Ο Κιρ Στάρμερ θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός της Μ. Βρετανίας;

Βλέπεται στη βρετανική πολιτική ως δικηγόρος πρώτα και κύρια. μεθοδικός, επαγγελματικός, καλός στη λεπτομέρεια, αλλά στερείται ταλέντο.

Αλλά καθώς οι αντίπαλοι έχουν μάθει στο κόστος τους, ο Keir Starmer έχει περισσότερα από όσα φαίνονται στο μάτι.

Και αν οι δημοσκοπήσεις είναι σωστές – το προβάδισμα του Εργατικού Κόμματος έναντι των κυβερνώντων Συντηρητικών είναι επί του παρόντος πάνω από 20 μονάδες – θα γίνει πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου στις γενικές εκλογές στις 4 Ιουλίου.

Σιγά σιγά, το βρετανικό κοινό έμαθε περισσότερα για τον χαρακτήρα αυτού του κουμπωμένου, κεντροαριστερού δικηγόρου που ηγείται του κόμματος της αντιπολίτευσης. Έμαθαν, επίσης, το περίγραμμα των σχεδίων του για την κυβέρνηση — αν και οι λεπτότερες λεπτομέρειες και των δύο μπορεί να αποδειχθούν αόριστες.

«Αν θέλετε να κατανοήσετε την πολιτική του Στάρμερ, δείτε τη ζωή του πριν γίνει πολιτικός», είπε ένα άτομο που γνωρίζει καλά τον 61χρονο.

Γεννημένος στο Λονδίνο και σπούδασε σε ένα επιλεκτικό, κρατικά χρηματοδοτούμενο σχολείο στο Tory-heavy Surrey, στη νοτιοανατολική Αγγλία, ο Στάρμερ χρησιμοποίησε τα soundbites για την παιδική του ηλικία – «ο πατέρας μου ήταν εργαλειομηχανός» και «το βότσαλο μας- dash semi» (ένα φιλόδοξο οικογενειακό σπίτι της κατώτερης μεσαίας τάξης) — έχουν γίνει αστεία στο Westminster.

Αλλά ένα βαθύτερο τραύμα κρύβεται από κάτω. Ο ψυχρός, απόμακρος πατέρας του Starmer, ο Rodney, φρόντιζε με πλήρη απασχόληση τη μητέρα του, η οποία διαγνώστηκε με τη σπάνια αυτοάνοση πάθηση Still’s Disease όταν ο Keir ήταν 11 ετών. «Μόλις μπορούσε να περπατήσει για το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της … έπρεπε να έχει τα άκρα της κόπηκε», είπε ο Στάρμερ στο POLITICO σε συνέντευξή του το 2019.

Υπερστροφή και αλλαγή Τέτοιες εμπειρίες εξηγούν κατά κάποιο τρόπο τον αριστερό ζήλο της πρώιμης νομικής καριέρας του Starmer.

Ως γνωστόν, εκπροσωπούσε δύο οικολογικούς ακτιβιστές που ανέλαβαν την ισχύ των McDonalds σε μια περιβόητη νομική υπόθεση στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Στη συνέχεια ειδικεύτηκε σε αμφισβητούμενες υποθέσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολεμώντας πάντα για το αουτσάιντερ. (Οι αντίπαλοι των Τόρις άρπαξαν έκτοτε αυτές τις υποθέσεις, κατηγορώντας τον ότι μάχεται υπέρ των τρομοκρατών.) Όπως το έθεσε ο πρώην Διευθυντής Δημόσιας Εισαγγελίας (DPP) της Βρετανίας, Ken McDonald, σε ένα προφίλ του Starmer για το podcast Westminster Insider του POLITICO πέρυσι: «Ήρθε στο απαγορεύεται να εκπροσωπεί τους ενοικιαστές και όχι τους ιδιοκτήτες».

Αλλά το 2008 ο Starmer διαδέχθηκε τον McDonald ως DPP, μεταμορφώνοντας τον εαυτό του από σταυροφόρος των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε βραχίονα του κατεστημένου – μια κληρονομιά που τώρα εμπορεύεται για να προβάλει σταθερότητα στους ψηφοφόρους του κέντρου.

Πολλοί εντοπίζουν μια παρόμοια αλλαγή στην προσωπική του πολιτική τα χρόνια από τότε που έγινε ηγέτης των Εργατικών τον Απρίλιο του 2020.

