Η ακροδεξιά και η παγίδα του λαϊκισμού

Σε ολόκληρη την Ευρώπη ένα από τα βασικά θέματα που συζητούνται εν όψει ευρωεκλογών είναι το ενδεχόμενο ενίσχυσης της Ακροδεξιάς.

Στην Ελλάδα, το πρόβλημα αυτό φαίνεται να είναι μικρότερο από ό,τι σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, αλλά οι συζητήσεις για την ακροδεξιά καταλαμβάνουν πολύ μεγάλο μέρος της προεκλογικής ατζέντας, γεγονός που θα έπρεπε να αποτελεί σοβαρή ανησυχία. Χτυπήματα με γροθιές στη Βουλή, πρωτοφανείς δηλώσεις αρχηγών κομμάτων, αμοιβαίες κατηγορίες για το ποιος είναι πιο ανεκτικός απέναντι στην ακροδεξιά, χάιδεμα των ακροδεξιών ψηφοφόρων στο αυτί και κλείσιμο του ματιού όποτε αυτό κρίνεται εκλογικά “χρήσιμο”.

Η ακροδεξιά έχει πετύχει σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες θέτοντας κοινωνικά ζητήματα με επιθετικό, λαϊκιστικό και δημαγωγικό τρόπο, προκαλώντας σύγχυση στα κυρίαρχα κόμματα που προσπαθούν να εισαγάγουν τους ψηφοφόρους σε ευαίσθητα ζητήματα. Θέματα όπως η μετανάστευση, η κοινωνική ανισότητα και ο εθνικισμός αποτελούν λεία για την ακροδεξιά.

Η περίπτωση της Ελλάδας είναι ελαφρώς διαφορετική. Η ακροδεξιά δεν έπαιξε ποτέ πολιτικό ρόλο. Οι πιο απεχθείς εκδηλώσεις της παρατηρήθηκαν μόνο κατά τη διάρκεια της κρίσης, όταν η εγκληματική οργάνωση Χρυσή Αυγή φόρεσε το ένδυμα του πολιτικού κόμματος και πέρασε το κατώφλι του κοινοβουλίου.

Μετά τη Χρυσή Αυγή, κεντρικά στελέχη της οποίας βρίσκονται στη φυλακή, δεν έχουν καταγραφεί ιδιαίτερες κινήσεις ακροδεξιών πολιτικών ομάδων στην Ελλάδα. Βέβαια, σύμφωνα με την απόφαση του Αρείου Πάγου, θα ήταν άδικο και αντιδεοντολογικό να εξισωθεί η φυλακισμένη “Χρυσή Αυγή” με τη διάδοχη νεοναζιστική οργάνωση (εγκληματική οργάνωση), της οποίας ουσιαστικός αρχηγός είναι ο φυλακισμένος Κασιδιάρης, με άλλα κόμματα που δραστηριοποιούνται στον ακροδεξιό χώρο. Με τον τρόπο αυτό, το μόνο που θα επιτυγχανόταν με την ισοπέδωση των ποικίλων σχημάτων της ριζοσπαστικής δεξιάς θα ήταν η ενίσχυση της ακροδεξιάς στο σύνολό της.

Με δεδομένο όμως ότι τα προβλήματα που τροφοδοτούν τα ακροδεξιά κόμματα στην Ευρώπη υπάρχουν και στη χώρα μας, αλλά δεν φαίνεται να έχουν ενισχυθεί ακόμη, ειδικά στην Ελλάδα, πώς θα αντιμετωπιστούν, ώστε όλα τα κόμματα -κεντροδεξιά, κεντροαριστερά και αριστερά- να μην δώσουν περιθώρια εκμετάλλευσης από την κατακερματισμένη πλέον ελληνική ακροδεξιά. Η μετανάστευση, η κοινωνική ανισότητα, τα εθνικά θέματα και η εθνική ταυτότητα βρίσκονται στην ατζέντα της ακροδεξιάς, όχι μόνο για τους ψηφοφόρους τους, αλλά για όλους τους πολίτες, είτε τους ψηφίζουν είτε όχι. Αντί να τσακωνόμαστε για το αν και ποια κόμματα διεκδικούν Σπαρτιάτες ψηφοφόρους στις ευρωεκλογές, είναι πολύ πιο παραγωγικό να απομονώσουμε τον λαϊκιστικό και δημαγωγικό χαρακτήρα της ακροδεξιάς με ρεαλιστικές πολιτικές θέσεις σε σημαντικά ζητήματα που απασχολούν τους πολίτες και είναι αποδεκτές από τους ψηφοφόρους. Δεν μπορεί κανείς να καταπολεμήσει τον ακροδεξιό λαϊκισμό μιμούμενος τον και απλώς ρητορεύοντας. Με αυτόν τον τρόπο τροφοδοτούμε και ενισχύουμε τον ακροδεξιό λαϊκισμό, δεν τον καταπολεμάμε.

Ωστόσο, η Εκκλησία μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην απομόνωση της ακροδεξιάς. Και αυτό γιατί οι αρχές που η Εκκλησία υποστηρίζει και υπηρετεί είναι ασύμβατες με το μίσος και τον κοινωνικό διχασμό που κηρύττει η ακροδεξιά. Καθώς πλησιάζουμε στη Μεγάλη Εβδομάδα και το Πάσχα, είναι ζωτικής σημασίας να κατανοήσουν όλοι ότι το δικαίωμα στην πίστη και την τήρηση της ορθόδοξης παράδοσης δεν μπορεί να χρωματιστεί ή να αποτελέσει αντικείμενο μικροκομματικής εκμετάλλευσης. Από οποιονδήποτε και για οποιονδήποτε λόγο.