Ένθερμος οπαδός της μετάγγισης επομένως, η οποία όμως έχει και κάποιες εξαιρέσεις. Έτσι, αποφύγετε να μεταγγίσετε ανοιχτόχρωμα κρασιά -όπως ένα Pinot Noir, ένα Ξινόμαυρο, η μια Λημνιώνα- αλλά και κρασιά χαμηλής συμπύκνωσης και ποιότητας. Και επειδή το τελευταίο μάλλον φαντάζει δύσκολο ως προς τον καθορισμό του, μια τάξη τιμής, π.χ. τα 20€ για ένα ελληνικό και τα 30€ για ένα εισαγόμενο, ίσως προσφέρει έναν -αυθαίρετο σε κάθε περίπτωση- μπούσουλα. Ακόμα καλύτερος μπούσουλας πάντως είναι η σχετικά πρόσφατη δοκιμή του ιδίου κρασιού. Αν σας είχε φανεί δυνατό, πυκνό αλλά επιθετικό ή άοσμο μεταγγίστε, αν πάλι ήταν μαλακό και μυρωδάτο δεν υπάρχει λόγος.
Σε κάθε περίπτωση μην μεταγγίζετε αραιά κρασιά, αφού το ήδη φτωχό τους φρούτο θα εξαφανιστεί μετά από 1 ώρα στην καράφα. Από την άλλη μπορείτε να μεταγγίσετε πληθωρικά, βαρελάτα νεαρά λευκά υψηλής ποιότητας (όπως μια Σαντορίνη, μια Βουργουνδία ή ένα εγχώριο Chardonnay που έχουν οινοποιηθεί σε δρυ) προκειμένου να τα απαλλάξετε από το ξύλο και την υπερβολική οξύτητα. Απλά καλύτερο θα ήταν να μην ξεπεράσετε την μισή με μία ώρα μιας και ο χαρακτήρας τους είναι πιο ευοξείδωτος από αυτόν των ερυθρών. Μπερδεμένοι; Μην ανησυχείτε. Πιείτε όπως σας αρέσει. Και αν έχετε μάζωξη οινόφιλης παρέας που δεν θα μείνει σε μια ποιοτική φιάλη, δοκιμάστε την μία κατευθείαν από την φιάλη και την άλλη μεταγγισμένη 1 ½ ώρα. Τι καλύτερο οινόφιλο παιχνίδι;
ΠΗΓΗ/Newmoney.gr/Σίμος Γεωργόπουλος