Έχοντας μπει στο κοινοβούλιο το 2015, ο Στάρμερ έγινε σκιώδης γραμματέας του Brexit υπό τον Τζέρεμι Κόρμπιν τον επόμενο χρόνο. Ο Στάρμερ ήταν πάντα προσεκτικός να μην επιτεθεί στον αριστερό ηγέτη του, ενώ ο Κόρμπιν παρέμενε δημοφιλής στα μέλη των Εργατικών. Αλλά ο Στάρμερ ήταν επίσης προσεκτικός να κάνει έκκληση για το κεφάλι του Κόρμπιν στο ευρωφιλικό αίσθημα στο κόμμα του, πιέζοντας για ένα δεύτερο δημοψήφισμα που θα μπορούσε να ανατρέψει την απόφαση του Ηνωμένου Βασιλείου να αποχωρήσει από την ΕΕ.

Ακόμη και τον Δεκέμβριο του 2019, μετά την παραίτηση του Κόρμπιν μετά τη χειρότερη ήττα των Εργατικών στις γενικές εκλογές εδώ και σχεδόν έναν αιώνα, ο Στάρμερ είπε ότι το κόμμα του δεν πρέπει να «υπερστρέφει» προς το κέντρο.

Οι επικριτές του στα αριστερά λένε ότι έκανε ακριβώς αυτό από τότε που κέρδισε την ηγεσία, εγκαταλείποντας γρήγορα τις «10 υποσχέσεις» που έδωσε στα μέλη κατά τη διάρκεια της εκστρατείας του.

Η αριστερά του κόμματος έχει από τότε περιθωριοποιηθεί περαιτέρω μέσω των επιλογών υποψηφίων, που κατευθύνεται αδίστακτα από μια κεντρική κομματική μηχανή που βρίσκεται τώρα υπό τον έλεγχο του Στάρμερ. Και ο ίδιος ο Κόρμπιν έχει τεθεί σε αναστολή λόγω σχολίων που έκανε σχετικά με την κλίμακα του αντισημιτισμού εντός των Εργατικών υπό την ηγεσία του. Ο Στάρμερ ορκίζεται ότι το πρώην αφεντικό του – και “φίλος” του – δεν θα επιστρέψει ποτέ.

«Δεν είναι φυλετικά Εργατικός» Αυτό το ταξίδι προς την κορυφή δεν ήταν τυχαίο. Για δύο χρόνια προτού διεκδικήσει την ηγεσία, ο Στάρμερ άρχισε να πραγματοποιεί μυστικές προπαρασκευαστικές συναντήσεις κάθε Δευτέρα με έμπιστους φίλους και βοηθούς.

Ο Στάρμερ δεν απολογείται για το μονοπάτι που έχει ακολουθήσει, καυχούμενος ότι άλλαξε «ανελέητα» το κόμμα του από την εποχή του Κόρμπιν και κατέστρεψε τον αντισημιτισμό μέσα σε αυτό. Στους συμμάχους του, αυτές οι αλλαγές δείχνουν μια μοναξιά που θαυμάζουν. Λένε ότι θα επικεντρωθεί, βήμα προς βήμα, στο να κερδίσει το κόμμα του, μετά τη χώρα και μετά να το κυβερνήσει — και ότι κάθε βήμα θα μοιάζει διαφορετικό από αυτό που προηγήθηκε.

«Είναι ενστικτωδώς ψηφοφόρος και άνθρωπος των Εργατικών, αλλά δεν είναι φυλετικά Εργατικός», είπε το άτομο που τον γνωρίζει που αναφέρθηκε παραπάνω. Ο Στάρμερ δεν έχει τη δική του κλίκα βουλευτών και έχει προσλάβει δημόσιους υπαλλήλους σε βασικές πολιτικές θέσεις, συμπεριλαμβανομένης της πανίσχυρης αρχηγού του επιτελείου του, Σου Γκρέι. Προτιμά να εργάζεται στα ανοιχτά κεντρικά γραφεία των Εργατικών από τα κουτσομπολιάρα κουνέλια του κοινοβουλίου με τους διαδρόμους και τις αίθουσες τσαγιού, και είναι άρρωστος να συναναστρέφεται άνετα στο διάσημο μπαρ στη βεράντα του κοινοβουλίου.

«Δεν το καταλαβαίνει», είπε το άτομο. «Οι φίλοι του είναι πραγματικοί φίλοι, οι άνθρωποι με τους οποίους παίζει ποδόσφαιρο – δεν βλέπει το κοινοβούλιο ως κοινωνικό κλαμπ».