Η Tate Britain γιορτάζει 400 χρόνια των αγνοημένων γυναικών καλλιτεχνών

Στην καλύτερη περίπτωση, οι γυναίκες θεωρούνταν «χαρισματικοί ερασιτέχνες» των οποίων η δουλειά ήταν λιγότερο ουσιαστική και σημαντική από τους άντρες συνομηλίκους τους. Η ιστορία της τέχνης έχει γραφτεί κυρίως από άνδρες που προσπάθησαν να υπογραμμίσουν τις σεξουαλικές διαφορές και να τονίσουν ότι οι γυναίκες ανήκαν στον οικιακό και όχι στον επαγγελματικό χώρο.

Οι γυναίκες ήταν αποκλείστηκαν από τα καλλιτεχνικά ιδρύματα από τα μαθήματα ζωής και έπρεπε να διδάξουν τον εαυτό τους ό,τι καλύτερο μπορούσαν με την αντιγραφή. Η «μίμηση» είναι αυτό που υποτίθεται ότι επιδιώκουν. Ακόμη και τότε, μόνο ορισμένα είδη θεωρούνταν κατάλληλα για την «κυρία» καλλιτέχνιδα: μινιατούρες, πίνακες λουλουδιών, ακουαρέλες και παστέλ. Ιστορικοί πίνακες, μάχες και πορτρέτα ανδρών κρίθηκαν ακατάλληλα.Τον δέκατο έβδομο αιώνα, γυναίκες συγγραφείς, ποιήτριες και καλλιτέχνες όπως η Mary Beale και η Joan Carlile άρχισαν να αμφισβητούν τη δευτεροβάθμια κατάστασή τους, υποστηρίζοντας ότι ήταν η έλλειψη εκπαίδευσης και όχι τα «αδύναμα μυαλά» που περιόριζαν τις ευκαιρίες τους. Η Mary Beale ζωγράφιζε κυρίως ιδιωτικά πορτρέτα της οικογένειας και των φίλων, συχνά σε κοινωνικές εκδηλώσεις.

Με 110 καλλιτέχνιδες και 238 έργα, η έκθεση με τίτλο “Now You See Us” έχει ως στόχο να αναδείξει τα επιτεύγματα των γυναικών που αψήφησαν τους κοινωνικούς κανόνες και τα στερεότυπα για να ακολουθήσουν καριέρα στην τέχνη. Εκτείνεται από τη Βρετανία των Τυδώρ έως τις αρχές του 20ού αιώνα.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bernard Schreuders (@bernardschreuders)

“Η έκθεση αυτή καταγράφει τον δρόμο των γυναικών καλλιτεχνών πάνω από 400 χρόνια, που έδρασαν ως επαγγελματίες σε μια κοινωνία που δεν το περίμενε αυτό από αυτές. Τους έλεγαν συνεχώς ότι δεν μπορούσαν και δεν έπρεπε. Και νομίζω ότι σε κάθε δωμάτιο αυτής της έκθεσης υπάρχουν γυναίκες που αποδεικνύουν το ακριβώς αντίθετο”, εξηγεί η επιμελήτρια Tabitha Barber.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Bernard Schreuders (@bernardschreuders)

Και προσθέτει: “Τόλμησαν και ήταν αποφασισμένες, και ήταν λαμπρές σε αυτό και σφυρηλάτησαν επιτυχημένες καριέρες”.

Τι εκτίθεται;

Η έκθεση ξεκινά με την τρομερή παρουσία του έργου της Artemisia Gentileschi “Η αυτοπροσωπογραφία ως αλληγορία της ζωγραφικής”, αναδεικνύοντας τη σημαντική συμβολή της στη βρετανική τέχνη κατά τη διάρκεια της θητείας της στην αυλή του Καρόλου Α’ και της Εριέττας Μαρίας.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Long Ago Grotto | Natalie Stendall (@longagogrotto)

Η διαδρομή της Gentileschi αντικατοπτρίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες καλλιτέχνες στη Βρετανία, όπως φαίνεται από τον λανθασμένο προσδιορισμό και τον υποβιβασμό των έργων της, όπως το “Susanna and the Elders”, το οποίο αναγνωρίστηκε μόλις πρόσφατα ως δικό της το 2023.

