Νόμος-Κερκόπορτα για την Ιδιωτική Υγεία

Σε μια ευνομούμενη Δημοκρατία η δημόσια δωρεάν Υγεία οφείλει να αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της. Με άλλα λόγια, βασικό μέλημα κάθε δημοκρατικού πολιτεύματος είναι να εξασφαλίζει στους πολίτες του δωρεάν πρόσβαση σε ποιοτικές υπηρεσίες Υγείας, να εξασφαλίζει στους πολίτες του ίσο δικαίωμα στη ζωή.

Με την πρόσφατη ψήφιση του νόμου, που έχει τον παραπλανητικό τίτλο «Δράσεις δημόσιας Υγείας – Ρυθμίσεις για την ενίσχυση του Εθνικού Συστήματος Υγείας», αποδεικνύεται ότι ο Υπ. Υγείας κ. Άδωνις Γεωργιάδης έχει θέσει ως στόχο να διαλύσει ολοκληρωτικά το ΕΣΥ. Κορωνίδα της αποσαθρωτικής λογικής του νόμου, αλλά και Κερκόπορτα για την «εισβολή» της ιδιωτικής Υγείας στα νοσοκομεία αποτελεί η ρύθμιση για τη δυνατότητα ενός γιατρού του ΕΣΥ να διατηρεί και ιδιωτικό ιατρείο.

Πιο συγκεκριμένα, το άρθρο 6 του νόμου αναφέρει ότι οι γιατροί του ΕΣΥ έχουν τη δυνατότητα «να διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο, να παρέχουν ιατρικές υπηρεσίες συμπεριλαμβανομένης και αυτής του συμβούλου ή εμπειρογνώμονος/τεχνικού συμβούλου και για θέματα εκπαίδευσης/επιμόρφωσης/εποπτείας των επαγγελματιών υγείας, οργάνωσης διαλέξεων και επιστημονικών εκδηλώσεων, συγγραφής επιστημονικών άρθρων, ιατρικών ενημερώσεων υγείας για νοσολογικές οντότητες, σε ιδιωτική κλινική ή ιδιωτικό διαγνωστικό ή θεραπευτικό εργαστήριο ή φαρμακευτικές επιχειρήσεις, ή εταιρείες ιατροτεχνολογικών προϊόντων και γενικότερα σε κάθε είδους ιδιωτικές επιχειρήσεις που παρέχουν ή καλύπτουν υπηρεσίες υγείας υπό την προϋπόθεση χορήγησης σε αυτούς σχετικής άδειας»

Όσο και αν προσπαθεί ο Υπουργός Υγείας να μας πείσει πως με αυτόν τον τρόπο ενδυναμώνεται το ΕΣΥ, αυτό που στην πραγματικότητα συμβαίνει είναι να δίνεται ακόμα ένα ισχυρό και καίριο χτύπημα για την πλήρη διάλυσή του.

Τα προβλήματα, που αντιμετωπίζουν τα δημόσια νοσοκομεία είναι πολλά και συνεχή. Βασικότερο εξ αυτών είναι η έλλειψη προσωπικού και ειδικότερα γιατρών και νοσηλευτών, με αποτέλεσμα να μην καλύπτονται βασικές λειτουργίες. Για παράδειγμα, σε πολλά νοσοκομεία, λειτουργούν πολύ λιγότερες αίθουσες χειρουργείων λόγω υποστελέχωσης. Χαρακτηριστικό, μάλιστα είναι ότι στα περισσότερα νοσοκομεία υπάρχει μεγάλο ποσοστό κενών οργανικών θέσεων, μέρος των οποίων καλύπτεται από επικουρικό προσωπικό, που έχει προσληφθεί με συμβάσεις ορισμένου χρόνου. Ένα ακόμη βασικό πρόβλημα είναι οι μεγάλες λίστες αναμονής ασθενών, που δημιουργήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια. Σαφώς το πρόβλημα αυτό δεν λύνεται με λύσεις περί «απογευματινών χειρουργείων» αλλά με την πρόσληψη μόνιμου προσωπικού. Δίνοντας, όμως τη δυνατότητα στους γιατρούς να διατηρούν ιδιωτικό ιατρείο και γενικότερα δίνοντας τη δυνατότητα να ασκούν ιδιωτικό έργο σε επιχειρήσεις της Υγείας και της φαρμακοβιομηχανίας σημαίνει, εμμέσως πλην σαφώς, την απαξίωση του ΕΣΥ και της δημόσιας Υγείας ακόμη περισσότερο.

Είναι φανερό, λοιπόν, πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με βασικό πρωταγωνιστή τον Υπουργό Υγείας, ανοίγει τον ασκό του Αιόλου και στην Υγεία. Η κατάσταση στα δημόσια νοσοκομεία είναι απελπιστική. Αντί η κυβέρνηση να δει πώς θα ενισχύσει πραγματικά -και όχι κατ’ επίφαση- το ΕΣΥ, αντί να δει το πώς θα δώσει λύση στα πραγματικά ζητήματα που αντιμετωπίζει η Υγεία στη χώρα, δηλαδή: την υποστελέχωση, τις ελλείψεις σε εξοπλισμό και τις υποδομές, «κλείνει το μάτι» στην ιδιωτική Υγεία, όπως ακριβώς έκανε και στην Παιδεία.

Ας μην ξεχνάμε πως την περίοδο της πανδημίας -έστω και αποδυναμωμένο- το ΕΣΥ ήταν αυτό που κράτησε τη χώρα όρθια, όχι οι ιδιωτικές κλινικές, όχι η ιδιωτική Υγεία.

Το βασικό χαρακτηριστικό ενός κράτους πρόνοιας είναι η ισότητα των πολιτών της. Με αυτόν τον νόμο, όμως, μειώνονται οι ίσες ευκαιρίες των πολιτών, διευρύνεται το χάσμα των κοινωνικών τάξεων και διαλύεται ο κοινωνικός ιστός, με τη δημιουργία «πολιτών δύο ταχυτήτων».

Δανάη Γ. Τσακάλου

Δικηγόρος, μέλος Πολιτικού Συμβουλίου ΠΑΣΟΚ – Κινήματος Αλλαγής