επισκέπτες να κατευθύνονται σ τους κύριους χώρους της: το Arsenale και το Giardini. Με την επιμέλεια φέτος από τον Adriano Pedrosa, τον καλλιτεχνικό διευθυντή του Museu de Arte de São Paulo, η έκθεση, με τίτλο «Stranieri Ovunque – Ξένοι Παντού», επικεντρώνεται σε καλλιτέχνες από τον Παγκόσμιο Νότο, τονίζοντας την απεραντοσύνη της τέχνης που είναι έξω στον κόσμο σήμερα.

Αν και το Giardini δεν είναι τόσο τέλειο, υπάρχουν και εκεί εξαιρετικά έργα.

Πάνω από το ήμισυ της λίστας συμμετεχόντων αυτής της Μπιενάλε αποτελείται από νεκρούς καλλιτέχνες, η πλειοψηφία των οποίων αντιπροσωπεύεται από ένα μόνο έργο στην ιστορική ενότητα («Nucleo Storico»). Το «Nucleo Contemporaneo», από την άλλη πλευρά, εστιάζει στη σύγχρονη τέχνη (αν και μερικοί αποθανόντες καλλιτέχνες εμφανίζονται και εδώ).

1 Mataaho Collective και MAHKU—Movimento dos Artistas Huni Kuin (Arsenale και Giardini, αντίστοιχα)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη adriano pedrosa (@adrianopedrosa)

Η τοιχογραφία του MAHKU στο κεντρικό περίπτερο της Μπιενάλε στο Giardini σκάει χρώμα και έχει μεταμορφώσει την πρόσοψη. Το πιο σημαντικό είναι ότι και τα δύο έργα μεταδίδουν πληροφορίες για τη μυθολογία του λαού τους. Το takapau είναι ένα χαλάκι που χρησιμοποιείται κατά τη διάρκεια του τοκετού στην κουλτούρα των Μαορί και είναι η λέξη που σηματοδοτεί τη στιγμή της γέννησης, «που σηματοδοτεί τη μετάβαση μεταξύ φωτός και σκότους, Te Ao Marama (το βασίλειο του φωτός) και Te Ao Atua (το βασίλειο των θεών)», σύμφωνα με το κείμενο του τοίχου.

2 Frieda Toranzo Jaeger (Arsenale)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bortolami (@bortolamigallery)

Είναι μια πολυεπίπεδη σύνθεση με πολλά να συμβαίνουν. Στο κέντρο του βρίσκεται μια μηχανή σαν κατασκευή από την οποία προεξέχουν αρκετές πλεξούδες, σε διάφορα σημεία. Στη δεξιά πλευρά, το μηχάνημα εκπέμπει επιβλαβή όψη κόκκινου καπνού, πάνω στους οποίους ο Toranzo Jaeger έχει γράψει πολλές φορές «Viva Palestina Viva». Στα αριστερά της μηχανής, σαν ένα πανό κρεμασμένο στον ουρανό είναι ένα ταμπλό που δείχνει διάφορα κομμένα καρπούζια, σύμβολο της Παλαιστινιακής αντίστασης. στο ένα είναι χαραγμένες οι λέξεις «Viva la Vida». Η μηχανή βρίσκεται σε ένα καταπράσινο τοπίο και σε ένα απόσπασμα είναι μια κεντημένη σκηνή γυμνών γυναικών πάνω σε ένα σύννεφο, μια αναφορά στη Σαπφώ της Λέσβου.

3 Μπρετ Γκράχαμ (Άρσεναλ)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Gow Langsford (@gowlangsford)

Ποιος καθορίζει τι είναι μια ερημιά; Αυτή είναι η υπόθεση ενός τεράστιου, μαυροβαμμένου ξύλινου γλυπτού, με τίτλο Wastelands (2024), του Brett Graham (Ngāti Koroki Kahukura, Tainui).Παραδοσιακά, η εμφάνιση μιας πατάκα έχει ιδιαίτερη σημασία: το πόσο περίτεχνα σκαλίσματα στην πατάτα κάποιου ήταν σημάδι πλούτου και κύρους στην κοινότητα. Αλλά ο Γκράχαμ το έχει ανατρέψει, χαράσσοντας στην πατάκα του την εικόνα των χελιών, μια παραδοσιακή πηγή τροφής του λαού Ταϊνούι.

4 Έμι Γουάιτχορς (Άρσεναλ)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Jeffrey L.J. Thomas (@thebonegypsy)

Υπάρχει κάτι συναρπαστικό στα αφηρημένα τοπία της Emmi Whitehorse, μιας καλλιτέχνιδας Diné στα τέλη της δεκαετίας του ’60. Η παλέτα του καλλιτέχνη από μπορντό, ώχρα, καμένη σιένα και κατιφέ μιλά για το τοπίο της Νοτιοδυτικής, και συγκεκριμένα τη Σάντα Φε, στο Νέο Μεξικό, όπου εδρεύει ο καλλιτέχνης. Σε αυτά τα χρώματα, ο Whitehorse προσθέτει δεκάδες σημάδια και σχήματα που φαίνεται να λένε την ιστορία του τοπίου. Δεν είναι απαραίτητα για τους μη ιθαγενείς να αποκωδικοποιούν τι σηματοδοτεί κάθε σημάδι ή τι γνώση υπάρχει εδώ σε αυτή τη χώρα. Ωστόσο, είναι εμφανής η χαρά της ζωής των αυτόχθονων πληθυσμών που εξακολουθούν να είναι οι διαχειριστές αυτών των εδαφών και ο πόνος της καταστροφής μέσω του αποικισμού.

5 Dana Awartani (Arsenale)

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Contemporary Art Space (@minimalandcontemporary)

Αν κοιτάξετε προσεκτικά, θα παρατηρήσετε ότι οι λωρίδες του υφάσματος έχουν ατέλειες, τετράγωνα μπαλώματα ακανόνιστου σχήματος που δείχνουν ένα προηγούμενο σκίσιμο. Ο Awartani έχει καταρρίψει αυτά τα έργα, μια τεχνική που συγκεντρώνει τις υπάρχουσες κλωστές ενός κουρελιασμένου υφάσματος αντί να εισάγει ένα νέο, ή ξένο, κομμάτι υφάσματος. Κάθε δάκρυ, και κατ’ επέκταση επισκευή, αντιπροσωπεύει «ιστορικούς και πολιτιστικούς χώρους που έχουν καταστραφεί στον αραβικό κόσμο κατά τη διάρκεια πολέμου και από τρομοκρατικές ενέργειες», σύμφωνα με το κείμενο του τοίχου.