Άλλες αξιοσημείωτες καλλιτέχνιδες που παρουσιάζονται στην έκθεση είναι οι φλαμανδές ζωγράφοι μινιατούρων Susanna Horenbout και Levina Teerlinc, τα έργα των οποίων έχουν επαινεθεί διεθνώς, αλλά παραμένει δύσκολο να αποδοθούν οριστικά.

Βοτανικές νεκρές φύσεις από καλλιτέχνες όπως η Clara Maria Pope και η Mary Delany αναδεικνύουν την επιστημονική πτυχή της γυναικείας τέχνης, ενώ τα πορτρέτα της Mary Beale αποτυπώνουν τις προσωπικές στιγμές των γυναικών της Αποκατάστασης.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Katrin Bellinger Collection (@the.artists.at.work)

Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα έργα που εκτίθενται είναι το έργο της Angelica Kauffman που παραγγέλθηκε για την αίθουσα του Συμβουλίου της Βασιλικής Ακαδημίας, έναν χώρο απαγορευμένο για τις γυναίκες.

“Όταν φτάνουμε στον 20ό αιώνα, νομίζω ότι εκεί αρχίζει το πρόβλημα. Είναι σχεδόν σαν την ίδια στιγμή που η ίδια η ιστορία της τέχνης γίνεται ένας ακαδημαϊκός κλάδος, αυτή η κληρονομημένη αντίληψη ότι οι γυναίκες ήταν ευγενικές ερασιτέχνιδες και επομένως το έργο τους ήταν λιγότερο καλό, και επομένως δεν αποτελούσαν αντικείμενο κατάλληλης μελέτης. Νομίζω ότι αυτή είναι πραγματικά μια πολύ δύσκολη αντίληψη που ενδεχομένως κληρονομήσαμε και διατηρούμε ακόμη και σήμερα”, λέει ο Barber.

Μόδα, ταυτότητα, ζωγραφική: εξερευνήστε το μοναδικό έργο του John Singer Sargent

Φημισμένη για τα εντυπωσιακά πορτρέτα του, αυτή η έκθεση ρίχνει νέο φως στα αναγνωρισμένα έργα του John Singer Sargent . Εξερευνά πώς δούλευε σαν στυλίστας για να δημιουργήσει την εικόνα των καθιστών που ζωγράφιζε, με τους οποίους είχε συχνά στενές σχέσεις.

Ο Sargent χρησιμοποίησε τη μόδα ως ισχυρό εργαλείο για να εκφράσει την ταυτότητα και την προσωπικότητα. Επέλεγε τακτικά τα ρούχα των συνεργατών του ή χειραγωγούσε τα ρούχα τους. Αυτή η καινοτόμος χρήση κοστουμιών ήταν κεντρική στο έργο τέχνης του – για παράδειγμα, σφίγγοντας ένα βαρύ παλτό γύρω από έναν άντρα για να τονίσει τη σιλουέτα του ή αφήνοντας ένα λουράκι φορέματος να γλιστρήσει αισθησιακά από τον ώμο μιας γυναίκας. Ήταν αυτές οι τολμηρές αρχοντικές επιλογές που του επέτρεψαν να εκφράσει το όραμά του ως καλλιτέχνη.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Madame Scandaleuse – Erika Lindblom (@madamescandaleuse)

Σχεδόν 60 από τους πίνακες του Sargent θα εκτεθούν, συμπεριλαμβανομένων σημαντικών πορτρέτων που σπάνια ταξιδεύουν. Πολλά ρούχα εποχής θα παρουσιαστούν επίσης μαζί με τα πορτρέτα που φορούσαν. Η παράσταση εξετάζει πώς αυτός ο αξιόλογος ζωγράφος χρησιμοποίησε τη μόδα για να δημιουργήσει πορτρέτα της εποχής, τα οποία εξακολουθούν να γοητεύουν σήμερα.

Ηγετική υποστήριξη με μια γενναιόδωρη δωρεά από το Blavatnik Family Foundation. Πρόσθετη υποστήριξη από το Sargent and Fashion Exhibition Supporters Circle και το Ίδρυμα Tate Americas.

Διοργανώθηκε από την Tate Britain και το Μουσείο Καλών Τεχνών της Βοστώνης. Τόσο το MFA Boston όσο και η Tate Britain έλαβαν γενναιόδωρη υποστήριξη για διεθνείς επιστημονικές συνελεύσεις και για την έκθεση από το Terra Foundation for American Art