Ευτυχώς μου έκαναν ΚΑΡΠΑ εκεί οι γιατροί, με επανέφεραν και άρχισα να τρέχω κανονικά.
Άρχισαν με ένα φορείο να με τρέχουν προς το χειρουργείο, μου έλεγε η γιατρός “πάθατε ανατροπή” και εγώ άκουγα όλο το All tha jazz στο κεφάλι μου… Bye bye, love.
Να πω όμως και αυτό γιατί είναι μια ομολογία που οφείλω να την κάνω. Σε όλη τη διάρκεια και στο ασθενοφόρο και στο νοσοκομείο, για να είμαι ήρεμος, προσευχόμουν.
Έλεγα δηλαδή την προσευχή που λέω κάθε μέρα και στο θέατρο και στο σπίτι μου. Αυτό μου δημιουργεί μια ηρεμία και αυτό πραγματικά με βοήθησε πάρα πολύ».