Προβληματίζει η αποφυλάκιση του Μιχαλολιάκου

Το βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Λαμίας, με το οποίο αποφασίστηκε η αποφυλάκιση του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, αποτελεί ένα ακόμα σοκ για όσους παρακολουθούν, και προσπαθούν να καταλάβουν, τις αποφάσεις της ελληνικής Δικαιοσύνης. Αποτελεί επίσης, και είναι σημαντικότερο, μια ακόμα παραβίαση της λογικής των θεσμών και μια επιπλέον απόδειξη της στρεβλής εφαρμογής του νόμου από ορισμένους δικαστικούς λειτουργούς. Να το πούμε με λίγες λέξεις: μάς γυρνάει πίσω – πολλά χρόνια κι από πολλές απόψεις.

Όπως είδαμε στην πρόσφατη απόφαση για το Μάτι, δεν είναι καθόλου σωστό να λέμε ότι όταν ένας δικαστής “μιλάει”, δεν χρειάζεται περαιτέρω συζήτηση, ούτε είναι σωστό να λέμε ότι οι δικαστές απλώς εφαρμόζουν το νόμο και ότι θα πρέπει να απευθύνονται στο νομοθέτη εάν επιθυμούν να διαμαρτυρηθούν. Κανένας νόμος δεν υποχρεώνει τους δικαστές να αλλάξουν την ποινή σε συνοπτική χρηματική ποινή, όπως συνέβη με το Μάτι, και κανένας νόμος δεν τους υποχρεώνει να αποδεχθούν το αίτημα του αρχηγού της Χρυσής Αυγής για αποφυλάκιση. Άλλο ο νόμος που τους δίνει το δικαίωμα να τον εφαρμόσουν και άλλο το νέο πλαίσιο που τον θέτει υπό αυστηρότερους όρους, τους οποίους οι δικαστές θα αποφασίσουν κατά περίπτωση και με βάση τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του.

Αυτό που καίει και εξοργίζει στην περίπτωση του Μιχαλολιάκου είναι ότι δεν λαμβάνονται καθόλου υπόψη ούτε οι λόγοι της καταδίκης του – ότι ηγήθηκε και διεύθυνε εγκληματική οργάνωση – ούτε η κοινωνική αξία της συμπεριφοράς και της γενικότερης στάσης του, τόσο εκτός όσο και εντός φυλακής. Μια τέτοια στάση οδηγεί στην καταστροφή και σίγουρα στην αποδυνάμωση του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Για τέτοιους κρατούμενους, είναι αδιανόητο οι τυπικοί όροι αποφυλάκισης -αποφυλάκιση για ορισμένο χρονικό διάστημα, “καλή συμπεριφορά” στη φυλακή, επιβολή περιοριστικών όρων- να υπερισχύουν των ουσιαστικών όρων -μια ανεκδιήγητη θέληση για διατάραξη του κράτους, η οποία όχι μόνο δεν αποκλείει αλλά υποδηλώνει τη χρήση βίας.

Λογικά και νομικά, είναι ακόμη πιο απίθανο και απαράδεκτο, όπως αναφέρει η πλειοψηφία στη γνωμοδότησή της, ότι οι αμφιβολίες σχετικά με την ύπαρξη ουσιαστικών όρων αποφυλάκισης πρέπει να λειτουργήσουν υπέρ της αποφυλάκισης: ο εν λόγω κρατούμενος, με τη στάση του, τα γραπτά του, την παντελή έλλειψη μεταμέλειας, την πολιτική του εντύπωση και την επιρροή του στις κοινωνικές οργανώσεις Οι συνεχείς προσπάθειές του να επηρεάσει δεν αφήνουν καμία αμφιβολία για το τι πιστεύει και τι θέλει να κάνει, ούτε κρύβει τη βούλησή του να συνεχίσει τον αγώνα του κατά της δημοκρατίας εκτός φυλακής.

Η χρονική συγκυρία της απόφασης για την αποφυλάκισή του και ο αντίστοιχος συμβολισμός είναι κυριολεκτικά τρομακτικός: είναι λίγο πριν από τις ευρωεκλογές, οι οποίες απειλούνται και ενθαρρύνονται από ακροδεξιές και αντιδημοκρατικές δυνάμεις- ο “υπαρχηγός” της Χρυσής Αυγής δρα από τη φυλακή και εκτοξεύει απειλές- οι δικαστικές αρχές ετοιμάζονται να τον δικάσουν με την κατηγορία της υποκίνησης σε νοθεία ψηφοφόρων Με το πρωτοπαλίκαρό του εκτός νόμου, το Δικαστικό Συμβούλιο Λαμίας επέλεξε να σταθεί αλληλέγγυο στο πρόσωπο που ενσαρκώνει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον την ακροδεξιά, αντιδημοκρατική, μισαλλόδοξη και εκδικητική “ιδεολογία” της Ελλάδας.

Το κακό έγινε, αλλά η δημοκρατία δεν πρέπει να παραδοθεί. Η άμεση άσκηση έφεσης από τον Εισαγγελέα κατ’ αυτής της πέραν κάθε μέτρου και λογικής απόφασης αποτελεί θεσμικό μονόδρομο. Το αν θα αποτελέσει και δημοκρατικό ανάχωμα θα εξαρτηθεί από τα αρμόδια για την εκδίκαση της έφεσης όργανα.