Ο Χάρης Δούκας και τα κεντροαριστερά σενάρια

Μια ευρεία μάζωξη που έγινε προς τιμήν του Χάρη Δούκα στα Τρίκαλα και στην οποία συμμετείχαν βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ, κομματικά στελέχη και αρκετοί τοπικοί αυτοδιοικητικοί παράγοντες έφτανε για να επαναφέρει στο προσκήνιο την καχυποψία που υπάρχει στους κόλπους του ΠΑΣΟΚ, αλλά και να φουντώσει τη συζήτηση για τον ρόλο που θέλει να διαδραματίσει ο δήμαρχος Αθηναίων.

Οι υποψίες ενισχύονται περαιτέρω από το γεγονός ότι υψηλόβαθμα στελέχη, ακόμη και βουλευτές, εμφανίζονται έτοιμοι να θέσουν ερωτήματα για την ηγεσία το βράδυ των εκλογών, σε περίπτωση που επιβεβαιωθούν οι δημοσκοπήσεις και τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ είναι παρόμοια με εκείνα των εθνικών εκλογών. Υπενθυμίζεται ότι βουλευτές με ιδιαίτερη βαρύτητα, όπως ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος, η Νάντια Γιαννακοπούλου και ο Μανώλης Χριστοδουλάκης, έχουν βέβαια ανεβάσει αρκετά ψηλά τον πήχη χωρίς να προδικάζουν τη στάση τους μετά το βράδυ των ευρωεκλογών. Πάντως, αξίζει να σημειωθεί ότι ο Νίκος Ανδρουλάκης δεν πτοείται από όλα αυτά, επιμένοντας ότι το ΠΑΣΟΚ θα είναι δεύτερο κόμμα στις ευρωεκλογές και δηλώνοντας πως θα λάβει μέτρα και αποφάσεις για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς αμέσως μετά.

Σε κάθε περίπτωση, η περίοδος που διανύουμε είναι περίοδος μεγάλης ρευστότητας για το σύνολο της Κεντροαριστεράς ενόψει των ευρωεκλογών. Τα τρέχοντα δημοσκοπικά στοιχεία εκτιμούν ότι το συνολικό ποσοστό συμμετοχής των τριών κομμάτων – ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και Νέα Αριστερά – είναι κοντά σε αυτό του κυβερνώντος κόμματος.

Στο πλαίσιο αυτό, ανοίγει η δυνατότητα για συζήτηση και ευρύτερες συγκλίσεις την επόμενη μέρα. Ως αποτέλεσμα, αναπτύσσεται μια αντίστοιχη συζήτηση γύρω από το ποιος μπορεί να παίξει έναν πιο ολιστικό ρόλο και να είναι αποδεκτός από όλες τις δυνάμεις. Από αυτή την άποψη, η συζήτηση καταλήγει στο όνομα του κ. Δούκα. Πράγματι, αυτό που κάποιοι επιθυμούν είναι ο ευρύς συνασπισμός δυνάμεων που διαμορφώθηκε στον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών από το πρόσωπο του κ. Δούκα να μεταφερθεί στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Ο ίδιος ο κ. Δούκας, από την επομένη της νίκης του, φαίνεται να επιθυμεί να διαδραματίσει έναν ευρύτερο πολιτικό ρόλο από το να επικεντρωθεί αποκλειστικά στα καθήκοντά του στον Δήμο Αθηναίων. Η εκτίμηση αυτή ενισχύεται από το γεγονός ότι επέλεξε να ηγηθεί της ομάδας που διεκδικεί την προεδρία της ΚΕΔΕ, παρά το γεγονός ότι έχει μηδενική εμπειρία στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Βέβαια, η εξίσωση των ενοποιητικών δυνάμεων δεν φαίνεται εύκολη αυτή τη στιγμή, δεδομένου του απρόβλεπτου παράγοντα του “Στέφανου Κασσελάκη”. Και αυτό, γιατί είναι σαφές ότι ο κ. Κασσελάκης θέλει να κάνει πράξη το πρόγραμμα μετασχηματισμού του ΣΥΡΙΖΑ και λειτουργεί καθαρά αυτόνομα. Δείχνει να αδιαφορεί για συμμαχίες στο πλαίσιο παραδοσιακών ιδεολογικών αναφορών, όπως είναι ο σοσιαλισμός και η σοσιαλδημοκρατία.

Αντίθετα, φαίνεται να θέλει να δημιουργήσει ένα κόμμα, όπου δεν υπάρχουν ιδεολογικές ταμπέλες και τον οποίο θα ψηφίσουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται λιγότερο για έννοιες όπως αριστερά ή κεντροαριστερά.

Τα λεγόμενά του ότι δεν δίνει στη Δεξιά ή στον κ. Μητσοτάκη έννοιες όπως πατρίδα, θρησκεία ή οικογένεια είναι μια πραγματική ένδειξη των προθέσεων του κ. Κασσελάκη. Επιπλέον, δεν μπορεί να παραβλεφθεί το άνοιγμά του προς την Πλεύση Ελευθερίας και η κολακεία του προς την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Ομοίως, η κ. Κωνσταντοπούλου έχει ρίξει σημαντικά τους τόνους της κριτικής της προς τον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ.

Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν διάφορα υπόγεια ρεύματα εντός της Κουμουνδούρου, τα οποία είτε συγκρατούνται και δεν εκφράζονται μέχρι τις ευρωεκλογές, είτε μιλούν τώρα για συμμαχίες. Τα πιο ηχηρά είναι ο Χρήστος Σπίρτζης και ο Κώστας Ζαχαριάδης, με τον τελευταίο να προτείνει κοινή κάθοδο των προοδευτικών δυνάμεων σε περίπτωση που το εκλογοδικείο αποφασίσει ότι οι έδρες των Σπαρτιατών πρέπει να μοιραστούν με εκλογές. και όχι αναλογικά Το ΠΑΣΟΚ δεν φαίνεται να απορρίπτει την πρόταση αυτή. Μάλιστα, την έχουν υιοθετήσει σημαντικά στελέχη όπως ο Δημήτρης Μάντζος και ο Θεόδωρος Μαργαρίτης.

Με τα σημερινά δεδομένα, το πιο ρεαλιστικό σενάριο είναι να στηθούν δύο κύκλοι συζητήσεων μετά τις ευρωεκλογές. Ο ένας είναι να προχωρήσει, με πρωτοβουλία του κ. Ανδρουλάκη (αν το εκλογικό αποτέλεσμα το επιτρέψει), σε προγραμματικές συζητήσεις με τη “Νέα Αριστερά” και ενδεχομένως με τμήματα του ΣΥΡΙΖΑ (Γεροβασίλη, Φλαμπουράρη, Σπίρτζη, Ζαχαριάδη κ.ά.).

Ο άλλος θα έχει να κάνει με την καταλυτική παρουσία του κ. Κασσελάκη, ο οποίος έχει αλλάξει ριζικά τον ΣΥΡΙΖΑ και βρίσκει προνομιακούς συνομιλητές σε διάφορα πρόσωπα χωρίς σαφή ταυτότητα, όπως συνέβη με την προσθήκη του κ. Σπηλιωτόπουλου στο επικοινωνιακό επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ.

Αλλά όπως έλεγε και ο Χαρίλαος Φλωράκης, “η κάλπη είναι σαν την έγκυο, ποτέ δεν ξέρεις τι θα βγει”, οπότε μετά από περίπου τριάντα πέντε ημέρες μπορούμε να βγάλουμε πιο ασφαλή συμπεράσματα για το μέλλον της Κεντροαριστεράς και τις διαθέσεις των πρωταγωνιστών της.