Προεκλογικός αγώνας με παρωχημένους όρους και διλήμματα

Μια από τις βασικές αιτίες για τη συρρίκνωση του ΣΥΡΙΖΑ κατά την περίοδο 2019-2023, ενώ βρισκόταν στην αντιπολίτευση, ήταν ο έντονα καταγγελτικός λόγος που δεν συνοδευόταν από ουσιαστικές και επεξεργασμένες φιλολαϊκές προγραμματικές προτάσεις ούτε και από μια ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης. Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε εξελιχθεί σε ένα κόμμα αρχηγικό με όλο και πιο ξεθωριασμένη την αριστερή του ταυτότητα και τα πολιτικά του χαρακτηριστικά· ένα κόμμα που ενσωμάτωσε τους ΑΝ.ΕΛ. και χώρεσε τον Ευάγγελο Αντώναρο.

Αν το κόμμα δεν είχε μετατραπεί από τον Αλέξη Τσίπρα σε μια γραμμή όπου οι αριστεροί ψηφοφόροι εγκαταλείφθηκαν και παρέμειναν οι “αντικαθεστωτικοί” και πολιτικά απαθείς, κάποιος σαν τον Κασσελάκη δεν θα είχε ποτέ εκλεγεί πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο επειδή ο Αλέξης Τσίπρας καλλιέργησε αυτό το έδαφος και άλλαξε την εκλογική βάση του κόμματος, μπόρεσε να σταθεί κάποιος σαν τον Κασσελάκη, ο οποίος δεν είχε την παραμικρή σχέση με την αριστερά και την πολιτική.

Εξάλλου, το ίδιο περίπου συνιστά και ο Αλέξης Τσίπρας στα στελέχη με τα οποία συνομίλησε. Επειδή όλοι αισθάνονται “μπλεγμένοι”, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ φέρεται να έχει εξομολογηθεί σε αρκετούς ότι πλέον μετράει και εξετάζει κάθε λέξη όταν συνομιλεί με τον Κασελάκη, καθώς δεν τον εμπιστεύεται και ανησυχεί πως ό,τι λέει θα αποκαλυφθεί και θα δημοσιοποιηθεί.

Αδυνατώντας να απευθυνθεί στην Αριστερά για αντικειμενικούς λόγους, ο Στέφανος Κασσελάκης συνεχίζει τη συνταγή που οδήγησε στη συρρίκνωση και στο εκλογικό αποτέλεσμα του 2023. Με άλλα λόγια, χωρίς επεξεργασμένο πολιτικό σχέδιο, οι ομιλίες του συνοδεύονται, όλο και πιο συχνά, από “καφενειακές διαπιστώσεις“.

Η πολιτική του Κασσελάκη είναι να συναντά όλους τους δυσαρεστημένους και να τους λέει ότι έχουν δίκιο και πως θα όλα τα ζητήματα. Πώς όμως θα τα λύσει; Το 15% ή το 17% που του δίνουν οι δημοσκοπήσεις, αν το πάρει, δεν τον κάνει να ονειρεύεται την εξουσία και δεν θέλει να συνεργαστεί ούτε με τον Νίκο Ανδρουλάκη, που τον αποκαλεί “εκβιαζόμενο”, ούτε με τα στελέχη της Νέας Αριστεράς, τα οποία αποκαλεί απαξιωτικά και υποτιμητικά “αποστάτες”.

Ο Στέφανος Κατσελάκης θεωρεί τον εαυτό του σημαντική προσωπικότητα στην Ελλάδα και γι’ αυτό απευθύνεται στο πιο “μη πολιτικό” εκλογικό σώμα, στο οποίο αρέσουν οι εύκολες κινήσεις, οι φωνές και οι “αντισυστημικοί” λόγοι. Βέβαια, όπως πολλοί έχουν επισημάνει, δεν έχει την πολιτική παιδεία, τον πολιτικό λόγο, την εμπειρία και την προετοιμασία για ένα πολιτικά σκεπτόμενο και απαιτητικό ακροατήριο που θα μπορούσε να απευθυνθεί διαφορετικά.

Όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι στους οποίους απευθύνεται είναι μεν πολυάριθμοι στην Ελλάδα, αλλά μοιρασμένοι μεταξύ πολλών κομμάτων. Ο ανταγωνισμός για την ψήφο των “αντισυστημικών” είναι έντονος και οι υποψήφιοι πολλοί. Δεν ανταγωνίζεται μόνος του σε αυτό το πεδίο, αλλά δεν υπάρχει άλλο πεδίο στο οποίο να μπορεί να ανταγωνιστεί. Προσπαθεί λοιπόν να κερδίσει την ψήφο του αντισυστημικού ψηφοφόρου ή του διαμαρτυρόμενου πολίτη μιλώντας πιο δυνατά από τους άλλους και χρησιμοποιώντας ένα οξύ λεξιλόγιο. Με βάση αυτή τη φόρμουλα, κάνει να φαίνεται ότι διώκεται από τα συστημικά μέσα ενημέρωσης, ενώ τα συστημικά μέσα ενημέρωσης τον προβάλλουν καθημερινά, με τον ίδιο να δίνει αμέτρητες συνεντεύξεις σε όλους τους συστημικούς δημοσιογράφους και τα μέσα ενημέρωσης που έχει κατηγορήσει.

Από την πλευρά του, το ΠΑΣΟΚ πιστεύει πως συμβαίνει το αντίθετο από αυτό που ισχυρίζεται ο Κασσελάκης, ότι δηλαδή τα ΜΜΕ υπερπροβάλλουν τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ, επειδή η κυβέρνηση τον προτιμά ως υποψήφιο της αντιπολίτευσης. Τα στελέχη της Νέας Αριστεράς αναφέρθηκαν πρώτα στους άκομψους χαρακτηρισμούς του. Πλέον τον συμμερίζονται όλο και περισσότεροι αριστεροί, με αρκετούς φιλελεύθερους να χαρακτηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ “αδέξιο αριστερό”. “Είναι ένας προνομιούχος άνθρωπος που επιδεικνύει τον πολυτελή τρόπο ζωής του σαν τον Τραμπ και μιλάει στους “απόκληρους” με αντισυστημικούς και καταγγελτικούς λόγους”, αναφέρει πηγή της αντιπολίτευσης.

Στον ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Αριστερά έχουν απογοητευτεί όλο και περισσότερο από τις επιδόσεις των κομμάτων και τελευταία συνειδητοποιούν όλο και περισσότερο ότι το καθένα δεν μπορεί να πάει πιο ψηλά από μόνο του. Γι’ αυτό και η ιδέα της πολιτικής συνεννόησης κερδίζει έδαφος, αλλά όλοι τους βλέπουν τον Κασσελάκη ως εμπόδιο στην προώθησή της. Μέχρι στιγμής, η συζήτηση παραμένει στο τραπέζι και δεν περιλαμβάνει κάποιο σχέδιο δράσης. Οι πολιτικοί ηγέτες θα περιμένουν τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και θα κινηθούν ανάλογα.

Στο μεταξύ, ο δημόσιος διάλογος, αντί να αφορά το μέλλον, γίνεται με όρους παρελθόντος. Η Νέα Δημοκρατία θέτει ως ζητούμενο την πολιτική σταθερότητα, παρότι αυτό είναι ένα παλιό δίλημμα, καθώς η κυβέρνηση έχει εκλεγεί με 41% και ο ΣΥΡΙΖΑ ανέσυρε αυτές τις μέρες μέχρι και τα εμβόλια για να κάνει αντιπολίτευση.