Πώς ο Μητσοτάκης άφησε ανοικτή τη συζήτηση για την Προεδρία της Δημοκρατίας

Υπάρχει μία φαινομενική παραδοξότητα στην πολιτική μας καθημερινότητα, όμως είναι γνωστό ότι για τα πάντα υπάρχει μία αιτία. Προτού καν συμπληρωθεί ένας χρόνος από την τρίτη εκλογική νίκη της ΝΔ και του Κυριάκου Μητσοτάκη και το 41%, η κυβέρνηση βρίσκεται σε ένα σημείο καμπής, κυρίαρχη μεν, αλλά με δημοσκοπικές απώλειες και με τον εκλογικό της στόχο εν όψει ευρωεκλογών να έχει τεθεί στο 33%.

Σε αυτή τη συγκυρία, και όσο εξακολουθεί να απουσιάζει η αντιπολίτευση, οι προσεχείς ευρωεκλογές είναι μία μάχη πολύ πιο σημαντική από ότι θα ήλπιζε ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Τρέχει χωρίς αντίπαλο, αλλά απειλείται, όχι να χάσει, αλλά να κλονιστεί και να μπει σε έναν κύκλο αναστάτωσης.

Το μέτρο της οριακής επιτυχίας για τον Πρωθυπουργό και την κυβέρνηση, είναι το 30-33%, για το οποίο οι εμπειρότεροι των δημοσκόπων προειδοποιούν: Δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένο. Και αν δεν επιτευχθεί, σε συνδυασμό με μία ενδεχομένως τερατώδη αποχή, μπορεί να προκύψουν μπερδέματα στα καλά καθούμενα. Όπως και αν συμβούν τα πράγματα, το θέμα για τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι ότι μετά τις ευρωεκλογές θα έχει μπροστά του άλλα τρία χρόνια για να κυβερνήσει.

Τα προβλήματα θα παραμένουν τα ίδια, η κυβέρνηση θα πρέπει να δίνει διαρκείς μάχες για την αξιοπιστία της και πιθανώς στην ημερήσια διάταξη να προστεθούν και άλλα ζητήματα, με πρώτα τα εθνικά θέματα.

Είναι πάντως εσφαλμένη η εντύπωση ότι στο διάστημα αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν έχει κάβους να περάσει και σοβαρά θέματα να λύσει. Το πρώτο και μεγάλο ορόσημο του προσεχούς διαστήματος είναι αυτό που μοιάζουν να λησμονούν οι περισσότεροι: Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, σε μία διαδικασία που θα ξεκινήσει σε λιγότερο από ένα χρόνο από σήμερα.

Το δίλημμα είναι προφανές. Θα προτείνει ο Πρωθυπουργός και πάλι την Κατερίνα Σακελλαροπούλου; Ή θα οδηγηθεί σε διαφορετικές αποφάσεις; Στην τελευταία συνέντευξη του στο site του Πρώτου Θέματος, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ρωτήθηκε ευθέως. Όμως η απάντησή του δεν ήταν κατηγορηματική. Είπε επί λέξει: «Έχω μια πολύ καλή σχέση με την Πρόεδρο της Δημοκρατίας και θεωρώ ότι επιτελεί πολύ καλά τα καθήκοντά της και θα παραμείνω σε αυτό». Ως προς το αν αυτό σημαίνει και μία δεύτερη θητεία, ο Πρωθυπουργός προτίμησε να πει: «Νομίζω ότι μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας από αυτό που σας είπα».

Τα συμπεράσματα λοιπόν, είναι μάλλον τα εξής: Από τα χείλη του Κυριάκου Μητσοτάκη δεν ακούστηκε ένα κατηγορηματικό «ναι» ως προς την ανανέωση της θητείας της Προέδρου.

Συνεπώς, η λογική και πιο ρεαλιστική ερμηνεία αυτή τη στιγμή είναι ότι η απόφαση για την Προεδρία της Δημοκρατίας θα ληφθεί σε επόμενο χρόνο και, προφανώς, αναλόγως των εξελίξεων.

Εν ολίγοις, θα παίξει το ρόλο του το αποτέλεσμα των εκλογών, το ποιος θα είναι δεύτερος και ποιος τρίτος, το αν το εσωκομματικό πεδίο της ΝΔ θα είναι ήρεμο ή ταραχώδες και πολλά άλλα. Προς το παρόν πάντως υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις στο παρασκήνιο, ότι αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης θελήσει να ανανεώσει τη θητεία της Κατερίνας Σακελλαροπούλου, θα αντιμετωπίσει λιγότερο ή περισσότερο ισχυρές εσωκομματικές αντιστάσεις, αλλά ενδεχομένως και ευρύτερες. Η σημερινή Πρόεδρος έχει, μεταξύ άλλων, απέναντι της ένα μέτωπο δυσφορίας από την Εκκλησία (με αφορμή τη συμμετοχή της στα «επινίκια» για τον γάμο των ομοφύλων).

Ο Πρωθυπουργός το γνωρίζει πολύ καλά και πιθανολογείται βασίμως ότι δεν θα θελήσει να ξανανοίξει ο ίδιος μέτωπο με την ιεραρχία, έπειτα από την πρόσφατη επαναπροσέγγιση με τον αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Την ίδια στιγμή, Αντώνης Σαμαράς και οι πάσης φύσεως καραμανλικοί και εκφραστές της λαϊκής δεξιάς θα αντιδράσουν με βεβαιότητα, ειδικώς δε αν ο πρώην πρωθυπουργός ή και ο άλλος πρώην Πρωθυπουργός, Κώστας Καραμανλής, έχουν φιλοδοξίες για την Προεδρία της Δημοκρατίας.

Και επιπλέον, αν επικρατήσει η (θεμιτή) λογική της διακομματικής συναίνεσης για την Προεδρία της Δημοκρατίας, υπάρχουν και άλλα πρόσωπα με πιο σαφή κεντροαριστερά πολιτικά διαπιστευτήρια. Σίγουρα, συνεπώς, δεν θα είναι εύκολη μία απόφαση του Κυριάκου Μητσοτάκη, που θα εκληφθεί είτε ως περιφρόνηση ενός τμήματος της κεντροδεξιάς παράταξης, είτε ως ένδειξη αλαζονείας έναντι της Κεντροαριστεράς.

Αν μη τι άλλο, λοιπόν, η επόμενη πολιτική περίοδος δεν θα είναι πληκτική. Ο βαθμός του ενδιαφέροντος θα κριθεί σε πρώτη φάση από τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών και εν συνεχεία από τις δυνατότητες πολιτικών ελιγμών του Κυριάκου Μητσοτάκη, που μεταξύ άλλων θα κρίνουν και τις αποφάσεις του για το πρόσωπο του/της Προέδρου.