Ο φόβος της αποχής πάνω από την ευρωκάλπη

Οι κάλπες της 9ης Ιουνίου αναμένεται να αποτελέσουν το πρώτο και τελευταίο πραγματικό «βαρόμετρο» για τις κυβερνητικές επιδόσεις, ακριβώς στη συμπλήρωση ενός χρόνου από την έναρξη της δεύτερης θητείας του Κυριάκου Μητσοτάκη στο Μέγαρο Μαξίμου.

Από εκεί και πέρα, ο πολιτικός “ορίζοντας” έχει ήδη περάσει τη διπλή κάλπη των αυτοδιοικητικών εκλογών και είναι καθαρός μέχρι το τέλος της τετραετούς θητείας και τις εθνικές εκλογές (τις οποίες το κυβερνητικό επιτελείο έχει ορίσει για το 2027). Το διακύβευμα, που έθεσε ο πρωθυπουργός, αφορά ακριβώς αυτό το χρονικό πλαίσιο.

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης ζητεί από την εκλογική του βάση, η οποία στήριξε τη Νέα Δημοκρατία με 41%, να επιβεβαιώσει αυτή τη στήριξη και να ανανεώσει την “εντολή” της να κυβερνήσει.

Ενώ η “χαλαρή ψήφος” είναι ο πρωταρχικός αντίπαλος, η αποχή είναι ένας βασικός “εχθρός”. Για το λόγο αυτό, κεντρικός άξονας του στρατηγικού σχεδίου της κυβέρνησης είναι η κινητοποίηση πρώτα των πολιτών και μετά της εκλογικής βάσης της Νέας Δημοκρατίας.

Το προηγούμενο των αυτοδιοικητικών εκλογών του περασμένου φθινοπώρου προκαλεί μεγάλη ανησυχία. Ποσοστά αποχής άνω του 50% σε βασικές περιφέρειες και δήμους, κυρίως στην Αθήνα, αποτελούν τον χειρότερο “εφιάλτη”, όχι μόνο ως προς το τι σημαίνει πολιτικά, αλλά και ως προς τις συνέπειες.

Η καθιέρωση της επιστολικής ψήφου μπορεί να θεωρηθεί ως ένα πρώτο “μαξιλάρι”. Περίπου 200.000 ψηφοφόροι έχουν εγγραφεί για να συμμετάσχουν στις εκλογές με αυτόν τον τρόπο. Η κυβέρνηση πρέπει τώρα να κινητοποιήσει τους ψηφοφόρους στη χώρα της που είναι πρόθυμοι να στείλουν ένα μήνυμα με την αποχή, και να τους πείσει να προσέλθουν στις κάλπες σε ένα μήνα από σήμερα.

Στο “μικροσκόπιο” του σχεδιασμού του Μεγάρου Μαξίμου και της Πειραιώς βρίσκεται το ποσοστό των ψηφοφόρων που οι δημοσκοπήσεις καταγράφουν ως “γκρίζα ζώνη”. Πρόκειται για ένα ποσοστό, το οποίο σήμερα κυμαίνεται λίγο πάνω από το 10% των ψηφοφόρων. Η πλειονότητα αυτών των ψηφοφόρων αυτοπροσδιορίζεται ως πολιτικά κεντρώοι και η πλειονότητα των ψηφοφόρων που έχουν στηρίξει τη Νέα Δημοκρατία στο παρελθόν αποτελούν τη “δεξαμενή” στην οποία θα στραφεί το κυβερνητικό επιτελείο, κατά την τελική ευθεία της προεκλογικής περιόδου.

Στις ευρωεκλογές του 2019, η αποχή είχε κυμανθεί στο 41%. Στις εθνικές εκλογές του περασμένου Ιουνίου, είχε φτάσει το 47%. Στις αυτοδιοικητικές εκλογές τον περασμένο Οκτώβριο, άγγιξε το 47,5% και σε περιοχές, όπως η Αθήνα «εκτοξεύτηκε» στο 73%. Η αποχή αποτελεί «υπαρξιακό» ζητούμενο σε κάθε εκλογική αναμέτρηση και οι ευρωεκλογές του Ιουνίου δεν αποτελούν εξαίρεση.